Η νέα κυβερνητική ατζέντα και η σκληρή πραγματικότητα του Έλληνα πολίτη
Αν κάτι ξέρουμε καλά σε αυτή τη χώρα, είναι να κάνουμε εξαιρετικές πολιτικές δηλώσεις. Από υποσχέσεις για “ανάπτυξη” μέχρι ανακοινώσεις για “καλύτερους μισθούς” και “λιγότερους φόρους”, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη το αγαπημένο της σπορ: την αισιοδοξία διαρκείας.
Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο μετά τον ανασχηματισμό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε το στίγμα της νέας κυβερνητικής στρατηγικής: “Πιο γρήγορα, πιο τολμηρά”. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Οι αυξήσεις στις τιμές τρέχουν πιο γρήγορα από τους μισθούς μας και η επιβίωση στην Ελλάδα του 2025 απαιτεί όντως τόλμη.
Γιατί, για να είμαστε ειλικρινείς, τα στοιχεία είναι αμείλικτα:
- Η Ελλάδα έχει ανάπτυξη, αλλά όχι στις τσέπες των πολιτών. Στις τσέπες των τραπεζών και των μεγάλων funds, πάντως, μια χαρά φαίνεται να προσγειώνονται μερικά δισεκατομμύρια.
- Η Moody’s μας αναβάθμισε. Τι ωραία! Οι πολίτες, όμως, αναβαθμίζουν τα κουπόνια σούπερ μάρκετ σε βασική πηγή επιβίωσης.
- Η ανεργία πέφτει, αλλά οι δουλειές που δημιουργούνται είναι με μισθούς που δε φτάνουν ούτε για το ενοίκιο.
Η κυβέρνηση δηλώνει πως το “κόστος της ακινησίας” είναι μεγαλύτερο από το “κόστος της αλλαγής”. Και εδώ δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε. Μόνο που για τον Έλληνα πολίτη, το μεγαλύτερο κόστος είναι το ρεύμα, το ενοίκιο και το σούπερ μάρκετ.
Και μέσα σε όλα αυτά, έρχεται και η μεγάλη είδηση: ο ανασχηματισμός! Πολλά νέα πρόσωπα, καινούργιο αίμα στην κυβέρνηση. Η “γενιά των σαραντάρηδων” αναλαμβάνει δράση. Μάλιστα. Αυτοί οι σαραντάρηδες που… δεν έχουν νοικιάσει σπίτι με δικό τους μισθό εδώ και χρόνια, γιατί οι τιμές των ενοικίων είναι πιο τρομακτικές κι από τον λογαριασμό της ΔΕΗ.
Η “μεταρρύθμιση” της καθημερινότητας
Στο μεταξύ, γίνονται και αλλαγές στις υποδομές και τις μεταφορές. Ο πρωθυπουργός θέλει να δούμε “μεγάλες αλλαγές” στον ΟΣΕ και τις συγκοινωνίες. Εδώ γελάμε, αλλά συγκρατημένα, γιατί σε αυτή τη χώρα η λέξη “μεταρρύθμιση” συχνά σημαίνει:
- Ακούμε για βελτίωση στις συγκοινωνίες – αλλά η μοναδική κίνηση στα λεωφορεία παραμένει αυτή των επιβατών που στριμώχνονται σαν σαρδέλες.
- Μας λένε ότι ο ΟΣΕ θα γίνει σύγχρονος – αλλά η λέξη “τηλεδιοίκηση” παραμένει πιο άγνωστη από τις τιμές των προϊόντων στην Ελβετία.
- Ανακοινώνονται νέα έργα – και στο τέλος μένουν οι μακέτες.
Και στο τέλος, ποιος πληρώνει το λογαριασμό;
Η κυβέρνηση τονίζει ότι οι πολίτες “περιμένουν ορατό έργο”. Εδώ διαφωνούμε. Ο πολίτης περιμένει το SMS της τράπεζας για το υπόλοιπο του λογαριασμού του και ελπίζει να μην του έρθει άλλο ένα “μνημόνιο” από τη ΔΕΗ.
Ναι, είναι αλήθεια πως η Ελλάδα έχει πετύχει δημοσιονομική σταθερότητα. Οι αριθμοί βγαίνουν, οι οίκοι αξιολόγησης μάς χαμογελούν, αλλά η καθημερινότητα του πολίτη δείχνει μια άλλη πραγματικότητα. Αυτή που ο μισθός τελειώνει στις 15 του μήνα, που η τιμή του ενοικίου είναι σχεδόν ίση με το βασικό μισθό και που το “shopping therapy” σημαίνει πλέον “ψάχνω προσφορές στο σούπερ μάρκετ”.
Και στο τέλος της ημέρας, η μεγάλη ερώτηση παραμένει: “Πιο γρήγορα και πιο τολμηρά” για ποιους; Γιατί, αν ο στόχος είναι να επιβιώσει ο πολίτης στην Ελλάδα του 2025, τότε χρειάζεται κάτι περισσότερο από συνθήματα. Χρειάζεται… θαύμα.
