Η ύπαρξη εναλλακτικής επιλογής

του Ξυλομένου Κωνσταντίνου Διπλ. Πολιτικού Μηχανικού Α.Π.Θ., MSc – Αντιδημάρχου τεχνικών υπηρεσιών και πολεοδομίας-περιβάλλοντος Καρδίτσας

O επαναπροσδιορισμός της πορείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.)αλλά και η αναθεώρηση των δομών της, που υπηρετούνται κυρίως από τεχνοκράτες που ελέγχονται από τραπεζικά συμφέροντα και επιχειρηματικές ελίτ,εγκαταλείποντας οριστικά τις αυταρχικές πολιτικές λιτότητας αποτελεί μια πρόταση που όμως δεν τη θέλει το Ευρωπαϊκό κατεστημένο αλλάκαι αρκετοί στο εσωτερικό της χώρα μας.

Bέβαια, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει ότι σ’ αυτούς περιλαμβάνονται κυρίως, το μεγαλύτερο τμήμα των συστημικών μέσων ενημέρωσης με μεγάλο μερίδιο ευθύνης στηχειραγώγηση των πολιτών όλα αυτά τα χρόνια με απόλυτο σκοπό τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Οι επιχειρηματικές ελίτ επίσης, που απαιτούν περαιτέρωελαστικοποίηση της εργασίας και αποψίλωση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων και τέλος οι εκπρόσωποι του τραπεζικού συστήματος των οποίων η ύπαρξη σήμεραοφείλεται αποκλειστικά και μόνο,στους φορολογούμενους που συνέβαλαν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τους.

Οι σύμμαχοι τους στο πολιτικό σύστημα της χώρας μας είναι γνωστοί και συνεχίζουν να επιμένουν στη συνέχιση της μετατροπής της χώρας σε μια αποικία χρέους, περιμένοντας την ανάκαμψη μέσα από νέες δανειακές συμβάσεις, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και αυστηρή λιτότητα και χωρίς καμία αναδιάρθρωση χρέους.

Δηλαδή η μη ύπαρξη εναλλακτικής πρότασης διεξόδου από την κρίση, για την Ε.Ε. αλλά και τη χώρα μας, αποτελεί μόνιμο αφήγημα συγκεκριμένων κέντρων εξουσίας στην Ευρώπη που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στο εσωτερικό της χώρας μας και την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο και πιθανόν μακροπρόθεσμα στη διάλυση της.

Σε μία διαπραγμάτευση σε επίπεδο κρατών μεταξύ- έστω και θεωρητικά- ισότιμων μελών, ακόμη και εάν οι πιθανότητες για μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία είναι πολύ λίγες, είναι καθήκον και ιερή υποχρέωση να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια αλλά και η ύπαρξη εναλλακτικού σχεδίου σε περίπτωση αδιεξόδου. Βέβαια η Τρόικα εσωτερικού την ύπαρξη ενός εναλλακτικού σχεδίου την ονομάζει εθνική προδοσία, ακόμα και εάν οι δανειστές οδηγούν τη χώρα συνεχώς σε επώδυνα μέτρα και ταπεινωτικές συμφωνίες.

Η τυφλή υποταγή εξάλλου σε καθετί που επιβάλλεται από τους θεσμούς με αντάλλαγμα την εξουσία, φανερώνει την αδυναμία του παλιού πολιτικού συστήματος να αντισταθεί ουσιαστικά αποκαλύπτοντας την απόλυτηδουλοπρέπεια του. Αξίζει σ’ αυτό το σημείοόμωςνααναφερθεί η παραδοχή πριν από μερικές ημέρες, του απερχόμενου προέδρου του EurogroupΓ.Ντάισελμπλουμ ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου: «Τα πρώτα χρόνια έγιναν λάθη και στα πρώτα προγράμματα αυτοσχεδιάσαμε.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίσαμε τις τράπεζες ήταν δαπανηρός και μη αποτελεσματικός. Είναι αλήθεια ότι στόχος ήταν να σωθούν οι επενδυτές εκτός Ελλάδας».Συνεπώς,αποδεικνύεται με τον πιο προφανή τρόπο ότι είχαν απόλυτο δίκιο όλοι εκείνοι που ισχυρίζονταν ότι τα ότι τα μνημόνια δεν είχαν σκοπό να αντιμετωπίσουν το Ελληνικό χρέος μέσω των προγραμμάτων διάσωσης,τα οποία βέβαια δεν έχουν δώσει κανένα αποτέλεσμα, αλλά να διασώσουν τις Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες φορτώνοντας τα χρέη στους Έλληνες φορολογούμενους.

Ο απώτερος στόχος τους ήταν να αλλάξουν την ελληνική κοινωνία και να τη μετατρέψουν σε χρεοδουλοπαροικίαεγκαθιδρύοντας μια νέα λογική διακυβέρνησης και λειτουργίας της κοινωνίας, που θα ετεροπροσδιορίζεται από τους επιθυμίες των πιστωτών της.

Μια νέα συμφωνία με την Ευρώπη και τους θεσμούς της είναι πάντοτε εφικτή ακόμα και τώρα στη βάση όμως ρεαλιστικών προτάσεων, που δεν θα ενισχύουν μια αυτοτροφοδοτούμενη κρίση και θα έχουνως το στόχο τον εκδημοκρατισμό της.Η αναδιάρθρωση χρέους αποτελεί προαπαιτούμενο ώστε να αναζωογονηθεί η οικονομία της χώρας, να προσελκύσει επενδύσεις και να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητας της.

Η ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος το Σεπτέμβριο του 2018 θα πρέπει να βρει την κυβέρνηση έτοιμη να διεκδικήσει μια οριστική λύση για το χρέος, εγκαταλείποντας οριστικά τις αποτυχημένες πολιτικές των μνημονίων με δανεικά και να αγωνιστεί για την ολοκληρωτική αποδέσμευση της χώρας από τους πιστωτές της.

Διαφορετικά, η επιβολήενός ακόμηπρογράμματος διάσωσης με επιπλέον δανεικά, που θα επιβάλλει νέα επώδυνα μέτρασε μια επιβαρυμένη οικονομικά κοινωνία, είναι πολύ πιθανόν να αποτελέσει και το «κύκνειο άσμα» της παραμονής της χώρας μας στην Ευρωζώνη.