ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΙΜΤΣΑΣ
Ο κορωναϊός αλωνίζει στην ελληνική κοινωνία. Τα καθημερινά ιατρικά δελτία, θυμίζουν πολεμικά ανακοινωθέντα.
Ο Λιγνάδης είναι στην φυλακή και ο δικηγόρος του, δίνει καθημερινά παράσταση στις οθόνες.
Το κίνημα metoo έχει κυριαρχήσει στα δελτία ειδήσεων και ο διαχρονικός βόθρος της παρακμής, της ανήθικης σεξουαλικής συμπεριφοράς και της βίας στους καλλιτεχνικούς , και όχι μόνον, κύκλους, ξεχείλισε και πλημμύρησε την καθημερινότητα μας. Η αντιπολίτευση ζήτησε την παραίτηση της υπουργού πολιτισμού, Μενδώνης.
Ο Κουφοντίνας ζητά αλλαγή φυλακής βάζοντας ενέχυρο την ζωή του, και οι θιασώτες του, στα κάγκελα και στους δρόμους.
Ο παλαίμαχος πολιτικός και πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Δρίτσας , άναψε φωτιές, υποστηρίζοντας η 17η Νοέμβρη δεν τρομοκράτησε κανέναν με την δράση της.
Παλαιότερα, είχαμε φασαρίες σχετικά με το γεύμα του Μητσοτάκη στην Ικαρία, και ακόμα πιο παλιά με την βίλλα του Τσίπρα.
Αυτή είναι η επιδερμίδα της καθημερινότητας μας. Αν όμως σκαλίσεις με το νύχι λίγο πιο κάτω, θα βρεις άλλες αλήθειες πιο βαθιές , όπως και τα πραγματικά βάσανα των Ελλήνων.
Το εμπόριο έχει καταντήσει ζόμπι. Μία ζει , μία πεθαίνει με το άνοιξε, κλείσε των καταστημάτων.Πολλές επιχειρήσεις, βιομηχανίες και νοικοκυριά στο χείλος της καταστροφής.
Η παραγωγή στα χαμηλότερα της.
Η κοινωνία ζει με την μάσκα και με τον φόβο, αλλά και με την ελπίδα του εμβολίου. Οι μολυσμένοι αυξάνουν κάθε μέρα και το σύστημα υγείας στο όριό του.
Ο εξ ανατολάς εχθρός, πάντα προ των πυλών και το στράτευμα με το όπλο παρά πόδα.
Και μέσα σε όλα αυτά, μία κυβέρνηση που την λιθοβολούν πανταχόθεν.
Μπορεί η κοινωνία, να μην είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένη με την παρούσα κυβέρνηση, αλλά δεν φαίνεται να εμπιστεύεται και πολύ την αντιπολίτευση, ιδίως την αξιωματική.
Ετσι τουλάχιστον δείχνουν οι τρέχουσες σφυγμομετρήσεις.
Ο Μητσοτάκης φαίνεται να περπατά μέσα σε ένα οικονομικό- υγειονομικό ναρκοπέδιο, αλλά δείχνει να ελέγχει τον βηματισμό του και πολύ περισσότερο να ξέρει τι προσδοκά.
Εδώ λοιπόν, σ΄αυτό το σημείο, μπορούμε να γίνουν κάποιες σκέψεις σχετικά μ’ αυτές τις προσδοκίες του.
Ο πρωθυπουργός φλέγεται για την ολοκλήρωση του εμβολιασμού, να εξασφαλιστεί ένα σοβαρό ανοσοβιολογικό τείχος έναντι του covid 19, να καθιερωθεί η υγειονομική κάρτα που τόσο πολύ την επιδιώκει και να επαναλειτουργήσει η τουριστική βιομηχανία. Υπολογίζεται πως με αυτές τις προϋποθέσεις, ο τουρισμός θα επανακάμψει στο 50%.
Η κυβέρνηση περιμένει να αρχίσει η εκταμίευση χρήματος από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανασυγκρότησης. Και από τα 32 δις. που προβλέπονται για την Ελλάδα, υπολογίζεται να εκταμιευθούν τα 5,5 περίπου μέσα στο 2021, για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης.
Ηδη η Ελλάδα μπορεί να δανείζεται από τις αγορές φτηνό χρήμα, πέρα από το ότι υπάρχει και σοβαρό κρατικό οικονομικό υπόθεμα.
Σε όλη την διάρκεια της κρίσης, με την αναστολή της κατανάλωσης και των επενδύσεων, κατατέθηκε “λιμνάζον χρήμα” στις Ελληνικές τράπεζες, τα αποθεματικά των οποίων έχουν αυξηθεί.
Αν όλο αυτό το χρήμα, μετά την αποδρομή της επιδημίας επενδυθεί στην επαναλειτουργία της αγοράς, του εμπορίου, του τουρισμού, της παραγωγής, των εξαγωγών, η ώση της οικονομίας προς τα εμπρός, θα ισχυρή. Μερικοί μάλιστα την περιγράφουν και ως εκρηκτική.
Εάν μάλιστα, μέσα σε όλα αυτά εξασφαλιστεί και ένα Μodus Vivendi με την Τουρκία, ακόμα καλύτερα. Δοθέντος ότι Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε ‘’αναμονή’’ περιμένοντας την νέα Αμερικανική κυβέρνηση να ‘’μιλήσει’’ για την κρίση στην Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή.
Ένα ήρεμο Αιγαίο, είναι καλή προϋπόθεση για ένα θετικό επενδυτικό περιβάλλον. Αυτά ακριβώς είναι όλα όσα προσδοκά ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του: Στην λεγόμενη επανεκκίνηση της οικονομίας. Και σ’ αυτό επενδύει.
Όλα αυτά βέβαια, είναι ένα σενάριο, μια υπόθεση εργασίας με πολλά ’’αν’’ και ‘’εφ΄ όσον’’, αλλά και με αρκετά ρεαλιστικά στοιχεία , που αν πραγματοποιηθούν σε ένα σοβαρό βαθμό, ποιός θα θυμάται τον Λιγνάδη, την Μενδώνη, τον Κουφοντίνα και τους υπόλοιπους. Ακόμα και καταστροφή που θα αφήσει η κρίση πίσω της, θα ξεχαστεί γρήγορα.
Γιατί μας αρέσει η όχι, πέρα από τη ηθική και την ανηθικότητα, την πολιτική αθλιότητα, τον εξευτελισμό της τέχνης και των θεσμών, η δίκαιες η άδικες διεκδικήσεις των φυλακισμένων, τις κοινωνικές απώλειες, υπάρχει η οικονομία.
(It’s the economy, stypid).
Και αν η αναμενόμενη ανάπτυξη ξεμυτίσει , και το χρήμα αρχίσει να επανακυκλοφορεί αφήνοντας βέβαια πίσω της μερικές χιλιάδες νεκρούς , όπως και πολλά επιχειρηματικά κουφάρια, ο Μητσοτάκης θα παραμείνει επικυρίαρχος και θα αφήσει την αντιπολίτευση, πίσω και λαχανιασμένη.
Εκμεταλλευόμενος συγχρόνως και τους εσωκομματικούς δολιοφθορείς του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Πολάκης και ο Δρίτσας, που του εξασφαλίζουν ένα ακόμα avantage.
Και επειδή η έναρξη της πολυπόθητης επανάκαμψης αναμένεται κάπου στο μέσον του καλοκαιριού που πλησιάζει μαζί με τις κρυμμένες αλήθειες του, όπως λέμε στον τόπο μας, «κοντός ψαλμός, αλληλούια».
