Από την ηλικία των 13 ετών τα χέρια της είχαν την μυρωδιά της μητέρας γης. Δίπλα στον πατέρα της, η 23χρονη (πλέον) αγρότισσα Άννα Καμπάνη από την Γαλάτιστα Χαλκιδικής, έμαθε πώς να χρησιμοποιεί και να βαρά την τσάπα με όση δύναμη είχε και να φυτεύει δεκάδες δέντρα παρά την κούραση. «Ο κόπος του μπαμπά μου για όλα αυτά που “έχτισε” ήταν το κίνητρο να ξεκινήσω αυτό το επάγγελμα. Όμως, ο σπόρος της αγάπης μου, ήταν η αγάπη που έτρεφε και ο ίδιος για την φύση» αναφέρει στο enikos.gr.
Η Άννα θυμάται τον εαυτό της από μικρή ηλικία, να μιλά με θαυμασμό και υπερηφάνεια για το επάγγελμα του πατέρα της, καθώς από αυτό βιοποριζόταν όλη η οικογένεια. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην επαρχία, όπου εκεί δεν ήταν και τόσο σπάνιο μία γυναίκα να εργάζεται στα χωράφια. Αργότερα, όταν κατέβηκε για σπουδές στη Θεσσαλονίκη, με την βοήθεια του πατέρα της, εντάχθηκε στο πρόγραμμα των νέων αγροτών.
«Πλέον μιλάω με υπερηφάνεια για εμένα, και το επάγγελμά μου. Πιστεύω πως κάθε επάγγελμα έχει έναν βαθμό δυσκολίας. Σίγουρα το δικό μας απαιτεί και περισσότερη μυϊκή δύναμη. Το πιο δύσκολο κομμάτι για εμένα, είναι εκείνο του καιρού και των γιορτών. Στον πρωτογενή τομέα, είτε με παγωνιά, είτε με καύσωνα, πρέπει να βγεις στην ύπαιθρο και να δουλέψεις. Δεν υπολογίζουμε γιορτινές μέρες, δεν έχουμε ρεπό, καθώς η γη δεν μπορεί να περιμένει».
«Μία γυναίκα στον πρωτογενή τομέα, δεν είναι ακόμη κοινωνικά αποδεκτή»
Σε κάθε καινούρια της γνωριμία, τονίζει με θάρρος πως το κύριο επάγγελμά της είναι η αγροτιά, και προσπαθεί να “περάσει” στον κόσμο, ότι η εργασία της είναι ξεχωριστή. Παράλληλα, πλέον, όπως λέει, έχει μάθει να αντιμετωπίζει και τα κακοπροαίρετα σχόλια από ανθρώπους, κυρίως άντρες, που δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πως μία νεαρή όμορφη γυναίκα, δεν γίνεται να είναι αγρότισσα.
«Όποιος μαθαίνει για εμένα και για το επάγγελμά μου, αρχικά ενθουσιάζεται, ενώ αμέσως μετά γεννιούνται διάφορες ερωτήσεις όπως: “Δηλαδή οδηγείς και τρακτέρ;”, “βαράς τσάπα;”, ενώ κάποιοι άλλοι είναι τελείως αρνητικοί και σχολιάζουν κάτι του τύπου “αποκλείεται να πηγαίνεις εσύ στα χωράφια κορίτσι πράμα”, ή “καλά, εντάξει, για τις επιδοτήσεις, όλοι αγρότες είμαστε”. Δεν είναι έτσι. Απαντάω με χιούμορ πως “με το τακούνι οδηγώ καλύτερα το τρακτέρ”. Ωστόσο, θεωρώ πως κοινωνικά, το ότι η γυναίκα εργάζεται στον πρωτογενή τομέα, ειδικά στις μεγαλουπόλεις, δεν είναι ακόμη αποδεκτό. Ο κόσμος δεν έχει την πραγματική εικόνα για το τι συμβαίνει στον πρωτογενή τομέα γενικότερα. Αντίθετα, στις επαρχίες, πιστεύω ότι οι πολίτες γνωρίζουν και με το παραπάνω, ότι μία γυναίκα ασχολείται με την αγροτιά. Μάλιστα, όσο περνάνε τα χρόνια, διακρίνω ότι και μέσω του TikTok προβάλλεται εύκολα η καθημερινότητα ενός αγρότη μέσα από βίντεο, οπότε ο κόσμος μας αποδέχεται περισσότερο».
«Αν φροντίζεις την γη, πάντοτε θα σου προσφέρει»
Τα δεκάδες υποτιμητικά σχόλια που έχει ακούσει ανά διαστήματα όσο περνάνε τα χρόνια και εξακολουθεί να επαγγέλλεται το επάγγελμα της αγροτιάς, και μάλιστα ως γυναίκα, το μόνο που έχουν καταφέρει, είναι να την πεισμώνουν όλο και περισσότερο. «Με έχουν αμφισβητήσει πολλές φορές. Εγώ από την πλευρά μου προσπαθώ να γίνομαι όλο και καλύτερη στην δουλειά μου, χωρίς όμως να ξεχνάω να φροντίσω τον εαυτό μου. Οι γυναίκες μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα, και το πιστεύω όντως αυτό».
Τον τελευταίο καιρό, η Άννα φύτεψε ένα χωράφι, παραπάνω από δύο στρέμματα έλατα. Της πήρε, όπως λέει, περίπου 1μιση μήνα, καθώς φύτεψε 650 ρίζες ελάτων. «Ξυπνούσα κατά τις 07:00 το πρωί και μέσα σε λίγη ώρα, ήμουν ήδη στο χωράφι. Τις πρώτες εβδομάδες, πέρασα τα λεγόμενα ράμματα (βοηθός-οδηγός για την σωστή φύτευση των δέντρων). Αφού τελείωσαν αυτά, άρχισα να φυτεύω ένα προς ένα έλατο. Έσκαβα περίπου 15 πόντος μέσα στην γη και έβαζα την ρίζα. Έπειτα έκανα μία γουρνιτσα γύρω γύρω από το έλατο, προκειμένου, όταν ποτιστούν, το νερό να παραμείνει στην ρίζα. Έμενα στο χωράφι μέχρι τις 17:00 το απόγευμα και μετά γυρνούσα σπίτι».
Ερωτηθείσα, τι θα συμβούλευε ένα νέο κορίτσι που σκέφτεται να ακολουθήσει το ίδιο επάγγελμα με εκείνη, η Άννα απάντησε: Θα μετέφερα τα λόγια που μου είπε κάποτε ο πατέρας μου. “Η γη πάντοτε σε ανταμείβει παιδί μου. Αν την φροντίζεις, πάντοτε θα σου προσφέρει. Μην ξεχνάς ποτέ πως εκείνη μας δίδαξε το μεγαλύτερο μάθημα. Ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις”.
