Δρ Ελένη Γαλάνη Παθολόγος – Ογκολόγος – “Ο καρκίνος του πνεύμονα, όσο και πολλοί άλλοι τύποι καρκίνου, θα μπορούσε να προληφθεί…”
Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ο πιο συχνός στους άνδρες και ο δεύτερος πιο συχνός στις γυναίκες, ενώ αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως. Στη χώρα μας υπολογίζεται ότι 6.786 συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους από καρκίνο του πνεύμονα το 2020.
«Ωστόσο ο καρκίνος του πνεύμονα, όσο και πολλοί άλλοι τύποι καρκίνου, θα μπορούσε να προληφθεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μισές περίπου περιπτώσεις καρκίνου θα μπορούσαν να προληφθούν με στοιχειώδεις αλλαγές στον τρόπο ζωής» σημειώνει η δρ Ελένη Γαλάνη Παθολόγος – Ογκολόγος, Αναπληρώτρια Διευθύντρια Β’ Ογκολογικής Κλινικής Metropolitan Hospital και προσθέτει:
«Στον καρκίνο του πνεύμονα ο πρώτος παράγοντας κινδύνου είναι αποδεδειγμένα το κάπνισμα, συνεπώς η αλλαγή θα ήταν η διακοπή του καπνίσματος. Πάνω από το 80% των περιπτώσεων του καρκίνου του πνεύμονα οφείλονται στο κάπνισμα. Ο δεύτερος παράγοντας κινδύνου είναι η παχυσαρκία, η οποία συνδέεται με πάνω από 10 διαφορετικούς τύπους καρκίνου. Η σωστή διατροφή καθώς και η αυξημένη σωματική δραστηριότητα αποτελούν διαπιστωμένα βασική ασπίδα απέναντι στον καρκίνο. Επίσης οι προληπτικές εξετάσεις ελέγχου όπως η μαστογραφία, η κολονοσκόπηση, το τεστ Παπανικολάου αλλά και το εμβόλιο εναντίων του ιού των κονδυλωμάτων συνεισφέρουν σημαντικά στη μείωση των θανάτων από καρκίνο. Όμως, σήμερα, εκτός από την υιοθέτηση μιας κουλτούρας πρόληψης, έχουμε και άλλα πολύ σημαντικά όπλα στα χέρια μας για τη μάχη εναντίον του καρκίνου, σε όλα τα στάδιά του. Ας δούμε όλα τα όπλα μας αναλυτικά», συνεχίζει.
Πρόληψη του καρκίνου του πνεύμονα μέσω του τρόπου ζωής
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να βγάλουμε από τη ζωή μας είναι το κάπνισμα. Μάλιστα, δεδομένου ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα για να μιλήσουμε για την ασφάλεια και για τις πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες των εναλλακτικών μορφών καπνίσματος (άτμισμα ή θέρμανση του καπνού), και καθώς και αυτές εμπλέκουν νικοτίνη ή/και διάφορα χημικά, το καλύτερο απ’ όλα για την υγεία μας θα ήταν να αποφύγουμε κάθε μορφή καπνίσματος. Επίσης στη διατροφή μας θα πρέπει να αποφεύγουμε τις τροφές που έχουν συντηρητικά, καθώς και γενικά τις υπερεπεξεργασμένες τροφές (super processed foods). Θα πρέπει επίσης να περιορίσουμε την κατανάλωση αλκοόλ, καθώς αυτή επιβαρύνει πολύ τον οργανισμό και συσχετίζεται θετικά με την αύξηση της συχνότητας του καρκίνου. Αν σ’ έναν τέτοιο τρόπο ζωής βάλουμε και την άσκηση τότε έχουμε ένα “πακέτο” πρόληψης», επισημαίνει η ειδικός.
Προσυμπτωματικός έλεγχος για καπνιστές (και πρώην καπνιστές)
Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένας αποτελεσματικός προσυμπτωματικός έλεγχος για καπνιστές (και πρώην καπνιστές που έχουν διακόψει το κάπνισμα λιγότερο από 15 χρόνια). «Πρόκειται για τη λεγόμενη αξονική τομογραφία χαμηλής δόσης, η οποία έχει τη δυνατότητα να διαγνώσει τον καρκίνο του πνεύμονα σε πρώιμο στάδιο. Η πραγματοποίηση ετησίως μιας αξονικής τομογραφίας χαμηλής δόσης χωρίς σκιαγραφικό για τα άτομα άνω των 50 ετών, φαίνεται να μειώνει σημαντικά τη θνητότητα από καρκίνου του πνεύμονα. Αυτό, γιατί η ανίχνευσή του σε πρώιμο στάδιο αυξάνει την πιθανότητα πλήρους ίασης, σε αντίθεση με τις περιπτώσεις καρκίνου του πνεύμονα που διαγιγνώσκονται σε προχωρημένο στάδιο, οπότε εκεί δεν μιλάμε για ίαση αλλά για παράταση ζωής» εξηγεί.
Νέες θεραπείες
«Σήμερα εκτός από τη χημειοθεραπεία, ασθενείς και ογκολόγοι έχουμε στη διάθεσή μας και μια σειρά από καινούργιες, έξυπνες θεραπείες. Έχουμε τη δυνατότητα να «κοιτάζουμε» τι έχει «χαλάσει» στο γονίδιο, να το βρίσκουμε και να το στοχεύουμε με τις λεγόμενες στοχευμένες θεραπείες, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις είναι και πολύ φιλικές, είναι π.χ. χάπια από του στόματος, και δίνουν στον ασθενή όχι μόνο παράταση της ζωής του αλλά και ποιότητα ζωής, αυτό που λέμε ποιοτική επιβίωση. Ένα άλλο δυνατό όπλο που έχουμε στα χέρια μας σήμερα εκτός από τις στοχευμένες θεραπείες είναι η ανοσοθεραπεία. Η ανοσοθεραπεία ή καλύτερα οι ανοσοθεραπείες φαίνεται να κάνουν τη διαφορά στην πρόγνωση και στην επιβίωση των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα», καταλήγει η δρ Γαλάνη.
