Τι χρειάζονται τα παιδιά; Αγάπη! Τι άλλο; Φροντίδα, στοργή, νοιάξιμο, την προσοχή μας, τον χρόνο μας, μια ζεστή αγκαλιά, σωστή διατροφή, επαρκή κοινωνικοποίηση, ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον… Κι όμως, τα περισσότερα αγαθά είναι άυλα, προσφέρονται αμισθί και δεν κοστίζουν τίποτα. Είναι στο χέρι μας, στην πεποίθηση μας, στην στόχευση μας, την απόφαση μας τελικά, να αναλάβουμε υπεύθυνα τον ρόλο μας ως γονείς, προκειμένου να προσφέρουμε στα παιδιά μας τα εχέγγυα για μία ευτυχισμένη παιδική ηλικία.
1. Αν μπορούμε να τα ακούμε… Αν δίνουμε προσοχή στα λεγόμενα τους, τα συναισθήματα τους, τις κινήσεις τους, όσα δηλώνουν και όσα αφήνουν αδήλωτα, τότε θα μπορέσουμε να έρθουμε στη θέση τους, νοιώθοντας το τι νοιώθουν… Τα παιδιά έχουν μεγάλη ανάγκη να αντιληφθούν ότι είναι σημαντικά για εμάς και όταν αντιληφθούν κάτι τέτοιο τότε στο αίσθημα της εσωτερικής τους ασφάλειας αυξάνεται κατακόρυφα.
2. Άν μπορούσαμε να περνάμε (σταθερά) χρόνο μαζί τους… Αν αγαπήσουμε τη ρουτίνα μας, το πρωινό γύρω από το τραπέζι, το μεσημεριανό ή το βραδινό φαγητό, βόλτες στο πάρκο ή αλλού (οπουδήποτε!) , όλοι μαζί στον καναπέ να διαβάσουμε ένα βιβλίο, να παίξουμε ένα επιτραπέζιο, να δούμε μία ταινία ( ή κάτι άλλο…). Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που βιώνουν, έτσι λοιπόν αν βιώσουν την σταθερότητα μέσα από την επανάληψη, τη ζεστασιά μέσα από την εγγύτητα, την απλότητα μέσα από την καθημερινή ευχαρίστηση, με τα απλά, τότε δυναμώνουν κι αυτά ψυχικά, νοιώθουν επαρκή για αυτό που είναι και για αυτό που έχουν.
3. Αν μπορούσαμε να είμαστε συνεπείς απέναντι τους… Αν φροντίζουμε να μην ξεχνάμε τις υποσχέσεις μας, αν τηρούμε τους όρους μίας συμφωνίας, αν τα επαινούμε για τις επιτυχίες τους τον καιρό που συμβαίνουν, αν είμαστε παρόντες στις γιορτές, τα γενέθλια, το πάρτι, στις σχολικές και τις εξωσχολικές δραστηριότητες… Τα παιδιά τότε νιώθουν σημαντικά, νιώθουν ότι αξίζουν, νιώθουν την αφοσίωση μας εμπράκτως και αυτό τους δίνει εμπιστοσύνη για τον εαυτό τους, για την αξία τους, αποκτούν αυτοπεποίθηση και σιγουριά…
4. Αν μπορούσαμε να τα αγαπάμε και να τους το δείχνουμε… Αν κάναμε πράξη με κάθε ευκαιρία αυτό που ( η συντριπτική πλειοψηφία, αν όχι όλοι ανεξαιρέτως!) οι γονείς νιώθουμε για τα παιδιά μας. Άπλετη, απεριόριστη, ανεξάρτητη αγάπη! Να τους το λέμε, να τους το δείχνουμε. Κάθε στιγμή, κάθε φορά, με κάθε ευκαιρία, μικρή ή μεγάλη, σημαντική ή ασήμαντη πείτε τους πόσο πολύ τα αγαπάτε, πόσο σημαντικά είναι για εσάς. Η αγάπη είναι το παν στις ανθρώπινες σχέσεις πόσο δε μάλλον στη σχέση με τα παιδιά μας!
Προσοχή, αφοσίωση, συνέπεια και πάνω απ'όλα Αγάπη. Προσθέστε σε αυτά την έννοια της εμπιστοσύνης κι έχετε στα χέρια σας την καλύτερη συνταγή για μια πετυχημένη παιδική ηλικία. Το καλύτερο «γλύκισμα» για να προσφέρετε στα παιδιά σας…
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ. συνεργ. Στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή». www.paidi-efivos.gr
