Το μπόλι του αυταρχισμού δεν εξαίρεσε και την ομάδα ΔΙΑΣ, αλλά και την ΟΠΚΕ που ενεπλάκησαν στα χθεσινά γεγονότα της Νέας Σμύρνης. Κατά κύριο λόγο τα παιδιά αυτά έχουν δώσει δείγματα γενναιότητας και αυταπάρνησης όπου αυτό χρειάστηκε.
Έχουν χαθεί αστυνομικοί στο καθήκον. Αυτό σημαίνει κάτι. Η διοχετευθείσα από την πολιτική ηγεσία, αυτή νοοτροπία, τείνει να εισέλθει και να απλωθεί σε όλο το εύρος της Ελληνικής Αστυνομίας.
Μην ξεχνάμε τα γεγονότα στα Σεπόλια πριν από μήνες, όπου αστυνομικοί σαν τραμπούκοι της νύχτας χτυπούσαν αδιακρίτως όποιον πλησίαζε να υπερασπιστεί τον άνθρωπό του. Έδειραν αδερφή, πατέρα, νονό, συλληφθέντα, όλους…
Μην ξεχνάμε την μπούκα σε μπαρ στο Γκάζι όπου ένα μαγαζί γονάτισε εμπρός στα πιστόλια των σερίφηδων μιας πολιτικής ηγεσίας που αντιλαμβάνεται το νόμο και την τάξη στα πρότυπα των ΗΠΑ και της Αυστραλίας.
Είναι μια ολόκληρη σχολή και αντίληψη διακυβέρνησης και δεν πρόκειται απλά για ‘’περιστατικά’’ αστυνομικής βίας.
Το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη που ‘’παραφορέθηκε’’ προεκλογικά, ‘’έπιασε τόπο’’ έχοντας τον ρόλο Δούρειου Ίππου.
Η αστυνομοκρατούμενη Αθήνα που έμοιαζε από τότε ακόμα σαν αστακός και ικανοποιούσε το περί ασφάλειας πληγέν αίσθημα των περισσοτέρων πολιτών, ήταν φανερό για κάποιους άλλους, ότι σηματοδοτούσε πρακτικές Νέας Σμύρνης με μορφή φαινομένου, πια…
Δεν είναι ότι ”συμβαίνουν αυτά”. Εδώ μιλάμε για μοντέλο άσκησης εξουσίας.
Το τελευταίο που θέλει σήμερα ο καταπιεσμένος Έλληνας, είναι ο ζυγός της αστυνομικής μπότας…
Ποιος, όμως, αμφιβάλει ότι το θέμα είναι πρωτίστως ή και αμιγώς πολιτικό?
Η κυβέρνηση φλερτάρει ανοιχτά, πλέον, με την κοινωνική κατακραυγή στην οποία έχει συμπυκνωθεί μηνών κακοδιαχείριση ή πρόχειρη διαχείριση υψηλής κρισιμότητας προβλήματα του πολίτη και της οικογένειας.
