Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδρομή μας στα δυτικά Βαλκάνια τη δεύτερη βδομάδα του Πάσχα.
Στόχος μας ήταν δύο σιδηροδρομικά ταξίδια στις Δειναρικές Άλπεις και με βάση τα ταξίδια αυτά οργανώσαμε ολόκληρο το ταξίδι μας.
Η αναχώρηση έγινε την Τρίτη του Πάσχα στις τρεις τη νύχτα. Έτσι πρωί πρωί πίναμε το καφεδάκι μας στο Πόγραδετς, στην παραλία της λίμνης Οχρίδας. Το μεσημέρι ήδη είχαμε φτάσει στα Τίρανα όπου αφού περιηγηθήκαμε στο κέντρο πόλης γευματίσαμε. Θα ήταν ψέματα αν λέγαμε ότι δεν εντυπωσιαστήκαμε από τον ρυθμό της ανοικοδόμησης αλλά και τον αστείρευτο στόλο των πολυτελών ΙΧ αυτοκινήτων της πόλης, που προκαλούσαν ένα τεράστιο κυκλοφοριακό χάος.
Το ταξίδι μας συνεχίστηκε και αφού περάσαμε τα σύνορα φτάσαμε αργά το απόγευμα στην Ποτγκόριτσα την πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου, πόλη που είχαμε επισκεφθεί και σε παλιότερο ταξίδι μας πριν πέντε χρόνια. Το βράδυ το περάσαμε σε πιτσαρία της κεντρικής πλατείας και το επόμενο πρωινό κατευθυνθήκαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό για να πάρουμε τα βουνά (με το τρένο).
Οι σιδηρόδρομοι του Μαυροβουνίου είχαν φροντίσει να μας διαθέσουν ένα ολόκληρο βαγόνι με κουπέ Α’ θέσης για να απολαύσουμε το καταπληκτικό ταξίδι πάνω από χαράδρες γέφυρες και βουνά προς την ορεινή πόλη του Μπιέλο Πόλιε. Η γραμμή αυτή είναι τμήμα της γραμμής Βελιγραδίου-Ποτγκόριτσας και ακολουθεί σε μεγάλο μέρος της την κοίτη του ποταμού “Τάρα” η κοιλάδα του οποίου χαρίζει στους επιβάτες αξέχαστες εικόνες ομορφιάς που σου κόβει την ανάσα.
Σε δυόμισι ώρες φτάσαμε στο ορεινό Μπιέλο Πόλιε και μετά το καφεδάκι στον κεντρικό πεζόδρομο αναχωρήσαμε για το Σεράγιεβο. Προτιμήσαμε να μπούμε στη Σερβία όπου υπήρχε καλύτερος δρόμος και για καλή μας τύχη συναντήσαμε κι ένα όμορφο ταβερνάκι -ψησταριά ακριβώς την ώρα της μεσημεριανής πείνας. Το απόγευμα είχαμε μπει πια στη Βοσνία και φτάσαμε στο γνωστό μας Βίσεγκραντ με την περίφημη γέφυρα του ποταμού Δρίνου, ξακουστό έργο του αρχιτέκτονα Σινάν με σχέδια του οποίου έχει χτιστεί και το τέμενος του Οσμάν Σαχ της πόλης μας. Εκεί δίπλα στη γέφυρα δειπνήσαμε για να φτάσουμε χορτάτοι στο Σεράγιεβο και να ξεκουραστούμε απ’ το μεγάλο ταξίδι.
Η Πέμπτη ήταν αφιερωμένη ολόκληρη στην γοητευτική πρωτεύουσα της Βοσνίας. Επισκεφθήκαμε κι ένα μουσείο σχετικό με τον τελευταίο πόλεμο, που ταλαιπώρησε την πόλη και στη συνέχεια περιηγηθήκαμε στο κέντρο της, όπου συναντώνται διαφορετικές θρησκείες και πολιτισμοί με κυρίαρχο βέβαια το κλίμα του Ισλάμ.
Την Παρασκευή είχαμε το τελευταίο μας σιδηροδρομικό ταξίδι απ’ το Σεράγιεβο ως το Μόσταρ. Και οι σιδηρόδρομοι της Βοσνίας μας τίμησαν και διέθεσαν δύο βαγόνια αποκλειστικά για μας σε έναν αρκετά σύγχρονο συρμό.
Κι αυτό το ταξίδι μας επιφύλαξε αξέχαστες εικόνες. Το τρένο γλιστρούσε δίπλα στη λίμνη Jablanica και στον ρου του ποταμού Νερέτβα με τα μεγάλα καταπράσινα λιβάδια και τα γραφικά πανέμορφα χωριουδάκια. Κάπως έτσι κολλημένοι στα παράθυρα του τρένου δεν καταλάβαμε καλά καλά πώς φτάσαμε στην ιστορική πόλη του Μόσταρ. Περάσαμε από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας για να καταλήξουμε στην ιστορική πανύψηλη γέφυρα, δύο μνημεία που είχαν καταστραφεί στον πόλεμο και ανοικοδομήθηκαν. Είναι πράγματι τραγικά τα αποτελέσματα που έφερε στην πρώην πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία το δηλητήριο του εθνικισμού μπολιασμένο με τον θρησκευτικό φανατισμό.
Στη γέφυρα του Μόσταρ προλάβαμε να δούμε και δυο τολμηρούς νέους να βγάζουν το ψωμί τους βουτώντας από τα τριάντα μέτρα ύψος στα νερά του ποταμού.
Το ταξίδι όμως έπρεπε να συνεχιστεί και το απόγευμα φτάσαμε στο γραφικό Κότορ, επιστρέφοντας και πάλι στο Μαυροβούνιο. Η διανυκτέρευση έγινε στο θέρετρο της Μπούτβα και το επόμενο πρωί κάναμε βόλτα στην παλιά πόλη πριν αναχωρήσουμε προς το νότο. Στον δρόμο κάναμε την καθιερωμένη στάση για φωτογραφίες πάνω από το νησί του Αγίου Στεφάνου και μια στάση μιας ώρας στο Ούλτσιν το νοτιότερο τουριστικό θέρετρο του Μαυροβουνίου.
Η τελευταία μας διανυκτέρευση έγινε στην Αλβανία στο Δυρράχιο, όπου οργανώσαμε και το αποχαιρετιστήριο δείπνο μας σε παραλιακό εστιατόριο.
Η Κυριακή ήταν η μέρα της επιστροφής. Πρώτη στάση στην Αυλώνα με τα όμορφα καινούρια κτίρια και το επίσης πολύ όμορφα ανακαισμένο ιστορικό της κέντρο. Με ένα θεαματικό ταξίδι δρασκελίσαμε τα βουνά διαμέσου ενός καινούργιου δρόμου, για να φτάσουμε στη Χιμάρα όπου είναι έντονο το ελληνικό στοιχείο. Επισκεφθήκαμε το εντυπωσιακό της κάστρο και είδαμε το εννιατάξιο ελληνικό σχολείο που λειτουργεί εκεί.
Η ώρα όμως περνούσε και ο δύσκολος παραλιακός δρόμος προς τους Αγίους Σαράντα μας περίμενε να τον διαβούμε για να φτάσουμε το απόγευμα στον τελευταίο προορισμό της εκδρομής μας. Ξεκουραστήκαμε λοιπόν και πήραμε δυνάμεις τρώγοντας στην παραλία των Αγίων Σαράντα, ώστε να αναχωρήσουμε για τα Τρίκαλα, όπου φτάσαμε λίγο πριν τα μεσάνυχτα, γεμάτοι εικόνες χρώματα και μυρωδιές, ολοκληρώνοντας μια ακόμα μεγάλη εξόρμηση του συλλόγου μας.
Το ΔΣ του συλλόγου ευχαριστεί όλους όσους πήραν μέρος στην εκδρομή μας καθώς και το πρακτορείο “Λίπας” για την άριστη συνεργασία.
Η δραστηριότητα του συλλόγου μας θα συνεχιστεί στην πόλη μας πια, ώστε να πετύχουμε την επαναλειτουργία των δρομολογίων με ασφάλεια και την επαναφορά του μουσειακού συρμού στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού για να ξαναλειτουργήσει σαν στέκι του συλλόγου.
