Ας σκεφτούμε, αγαπητοί φίλοι, με τον τρόπο που ζούμε σήμερα, πόσο πραγματικά αγαπούμε το χρήμα, την δόξα και την ηδονή. Όλον τον χρόνο μας τον ξοδεύουμε όχι για να κερδίσουμε τα αιώνια αγαθά ή να ζήσουμε όμορφα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά για να αποκτήσουμε χρήματα. Γινόμαστε λίγο έως πολύ όλοι φιλάργυροι, διότι έτσι νομίζουμε πως θα χαρούμε και θα «γλεντήσουμε» περισσότερο την ζωή μας. Τελικά, όμως, καταφέρνουμε να γίνουμε δούλοι του χρήματος και αρρωσταίνουμε από το άγχος.
Ο Χριστός μας όμως γεννήθηκε χωρίς την άνεση ενός ζεστού σπιτιού. Θα μπορούσε εξάλλου να γεννηθεί στο σπίτι του στην Ναζαρέτ. Γεννιέται σε τόπο που δεν διαθέτει ούτε τα αναγκαία για μια γέννα, την ώρα του μεσονυκτίου, μέσα στο κρύο μέσα σε ένα σπήλαιο, μόνον με την μητέρα του και τον υποτιθέμενο πατέρα του, χωρίς σκεπάσματα, χωρίς ζεστά φαγητά που ακόμη και από τον πιο πτωχό δεν λείπουν.
Ο κόσμος σήμερα αποστρέφεται την πτωχεία, την θεωρεί ντροπή. Πολλοί άνθρωποι, αν και στην πραγματικότητα είναι πτωχοί, υποκρίνονται πως είναι πλούσιοι. Αντίθετα ο Χριστός μας διαφημίζει την φτώχεια του στους Αγγέλους, τους βοσκούς και τους Μάγους. ”Ω, φτώχεια υπέρπλουτη, ω, συγκατάβαση υπερύψιστη!” μας λέγει ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης στην ομιλία του για την γέννηση του Ιησού. Ας αγαπήσουμε και μεις τα ουράνια αγαθά και την αρετή της ελεημοσύνης που πολεμά την φιλαργυρία και ας περιοριστούμε μόνον στα απαραίτητα υλικά αγαθά ώστε να μην χάσουμε την πνευματική μας ελευθερία.
Δεύτερη είναι η νίκη του γεννηθέντος Χριστού κατά της φιλοδοξίας. Ποιος κοσμικός άνθρωπος δεν αγαπά να τιμάται, να δοξάζεται και γενικά να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ανθρώπους; Και αν καμιά φορά έλθει σε διαφωνία η δόξα και το θέλημα του Θεού με την δική μας δόξα τότε προτιμούμε την δόξα των ανθρώπων. Όμως το βρέφος της Βηθλεέμ μας διδάσκει πως η ταπείνωση είναι η στολή της Θεότητας. ”Ο Θεός ευδόκησε να λύση την πρόφαση της υπερηφάνειας, κατέβηκε στην ανθρώπινη εσχατιά, πτώχευσε σαν εμάς, έφερε τα πάνω κάτω αναμιγνύοντας την ανθρωπότητα με την Θεότητα και έτσι υπέδειξε σε όλους πως ή ταπείνωση είναι η οδός που οδηγεί προς τα επάνω”, μας λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Τέλος, αγαπητοί φίλοι, ο Χριστός που γεννήθηκε ήλθε να πολεμήσει τον παράλογο έρωτα των ηδονών με τις οδύνες και τους πόνους που δοκίμασε. Εμείς οι σαρκικοί άνθρωποι δεν πιστεύουμε πως υπάρχει άλλη απόλαυση παρά μόνον εκείνη των αισθήσεων και δύσκολα τις βάζουμε χαλινάρι. Μόλις γεννήθηκε ο Χριστός μας η αφή του δέχθηκε την ψυχρότητα του αέρα και του υγρού σπηλαίου, η όσφρησή του αισθάνθηκε την δυσωδία της φάτνης και των άλογων ζώων, τα αυτιά του άκουσαν τις φωνές των άγριων θηρίων και τελικά με την μεγάλη του συγκατάβαση νίκησε κάθε ηδονή υπακούοντας στο θέλημα του Πατρός του.
Ας ακολουθήσουμε και μεις τον γεννηθέντα Χριστό ο οποίος πέθανε για μας αφήνοντας ως υπόδειγμα έναν τρόπο ζωής που οδηγεί στην πραγματική ελευθερία και ευτυχία.
πρωτ. Αθανασίου Τύμπα, Θεολόγου-Μουσικού
