---

Εκρήγνυται όπως το ηφαίστειο και μετά καταλαγιάζει.

Γράφει η Ιωάννα Χαρμπέα κοινωνιολόγος/εγκληματολόγος/συγγραφέας

Ημέρα Αγίου Βαλεντίνου, ημέρα αγάπης.. δίνουμε την καρδιά μας σε ανθρώπους που αγαπάμε , που υπάρχουν στη ζωή μας αλλά τους θυμόμαστε μόνο εκείνη τη μέρα! Πόσο ρηχή έγινε η ζωή μας;

Οι ανθρώπινες σχέσεις έχασαν την απλότητα, τη ζεστασιά, την αγνότητα τους…
συμφέροντα υποκινούνται πίσω από κάθε μορφή σχέσεων και όλα αγοράζονται… πλέον ακόμα και τα αισθήματα, ακόμα και οι καρδιές… πες μου που πουλάν καρδιές να σου πάρω μία!

Και όμως έτσι είναι… ενόψει της οικειοθελούς δωρεάς οργάνων οι διαθέσιμες καρδιές θα πληθύνουν.. έτοιμες προς εξαγορά! Ο τιμοκατάλογος ανθρώπινων οργάνων είναι ήδη διαθέσιμος και αναρτημένος στο ίντερνετ, τα όργανα αποτιμώνται σε δολάρια, αλλά μπορείτε εύκολα να κάνετε την αναγωγή τους σε ευρώ… και μην ανησυχείτε αν δεν έχετε συναισθήματα για τον αγαπημένο σας ή την αγαπημένη σας μπορείτε να του αγοράσετε μια ζωντανή καρδιά… σε λίγο καιρό θα πέσει και η τιμή της λόγω της μεγάλης προσφοράς… δεν έχει σημασία αν θα είναι η δική σας, σημασία έχει ότι θα είναι μια πραγματική καρδιά που χτυπάει κανονικά στους ρυθμούς που εμείς επιθυμούμε.

Από τότε που οι στέγες των ανθρώπων ήρθαν τόσο κοντά  οι καρδιές τους απομακρύνθηκαν  λόγια του Αντώνη Σαμαράκη από την υπέροχη συλλογή διηγημάτων του Ζητείται Ελπίς. Όμως όλα διορθώνονται… κάποτε ότι χαλούσε το φτιάχναμε ,τώρα αγοράζουμε καινούριο και πετάμε οτιδήποτε παλιό. Μαζί όμως με τα παλιά πετάξαμε και την ανθρωπιά μας… ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι στον αγώνα για το καλύτερο, στον αγώνα για επιβίωση…

Καθιερώσαμε παγκόσμιες ημέρες για να κρύψουμε την αδιαφορία μας για αυτές! Ημέρα μητέρας, ημέρα ηλικιωμένων, ημέρα ΑΜΕΑ, ημέρα Βαλεντίνου για να μας θυμίζουν… και όλα αυτά για μια μέρα από τις 365 του χρόνου..τι νόημα έχει η μια μέρα; Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ,ονομαζόμενη και ημέρα αγάπης; Τι σημασία λοιπόν έχει αν δίνουμε δώρα με ωραίο περιτύλιγμα σε ένα κουτί χωρίς περιεχόμενο; Άδειο από αισθήματα , γιατί άδειες είναι σήμερα οι καρδιές μας, κενές από περιεχόμενο. Ίσως λοιπόν  αποσκοπεί στο συμφέρον και αυτή η ημέρα; Ίσως πρόκειται για εμπορευματοποίηση της πιο ιερής λέξης της λέξης ΑΓΑΠΗ…

Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία και την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που αγαπάς όταν χαίρεται και να λυπάσαι όταν υποφέρει. Αυτός που αγαπά δεν περιμένει ανταπόδοση, δίνει χωρίς να απαιτεί να πάρει. Αγάπη είναι η δυνατή στοργή και το δέσιμο.

Χαρακτηριστική είναι η εξύμνηση της αγάπης στην ταινία  το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλη: « Η αγάπη είναι μία προσωρινή τρέλα. Εκρήγνυται όπως το ηφαίστειο και μετά καταλαγιάζει. Και όταν καταλαγιάσει πρέπει να πάρεις μία απόφαση. Πρέπει να σκεφτείς αν οι ρίζες σας έχουν γίνει τόσο δεμένες που είναι ασύλληπτο πως κάποτε ζούσατε χώρια. Γιατί αυτό είναι αγάπη.

Η αγάπη δεν είναι παγερή, δεν είναι ο ενθουσιασμός, δεν είναι οι υποσχέσεις για αιώνιο πάθος. Είναι απλά η «αγάπη» που κάθε ένας από εμάς μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι την έχουμε. Η αγάπη από μόνης της είναι αυτό που μένει όταν ο έρωτας έχει περάσει, και αυτό είναι μία τέχνη και ένα τυχαίο γεγονός. Η μητέρα σου και εγώ το είχαμε, είχαμε ρίζες που μεγάλωναν από κάτω μας, και όταν όλα τα φύλλα έπεσαν από τα κλαδιά μας, ανακαλύψαμε ότι ήμασταν ένα δέντρο και όχι δύο.»

Όμως παρά τις όποιες οριοθετήσεις και τους ορισμούς που έχουν δοθεί κατά καιρούς στην αγάπη, η έννοια της αγάπης έχει προσωπική χροιά και γι αυτό έχει διαφορετική σημασία για τον καθένα μας… Είναι η υποχώρηση που κάνουμε στα θέλω μας για να χωρέσουν τα θέλω του άλλου, φυσικά αγαπάμε μόνο όταν δεν περιμένουμε αντάλλαγμα υλικό ή άυλο..έχει επίσης πολλές μορφές αγάπη μητρική, πατρική, φιλική, αδερφική ,ερωτική όμως όποια μορφή και αν έχει τα δομικά της στοιχεία είναι τα ίδια.

Αλλοίμονο σε όσους δεν αγάπησαν γιατί η αγάπη είναι η συναίσθημα που πρώτα ικανοποιεί εμάς τους ίδιους … θέλουμε και αγαπάμε μόνο τότε μιλάμε για πραγματική αγάπη και όχι όταν μας επιβάλλεται.

Ο σημερινός όμως άνθρωπος δεν αγαπάει τον ίδιο του τον εαυτό πως θα αγαπήσει τους άλλους; Αγαπάμε τον εαυτό μας όταν κάνουμε πράγματα γι αυτόν, όταν κάνουμε αυτά που θέλουμε και όχι ότι πρέπει ,ότι προστάζεται κοινωνικά.

Σε μια κοινωνία με υπερβολικά ενεργά μέλη δεν υπάρχει χρόνος για έρωτες , ούτε για αγάπες… οι άνθρωποι πληρώνουν να βρούνε ταίρι μόνιμο ή προσωρινό και οι γονείς λόγω των υπέρογκων υποχρεώσεων και της μη απώλειας του πολύτιμου χρόνου τους αγοράζουν ακριβά δώρα στα παιδιά να τους ξεπληρώσουν ώρες αγάπης!

Κοστολογείται λοιπόν  η αγάπη ενός ανθρώπου; Κοστολογείται η καρδιά του; Και πόσο; Η απάντηση είναι καταφατική, ναι  όλα έχουν την αντικειμενική αξία τους . Πες μου λοιπόν που πουλάν καρδιές να σου πάρω μια… ενόψει του Βαλεντίνου!