Γράφει ο Χρήστος Γκίμτσας
Πέρασε αρκετός καιρός από τότε που το ‘’σαράντα ένα τακατό’’ έγινε κυβέρνηση και τα πρώτα δείγματα γραφής, σχετικά με τον τρόπο που αυτή διαχειρίζεται την ζωή μας, είναι ορατά.
Ας κάνουμε λοιπόν ένα έλεγχο στα πιο κρίσιμα:
Η διαχείριση της ακρίβειας από τους κυβερνήτες και η διαμόρφωση των τιμών στην διατροφική αλυσίδα, οδήγησε στο να καταντήσει η είσοδος των super market να μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη.
Τα θύματα άφθονα, κυρίως κατά την έξοδο απ’ αυτά.
Για να μπει κανείς μέσα σε ένα super, πρέπει να προηγηθεί ευχέλαιο , εξορκισμός η και χρήση υπογλώσσιων!
Το consortium των πέντε μεγαλυτέρων πολυκαταστημάτων τροφίμων ,που ελέγχουν το 80% της αγοράς , έχουν μετατρέψει τα μαγαζιά τους σε καζίνα.
Η κυβέρνηση δια των ασχέτων υπουργών της, διατείνεται ότι ελέγχει την κατάσταση, και χαιρόμαστε γι’ αυτό!
Το ίδιο και χειρότερα στον τομέα της ενέργειας. Το να ανοίξει κάποιος τον διακόπτη του ηλεκτρικού η της θέρμανσης στο σπίτι η στην δουλειά, είναι πράξη ηρωική , η αυτοκτονική , αναλόγως.
Το Lobby που διαχειρίζεται την παραγωγή , μεταφορά και διανομή ηλεκτρικού, αερίου και υγρών καυσίμων, έχει κερδίσει τα τελευταία χρόνια, τόσα πολλά, που αν θέλει κανείς να αποδώσει τα κέρδη τους με αριθμό, θα ζαλιστεί και θα μπερδευτεί από τα μηδενικά των δις !
Ωστόσο, η κυβέρνηση του ‘’σαράντα ένα τακατό’’, έχει τις δικαιολογίες της. Πως τάχα μου, φταίει ο εισαγόμενος πληθωρισμός, η ανεξέλικτη αύξηση των τιμών των πρώτων υλών και των μεταφορικών διεθνώς, οι πόλεμοι , το κόστος παραγωγής στο εσωτερικό, και άλλα τέτοια χαμπέρια.
Τελικά θα μας πει, πως για την αύξηση της τιμής του μαρουλιού , φταίνε οι Χούθι της μακρινής Υεμένης. Και πως για την διπλάσια, και βάλε, τιμή του ίδιου παιδικού γάλακτος στην Ελλάδα από ότι στο εξωτερικό, φταίνε οι καθυστερήσεις των δρομολογίων του Ο.Σ.Ε.
Τον στυγνό μαυραγοριτισμό των εταιριών που ελέγχουν την αγορά των τροφίμων και της ενέργειας δεν τον βλέπει. Η καμώνεται πως δεν τον βλέπει.
Κι όμως αυτοί οι μαυραγορίτες και ΑΦΜ έχουν και τηλέφωνο και διεύθυνση, και ότι θέλουν κάνουν .
Η κυβέρνηση , παρ’ όλη την ισχυρή πλειοψηφία της, είναι ανίσχυρη και λίγη για να τους ανταγωνιστεί . Ίσως και να φοβάται για το μέλλον της.
Και κάτι μικρό-πρόστιμα που βάζει εκείνος ο για κλάματα αρμόδιος υπουργός, είναι για τα μάτια του κόσμου. Δεν τα υπολογίζουν. Είναι κάτι σαν το τράβηγμα του αυτιού του άτακτου μαθητή, από τον δάσκαλο στο σχολείο. Μέχρι εκεί.
Και αν κάποιος δεν κατάλαβε τι συμβαίνει, μία είναι η απάντηση: It’s the capitalism, stupid! Και αυτή η κυβέρνηση, καπιταλιστική είναι , απλώς προσπαθεί να διατηρήσει τις κοινωνικές ισορροπίες με επιδόματα και μπαξίσια μήπως και προκύψουν τίποτα δυσάρεστες εκτροπές.
Και για όσους έχουν μείνει ανυποψίαστοι και ελπίζουν επαναφορά στην κανονικότητα, να ξέρουν ότι όσες τιμές έχουν ανέβει, δεν πρόκειται να κατέβουν. Το ασανσέρ μόνο προς τα πάνω πάει.
Για να δούμε όμως πως λειτουργεί το σύστημα και έξω από την οικονομία.
Αυτό το έρμο νομοσχέδιο-ανάγκη των καιρών- που θέλει να τακτοποιήσει τα προβλήματα και την ζωή των ανθρώπων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και να βγουν από το περιθώριο, την γκρίζα ζώνη και την πρόγκα, συνάντησε χίλια μύρια εμπόδια.
Και αυτά δεν προέρχονται όπως εθιμοτυπικώς συμβαίνει στην Ελλάδα από την αντιπολίτευση. Απεναντίας, αυτή βάζει πλάτη, αλλά από ένα άλλο κέντρο εξουσία , το Ιερατείο!
Την Εκκλησία μόνο και τις αντιρρήσεις της υπολόγισε η κυβέρνηση. Μ’ αυτήν συνδιαλέχτηκε και μάλιστα μυστικά, μ’ αυτήν τα συμφώνησε και μ’ αυτήν συμβιβάστηκε.
Για να αποδειχθεί για ακόμα μια φορά, πως στην Ελλάδα, αυτές οι δύο εξουσίες, κυβερνητική και εκκλησιαστική είναι ομόσταυλες και πως ανασαίνουν από την ίδια συσκευή και από τον ίδιο πολιτικό αναπνευστήρα.
Αυτές τις ημέρες είδαμε, πόσο ισχυρή είναι η παρέμβαση της Εκκλησίας μέσα στον Ελληνική Βουλή.
Τέλος , να μην ξεχάσουμε και την περήφανη εξωτερική μας πολιτική.
Ο Πρωθυπουργός μας, ζωή να έχει, και σ’ αυτήν και στην προηγούμενη θητεία του, ένα ‘’όχι’’ δεν είπε βρε αδελφέ, στους φίλους, προστάτες και κηδεμόνες μας.
‘’Ναι’’ στον πόλεμο της Ουκρανίας κατά των Ρώσων εισβολέων. ‘’Ναι’’ στο εμπάργκο κατά της Ρωσίας. ‘’Ναι’’ στο δικαίωμα του Ισραήλ να αμυνθεί κατά της Χαμάζ, διαλύοντας την Γάζα ‘’Ναι’’ στις επιχειρήσεις της αρμάδας του ‘’Ελεύθερου Κόσμου’’ κατά των Χούθι της Υεμένης.
Ένα ‘’Ναι ‘’ έστω με κάποιους αστερίσκους διαφωνίας, και πολύ περισσότερο, ένα ‘’Οχι’’ δεν ξεστόμισε ο άνθρωπος, έτσι για να δείξουμε πως έχουμε και εμείς άποψη.
Ο κατάλογος των κυβερνητικών πεπραγμένων , πάντως, κλείνει παραμονή εκλογών και ο λογαριασμός βγαίνει και πληρώνεται μέσα από την κάλπη.
Μέχρι τότε, ίδωμεν. Οι ευρωεκλογές πλησιάζουν.
ΥΓ. Με γειά μας τα F -35. Καλοπλήρωτα!
