«Η αποϊδρυματοποίηση σε ένα «ημιαυτόνομο» καθεστώς για παιδιά να γίνεται με παροχή ίσων ευκαιριών και προπαντός με πρόσβαση στη δημόσια εκπαίδευση».
Το παραπάνω ζήτησε ο βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. κ. Βασίλης Κόκκαλης, μιλώντας από το βήμα της βουλής στο πλαίσιο του νομοσχεδίου για την «πρόληψη και αντιμετώπιση περιστατικών κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκων κ.α.»
Ο Λαρισαίος πολιτικός στάθηκε ιδιαίτερα στη διατύπωση περί «ημιαυτόνομου καθεστώτος» και στην πρόβλεψη για πρόσβαση στην αγορά εργασίας, επισημαίνοντας αφενός πως δεν υπάρχει η δέουσα αναφορά για την εκπαίδευση, αλλά και ζητώντας διευκρινίσεις για το θέμα της εργασίας.
Αναλυτικότερα, ο κ. Κόκκαλης ανέφερε τα εξής: «Το παρόν νομοσχέδιο πραγματεύεται έννοιες που έχουν να κάνουν με ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, βρέφη, παιδιά, εφήβους, άτομα με αναπηρία. Απαιτείται συνεπώς σοβαρότητα και υπευθυνότητα στη νομοθέτηση. Η οποιαδήποτε νομοθετική παρέμβαση γίνεται πρέπει να είναι άρτια, αποτελεσματική και ολοκληρωμένη.
Μας κατηγορήσατε ότι κατηγορούμε τον νόμο ως κακό. Αναφέρατε μάλιστα ότι θεωρείτε εξειδίκευση αυτά τα οποία σας καταλογίζουμε και αυτά τα οποία λείπουν από τον νόμο και γι’ αυτό τα ορίζετε με Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις.
Ένα παράδειγμα στο άρθρο 45. Το άρθρο 45 κάνει λόγο για τη δημιουργία νέων θέσεων για βρέφη σε υφιστάμενους ή νέους σταθμούς αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας. Το Υπουργείο υλοποιεί πρόγραμμα χρηματοδότησης για την ίδρυση έως πενήντα χιλιάδων νέων θέσεων για βρέφη. Σωστά μέχρι εδώ. Ακούγεται ωραίο. Και μας καλείτε να το ψηφίσουμε.
Ποιος θα είναι ο φορέας ο οποίος θα υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα; Μόνο με υπουργική απόφαση. Πόσο θα κοστίσει; Με υπουργική απόφαση. Το διοικητικό συμβούλιο του φορέα θεωρείται λεπτομέρεια, κύριε Υπουργέ. Αυτό ορίζεται με υπουργική απόφαση. Αυτό είναι εξειδίκευση, όχι όμως ο ίδιος ο φορέας. Το ύψος της χρηματοδότησης δεν θεωρείται λεπτομέρεια. Πώς θα μου δώσετε εμένα τη δυνατότητα να συγκρίνω τον σκοπό, την ωφέλεια με τις δαπάνες για να το ψηφίσω;
Ένας νόμος σίγουρα κρίνεται από την πράξη, εκ του αποτελέσματος. Πριν από όλα και πάνω απ’ όλα όμως πρέπει να έχει κάποια απαραίτητα δομικά στοιχεία. Μας λέτε στο συγκεκριμένο άρθρο ότι δημιουργείτε αυτό και ρωτάμε: Για να το δημιουργήσεις αυτό, πόσα χρήματα θα ξοδέψεις; Ποιος θα το κάνει; Και μας λέτε ότι είναι λεπτομέρειες, ότι είναι εξειδίκευση.
Αυτός ο νόμος δεν είναι κακός. Δεν είναι ασαφής, δεν είναι αόριστος; Και σήμερα μας καλείτε να πούμε «ναι» για κάποια θέματα, όπως ο Προσωπικός Βοηθός του ανάπηρου, στα οποία συμφωνούμε. Όμως, μας ζητάτε να υπερβούμε τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες, κύριε Υπουργέ. Σας είπα ένα παράδειγμα. Ποιος θα το υλοποιήσει; Ο φορέας. Ποιος είναι; Με υπουργική απόφαση.
Ημιαυτόνομη διαβίωση των παιδιών και αποϊδρυματοποίηση. Αναφέρει ο νόμος και συγκεκριμένα το άρθρο 40, κύριε Υπουργέ, ότι το πρόγραμμα περιλαμβάνει τρεις πυλώνες, μεταξύ των οποίων η εργασιακή συμβουλευτική και η διασύνδεση με την αγορά εργασίας. Κρατήστε το αυτό.
Εν συνεχεία, κάνατε πρόσφατα μια συμφωνία με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος, σύμφωνα με την οποία παιδιά τα οποία διαβιούν εντός των δομών θα μπορούν να εργαστούν, παιδιά 16 χρονών. Μετά από την κατακραυγή πιθανόν το παγώσατε. Απουσιάζει από την ημιαυτόνομη διαβίωση η λέξη εκπαίδευση, κύριε Υπουργέ, το σχολείο. Μήπως θέλετε αυτά τα παιδιά να παρέχουν φθηνή εργασία;
Να κάνω μια σκέψη; Όταν και όσο διαβιούν εντός των κλειστών δομών, είναι αδύνατον να παρασχεθεί η συναίνεση που απαιτεί ο νόμος για να εργαστούν. Όταν, όμως, θα είναι σε καθεστώς ημιαυτόνομης διαβίωσης, είναι πιθανόν.
Πείστε μας για το αντίθετο! Διότι επαναλαμβάνω ότι αποϊδρυματοποίηση χωρίς την πρόσβαση, την ίση πρόσβαση στην εκπαίδευση δεν νοείται για αυτά τα παιδιά, κυρία Υπουργέ.
Θα αναφερθώ στη μείωση των επιδομάτων της αναδοχής των παιδιών με αναπηρία. Προφανώς, η θεωρία σας είναι ότι η πρόνοια είναι αντικείμενο φιλανθρωπίας και ότι μόνο οι ευκατάστατοι μπορούν να γίνουν ανάδοχοι των παιδιών με αναπηρία. Δεν εξηγείται διαφορετικά η απόφαση τον Μάιο του 2021, στις 26 Μαΐου 2021, σύμφωνα με την οποία συμψηφίσατε τα δύο επιδόματα, το ξεχωριστό επίδομα αναπηρίας τέκνων και το επίδομα αναδοχής, με αποτέλεσμα να έχει μειωθεί η συγκεκριμένη δαπάνη, όταν γνωρίζουμε ότι το κόστος για τη φροντίδα ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες είναι τρεις φορές παραπάνω από ό,τι για ένα υγιές παιδί.
Κλείνω, με την αναφορά στην τροπολογία που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία ζητά να ξεκαθαρίσει το εργασιακό καθεστώς των εργαζομένων στις ψηφιακές πλατφόρμες. Ήταν ευκαιρία -διότι δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στο πισωγύρισμα της συγκεκριμένης εταιρείας- να ξεκαθαρίσει και να καταργηθεί αυτό το καθεστώς για τα παιδιά που δουλεύουν στις ψηφιακές πλατφόρμες.
Και τέλος, όσον αφορά τα αναδρομικά των συνταξιούχων, να σταματήσει επιτέλους ο εμπαιγμός από την Κυβέρνηση, 9 ευρώ σχεδόν η αύξηση.»
