Πρόσφατα είχαμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ειδικά στις Περιφερειακές εκλογές, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έδωσε πολιτική χροιά, που τελικά αποδείχθηκε ένα μεγάλο πείραμα για το ποιες πολιτικές δυνάμεις επικρατούν σε τοπικά επίπεδα μέσα στο κόμμα.
Κινητοποιήθηκε ο κομματικός μηχανισμός της, που ιδεολογικά ανήκει στην κεντροδεξιά σύμφωνα με όσα διακηρύττει το Μαξίμου. Δηλαδή σύνθεση προσώπων, ιδεών και πολιτικών κέντρου και δεξιάς. Όμως κάτι τέτοιο δεν είδαμε σε τοπικά επίπεδα στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές, ιδίως στη Θεσσαλία.
Οι κατά τόπους κομματικοί μηχανισμοί ανέδειξαν σε πρόσωπα, την υπεροχή αλλά και την δυναμική του δεξιού χώρου σε αντίθεση με τον κεντρώο χώρο της Νέας Δημοκρατίας που ήταν εξοστρακισμένος, αν όχι εξαφανισμένος. Το οξύμωρο όμως αυτής της κατάστασης είναι ότι κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει με την Νέα Δημοκρατία του Μαξίμου, αλλά και την μέχρι σήμερα Κυβερνητική πολιτική.
Θα μου πείτε μήπως τελικά μας κυβερνάει η δεξιά; ή έχει και κεντρώα ιδεολογικά ερείσματα που εκφράζει άλλωστε και ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων της, γιατί δε μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η Νέα Δημοκρατία ξαναπήρε τις εκλογές με ψήφους του κέντρου εξανεμίζοντας την κεντροαριστερά. Τελικά τι ισχύει μέσα στην Νέα Δημοκρατία; Είναι κεντροδεξιό κόμμα με κεντροδεξιά πολιτική;
Είναι κεντρώο; Είναι δεξιό με κεντρώο Πρωθυπουργό; ή τελικά είναι δεξιό, με δεξιό Πρωθυπουργό που φαίνεται κεντρώος; Προσωπικά μπερδεύτηκα. Θέλοντας σε ιδεολογικό επίπεδο να δω τι ισχύει, δεν μπόρεσα να καταλήξω σε ασφαλή συμπεράσματα. Άλλα βλέπω σε κεντρικό επίπεδο και άλλα βλέπω σε τοπικό. Το μόνο ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι σε τοπικά επίπεδα υπάρχει μόνο η δεξιά.
Μια δεξιά που δεν θέλει τους κεντρώους και ο χώρος του κέντρου μάλλον είναι χρήσιμος μόνον για τους ψήφους σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Συμπόρευση και σύνθεση ιδεών και πολιτικών, με ίσους όρους κεντρώων και δεξιών συνθέτοντας και υλοποιώντας σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο αυτό που μετά την μεταπολίτευση ονομάστηκε ως «κεντροδεξιά » δε φαίνεται ότι μπορεί να γίνει.
Υπάρχει διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων. Τουλάχιστον αυτό ανέδειξε στην πράξη, το πείραμα της πολιτικής χροιάς που δόθηκε στις περιφερειακές εκλογές. Και εάν υπάρχει συμπόρευση, αυτήν είναι πλασματική και όχι πραγματική.
Και εδώ γεννούνται πολλά ερωτήματα: Μπορεί να συνεχιστεί αυτήν η κατάσταση; ή είναι αναγκαία η κάθαρση της Νέας Δημοκρατίας από τους σκληροπυρηνικούς δεξιούς που δεν θέλουν να έχουν σχέση με το κέντρο; ή οι κεντρώοι θα στραφούν στο μέλλον προς την κεντροαριστερά και θα έχουμε και εκεί ψευδεπίγραφα μια κεντροαριστερή Κυβέρνηση που δεν θα έχει καμία σχέση με το ιδεολογικό και πολιτικό κέντρο; ή μήπως είναι αναγκαία η δημιουργία ενός κεντρώου κόμματος που θα επαναπροσδιορίσει ιδεολογικά και πολιτικά την σημερινή κεντροδεξιά σε δεξιά και την κεντροαριστερά σε αριστερά, βάζοντας σε τάξη στο ιδεολογικό και πολιτικό μέρος των κομμάτων;
Ερωτήματα που μέχρι σήμερα δεν έχουν απάντηση. Ερωτήματα που γεννούν μόνο ιδεολογικούς προβληματισμούς για το πολιτικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα.
Με εκτίμηση
Βασίλης Αγγέλης
Δικηγόρος – Ιστορικός
