«Παιδεία Κυρίου ανοίγει μου τα ώτα, εγώ δε ουκ απειθώ ουδέ αντιλέγω.»
Σήμερα, παρά την μεγάλη πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, οι άρρωστοι άνθρωποι πληθαίνουν, και καινούργιες ασθένειες εμφανίζονται, τώρα ο θανατηφόρος κορονοιός . Δεν υπάρχει οικογένεια,που να μην έχει περάσει ή περνά τον πόνο και την δοκιμασία της ασθένειας. Που οφείλονται όμως οι ασθένειες, και πώς θα μπορέσουμε να τις αντιμετωπίσουμε πνευματικά, για να αποκομίσουμε κάποιο όφελος στην ψυχή μας;Η ασθένεια όπως θα δούμε, είτε οφείλεται στην αμαρτία είτε σε κάποιον άλλο λόγο, είναι ένα μέσο θεραπείας και εξαγιασμού της ψυχής.
«Από των πολλών μου αμαρτιών, ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή · προς Σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένην ελπίς απηλπισμένων, Σύμοιβοήθησον».( Παρακλητικός Κανόνας).
Ποια είναι κατά τους Πατέρες τα αίτια των ασθενειών;
Ο Μέγας Βασίλειος σχετικά με το θέμα αυτό λέει: «Η ασθένεια δεν είναι δημιούργημα του Θεού. Ό άνθρωπος και όλα τα πλάσματα, πλάσθηκαν με την πρέπουσα κατασκευή, κατά φύσιν, και ο Θεός τα έφερε στην ζωή πλήρη και αρτιμελή. Όταν όμως παρεκτράπηκαν από την φυσική τους κατάσταση, αρρώστησαν». Το ίδιο συμπέρασμα κάνει και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Οι αρρώστιες προέρχονται από την προγονική αμαρτία… Εξαιτίας της ενδυθήκαμε αυτό το αρρωστιάρικο και θνητό και πολύπαθο σώμα… Η αρρώστια είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένας ανώμαλος και απότομος δρόμος, στον όποιο η αμαρτία εισήγαγε το ανθρώπινο γένος, και του οποίου ο τελευταίος σταθμός είναι ο θάνατος».
Οι ασθένειες πού μας βρίσκουν είναι συνήθως καρπός των αμαρτιών μας. Αυτό συμπεραίνεται από τον λόγο πού είπε ο Χριστός στον παράλυτο της Βηθεσδά, αφού τον θεράπευσε: “Πρόσεξε· έγινες υγιής, μην αμαρτάνεις πλέον”. Από αυτό μαθαίνουμε ότι το νόσημα του ο παράλυτος το απέκτησε από τις αμαρτίες του. Την ίδια σημασία έχει ο λόγος του Κυρίου και στον άλλο παράλυτο από τηνΚαπερναούμ: “Έχε θάρρος παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου”. Ο Κύριος, επειδή γνώριζε καλά ότι η ασθένεια του σώματος ήταν συνέπεια της ασθένειας της αμαρτίας, θεράπευσε πρώτα την ψυχή του παραλύτου, δίδοντας την άφεση των αμαρτιών του, για να θεραπευθεί στην συνέχεια και το σώμα.
Κατά τον Άγιο Χρυσόστομο ο Κάιν είναι ένα από τα πρώτα παραδείγματα πού η ασθένεια συνδέεται με την αμαρτία. Το σώμα του Κάιν άρχισε να τρέμει μετά τον φόνο του αδελφού. «Πραγματικά», συμπεραίνει ο χρυσορρήμων Πατήρ, «πηγή και ρίζα και μητέρα όλων των κακών είναι η φύση της αμαρτίας. Αυτή παραλύει τα σώματα μας, αυτή φέρνει τις αρρώστιες».
Σε άλλο σημείο ο Άγιος μας εξηγεί πιο αναλυτικά: «Η αμαρτία είναι φοβερό πράγμα, και καταστρέφει την ψυχή. Πολλές φορές μάλιστα το κακό ξεχειλίζει, και επεκτείνεται και στο σώμα. Αυτό συμβαίνει για τον εξής λόγο: Συνήθως όταν η ψυχή μας υποφέρει, εμείς παραμένουμε αναίσθητοι, ενώ όταν το σώμα πάθη έστω και μικρή βλάβη, καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να θεραπεύσουμε την αρρώστια, επειδή ακριβώς την αισθανόμαστε. Γι’ αυτό πολλές φορές ο Θεός τιμωρεί το σώμα για τα αμαρτήματα της ψυχής, ώστε με την πληγή του κατωτέρου (δηλαδή του σώματος) να τύχη κάποιας θεραπείας και το ανώτερο, δηλαδή η ψυχή».
Ο ιερός Χρυσόστομος, τονίζει ακόμη ότι «αιτία των σωματικών κακών είναι ή κακία της ψυχής. Και αυτό το φανέρωσε ο επί τριανταοκτώ έτη παράλυτος και ο άλλος πού τον κατέβασαν από την στέγη». Άλλωστε «εάν το σπουδαιότερο από όλα, δηλαδή ο ίδιος ο θάνατος, έχει την ρίζα και την αιτία του στην αμαρτία, πολύ περισσότερο ισχύει αυτό και για τις περισσότερες από τις αρρώστιες».
Κάποιος όμως θα μπορούσε να πει: «Και τότε γιατί δεν τιμωρούνται όλοι οι αμαρτωλοί; Βλέπουμε πολλούς ασεβείς να καλοπερνούν και να σφύζουν από υγεία». Ό Ιερός Χρυσόστομος, απαντώντας στην απορία αυτή, θα μας πει ότι πρέπει να θρηνούμε περισσότερο γι’ αυτούς τους ανθρώπους, πού ενώ αμαρτάνουν δεν τιμωρούνται. «Διότι το ότι δεν έπαθαν τίποτε σ’ αυτή την ζωή γίνεται αιτία μεγαλύτερης τιμωρίας στην άλλη ζωή. Όσα λυπηρά συμβαίνουν στην παρούσα ζωή είναι νουθεσία, ενώ στην άλλη ζωή είναι τιμωρία».
Αθανάσιος Γ. Δημητρίου
Αστυνομικός – MscΘεολογίας
