Μπορεί οι πολλές και εντυπωσιακές επιτυχίες αλλά και η ικανοποιητική απόδοση των αθλητών και αθλητριών μας – στο στίβο και την κολύμβηση πρωτίστως αλλά και σε άλλα ερασιτεχνικά αθλήματα όπως για παράδειγμα η ενόργανη και ρυθμική γυμναστική, η κωπηλασία, η σκοποβολή- να μας χάρισε μια ψυχική ανάταση κι ένα χαμόγελο σε αυτή την πρωτόγνωρη περίοδο απαξίας,
καταστροφής, απογοήτευσης , υποβάθμισης της κοινωνικής μας ζωής και της Ελληνικής καθημερινότητας και αξίζουν σε όλους χίλια μπράβο.
Στους αθλητές, στους προπονητές αλλά και στις διοικήσεις των Ομοσπονδιών που λειτουργούν «με άδεια τσέπη». Ωστόσο πόσοι από εμάς γνωρίζουν καλά τις ανύπαρκτες Κρατικές οικονομικές «ενισχύσεις», τις απαράδεκτες συνθήκες κάτω από τις οποίες γυμνάζονται, προπονούνται και αγωνίζονται όλα αυτά τα σπουδαία παιδιά που μάς γεμίζουν με τόση περηφάνια.
Αυτά που με τις απαράμιλλες επιτυχίες τους μας κάνουν να ξεχνιόμαστε και να βάζουμε – προσωρινά έστω- «στην μπάντα» τα βάσανα της καθημερινότητάς μας, της ανυπαρξίας σχεδιασμού στην λειτουργία πολλών τμημάτων του Κράτους μας, της ανικανότητας απόδοσης του Δημόσιου Τομέα μας, της έλλειψης δημιουργικότητας και οργάνωσης και την απουσία λογικής προτεραιοτήτων της κυβέρνησής μας;
Αν εξαιρέσει κανείς το τένις – που είναι επαγγελματικό άθλημα, έστω μόνο για όσους αθλητές αρχίσουν να πετυχαίνουν κάποιες διακρίσεις αλλά για τους «άλλους» δεν υπάρχει σχεδόν καμία ενίσχυση- από το οποίο κάθε τόσο «βγαίνει» και μας «φωτίζει» ένας Τσιτσιπάς η μια Σάκκαρη, η δισολυμπιονίκις της σκοποβολής Άννα Κορακάκη προπονείται όπου βρει, ο Παγκόσμιος πρωταθλητής του επί κοντώ Φιλιππίδης σχεδόν ανάπηρος έμεινε από την ακαταλληλότητα της «Ολυμπιακής εγκατάστασης» στην οποία γυμνάζεται, ο ανεπανάληπτος πρωταθλητής της γυμναστικής Πετρούνιας πληρώνει ο ίδιος τα μεταφορικά του για να πάει να προπονηθεί…… και σταματάω εδώ.
Τι ουσιαστικό βγήκε να πει η Κυβέρνηση της τραγωδίας στο Μάτι για τους τόσους θριάμβους των Ελληνικών χρωμάτων από αθλητές και αθλήτριες εγκαταλελειμμένων αθλημάτων, εγκαταλελειμμένων Ομοσπονδιών, που όλες μαζί μοιράζονται ως επιχορήγηση τόσα όσα εισπράττει από τις ετήσιες εισπράξεις ΜΙΑΣ επαγγελματικής ομάδας ποδοσφαίρου ή μπάσκετ εκτός από « συγχαρητήρια»;
Ήθελα να περάσει λίγο ο «κουρνιαχτός» για να ξανα-ασχοληθώ αρθρογραφικά με το θέμα ( όπως κάνω τόσα και τόσα χρόνια) αλλά μόλις έμαθα ότι η ΕΡΤ θα δώσει ένα ποσό πάνω από 16 εκατομμύρια ευρώ για ένα χρόνο στις 7 «άστεγες» τηλεοπτικά ΠΑΕ για να μεταδώσει τηλεοπτικά τους αγώνες τους για τη φετινή σαιζόν. Και η ΕΡΤ, επιχειρηματικά, μπορεί να σκέφτηκε σωστά αγοράζοντας ένα αθλητικό προιόν που το έκρινε εμπορικά συμφέρον, άσχετα εάν η ΕΡΤ «μπήκε μέσα» εμπορευόμενη διαφημιστικά ολόκληρο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Τα χρήματα όμως αυτά δεν ανήκουν στην ΕΡΤ. Ανήκουν στους Έλληνες πολίτες. Αυτούς που ακόμα πανηγυρίζουν για τα μετάλλια της Στεφανίδου, του Τεντόγλου, της Κυριακοπούλου, του Γκολομέεφ, του Πετρούνια, της Σάκκαρη, του Τσιτσιπά, του Χρήστου, των ιστιοπλόων στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Σαν Ρέμο, τους θριάμβους των Εθνικών ομάδων πόλο ανδρών και γυναικών πολύ περισσότερο απ΄ότι θα πανηγύριζαν βλέποντας από την ΕΡΤ έναν ποδοσφιρικό αγώνα μεταξύ δυο «άστεγων» τηλεοπτικά ΠΑΕ.
Και αμέσως μετά, διάβασα το άρθρο του δικηγόρου Παύλου Μαρινάκη , στο parapolitika.gr με τίτλο “ Η Στεφανίδη, ο Τσιτσιπάς και τα εκατομμύρια μέσω ΕΡΤ”. Όπου ο κ. Μαρινάκης , μεταξύ άλλων , αφού τονίζει εύστοχα ότι «προέχει να κοιτάξουμε την επόμενη μέρα, δηλαδή να περιγράψουμε το πού πρέπει να εστιάσει η επόμενη κυβέρνηση ως προς τον αθλητισμό», αναφέρει ότι «θα περίμενε κανείς από μιαν αριστερή κυβέρνηση να βρει την ευκαιρία να αντιπαραβάλει το αδιέξοδο του επαγγελματικού αθλητισμού( τον οποίο επί δεκαετίες αποδοκίμαζαν) με τις επιτυχίες του ερασιτεχνικού εξαγγέλλοντας ένα γενναίο πρόγραμμα ενίσχυσης του δευτέρου».
Συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Μαρινάκη , τον επαινώ και τον συγχαίρω για το θάρρος του. Επειδή όμως είναι και αντιπρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, θα περίμενα και κάποιαν εξαγγελία, κάποιαν ουσιαστική και συγκεκριμένη αναφορά που θα ήταν διατεθειμένη να προτείνει η ΟΝΝΕΔ στην ηγεσία του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας έτσι ώστε και κάτι ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ να πει αλλά και κάτι πολύ σωστό να αναλάβει να κάνει. Λέει διάφορα καλά και σωστά στο άρθρο του.
Περιμένω περισσότερα.
Δημήτρης Κωνσταντάρας
