Κατάθλιψη: Η "μάστιγα" του 21ου αιώνα που επηρεάζει και τους αστυνομικούς

Η κατάθλιψη είναι μια διαταραχή της διάθεσης που χαρακτηρίζεται από επίμονα χαμηλή διάθεση, αίσθημα θλίψης, απώλεια ενδιαφέροντος και διαρκεί κατά μέσο όρο από 6 έως 8 μήνες. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), η κατάθλιψη είναι η πιο κοινή ασθένεια παγκοσμίως και η κύρια αιτία της αναπηρίας, όπου εκτιμάται, ότι 350 εκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται από την κατάθλιψη, παγκοσμίως.
 
Οι αστυνομικοί ανήκουν στην κατηγορία εκείνη, όπου είναι πολύ πιθανό, να αντιμετωπίσουν κάποιο τύπο κατάθλιψης κατά την διάρκεια της ζωής τους. Μελέτες όμως μας δείχνουν, ότι δεν είναι διατεθειμένοι να μιλήσουν για το πρόβλημά τους αυτό, λόγω της αστυνομικής κουλτούρας που επικρατεί γύρω από τα θέματα της ψυχικής υγείας, αλλά και του εργασιακού στίγματος που πιστεύουν πως θα αντιμετωπίσουν τα άτομα αυτά, από τους συναδέλφους τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να μην αναζητήσουν ποτέ, καμία ιατρική αλλά ούτε επαγγελματική βοήθεια.
 
Έρευνες μας έχουν δείξει, ότι η κατάθλιψη, φαίνεται να είναι συχνότερη στις γυναίκες παρά στους άνδρες, ενώ τα συμπτώματα περιλαμβάνουν επίμονη-θλιβερή-ανήσυχη ή κενή διάθεση, συναισθήματα απελπισίας, απαισιοδοξίας, αίσθημα ενοχής, ανικανότητας, απώλεια ενδιαφέροντος, ευχαρίστησης στα χόμπι και τις δραστηριότητες, μειωμένη ενέργεια, κόπωση, δυσκολία συγκέντρωσης, μνήμης ή λήψης αποφάσεων, αϋπνία, απώλεια όρεξης και απώλεια βάρους, υπερκατανάλωσης και αύξηση βάρους, σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονίας, απόπειρες αυτοκτονίας, ανησυχία, ευερεθιστότητα, πονοκεφάλους, πεπτικές διαταραχές και χρόνιους πόνους.
 
Ακόμη διάφορα συμβάντα της ζωής, όπως το πένθος, προκαλούν αλλαγές στην διάθεση που μπορούν συνήθως να διακριθούν από τα χαρακτηριστικά της κατάθλιψης, ενώ οι αιτίες της κατάθλιψης, δεν είναι πλήρως κατανοητές, αλλά είναι πιθανόν να είναι ένας σύνθετος συνδυασμός γενετικών, βιολογικών, περιβαλλοντικών και ψυχοκοινωνικών παραγόντων.
 
Η κατάθλιψη είναι μια θεραπευόμενη ψυχική ασθένεια και υπάρχουν τρία συστατικά για την διαχείρισή της. α) Μέσω της υποστήριξης, η οποία κυμαίνεται μέσα από τη συζήτηση πρακτικών λύσεων και συμβάλλει με έμφαση στην εκπαίδευση των μελών της οικογένειας. β) Μέσω της ψυχοθεραπείας (θεραπείες ομιλίας), όπως η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία (CBT) και γ) μέσω της φαρμακευτικής αγωγής, όπως τα ειδικά αντικαταθλιπτικά φάρμακα.
 
Τέλος, να σημειωθεί ότι καλό θα είναι οι αστυνομικοί να ζητούν την κατάλληλη ιατρική και επαγγελματική βοήθεια, ξεπερνώντας τα ταμπού που ίσως υπάρχουν και να μοιράζονται την κατάστασή τους με όσους βρίσκονται πιο κοντά τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να ξεπεράσουν ευκολότερα το πρόβλημα που τυχόν αντιμετωπίζουν.
 
Βόπης Αναστάσιος
Αστυνομικός – Ψυχολόγος
Μεταπτυχιακός Φοιτητής στην Δημόσια Υγείας