Κάτι παραπάνω από αναμενόμενες ήταν οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της περασμένης εβδομάδας. Οι ηγέτες της ΕΕ αποφάσισαν την αναστολή για τον προσεχή Μάρτιο της συζήτησης περί κυρώσεων στην Τουρκία, λόγω της επιθετικής της στάσης σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου. Τα «σκληρά λόγια» καταδίκης της τουρκικής συμπεριφοράς, που συνοδεύουν το τελικό κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου, καθίστανται στην πραγματικότητα περίγελος της Άγκυρας, καθώς δεν έχουν να αντιτάξουν επί της ουσίας τίποτα σε πολιτικό και οικονομικό πεδίο στην επιθετικότητα των τούρκων. Όσο για την Ελληνική πλευρά; Ο περιβόητος «διπλωματικός μαραθώνιος» του Δένδια και της Ελληνικής διπλωματίας δεν κατάφερε να αξιοποιήσει στον ελάχιστο βαθμό ούτε καν την θετική συγκυρία να έχει η Ελλάδα συμμάχους στην παρούσα Σύνοδο χώρες, όπως η Γαλλία, η Αυστρία, η Ολλανδία και άλλες. Η δήθεν «εκστρατεία», προσωπικά του πρωθυπουργού Μητσοτάκη, «για τήρηση των συμφωνημένων» ή ακόμα περισσότερο για επιβολή εμπάργκο όπλων κατά της Τουρκίας, χρεωκόπησε ολοσχερώς και παταγωδώς. Και αντί η Ελληνική πλευρά να βγάλει τα συμπεράσματά της για την αναποτελεσματική της πολιτική, να διδαχθεί από την στάση Ουγγαρίας και Πολωνίας στα δικά τους θέματα για το νέο σχέδιο περί «Κράτος Δικαίου» ή έστω να αναλογιστεί με σύνεση τις κινήσεις της επόμενης ημέρας, δήλωσε δια του ιδίου του Μητσοτάκη ότι «Η Ευρώπη έκανε ένα βήμα. Ένα βήμα, το οποίο αποτελεί την πιο ισχυρή μέχρι σήμερα προειδοποίηση στην Τουρκία να αλλάξει συμπεριφορά. Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Έδωσε εντολή στον ύπατο εκπρόσωπο Ζοζέπ Μπορέλ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υποβάλουν το αργότερο μέχρι το επόμενο Συμβούλιο γραπτή έκθεση που θα αφορά ολοκληρωμένο το φάσμα των ευρωτουρκικών σχέσεων».
Η μόνιμη προστάτιδα της Τουρκίας, Άνγκελα Μέρκελ θα γελά μέχρι δακρύων με την Ελληνική «αντίδραση». Όχι μόνο για την αυτογελοιοποίηση της Χώρας, ούτε επειδή η Ελλάδα παραμένει δεδομένη και προβλέψιμη στις ακίνδυνες αντιδράσεις της, αλλά κυρίως γιατί αντιλαμβάνεται ότι η μνημονιακή μετατροπή της Χώρας σε νεοαποικία έχει διαβρώσει σε τέτοιο υποδουλωτικό βαθμό το υπηρετικό πολιτικό της προσωπικό, που το καθιστά εντελώς ανίκανο να υπερασπιστεί θεμελιώδη Κυριαρχικά Δικαιώματα, πολύ περισσότερο δε ακόμα κι αυτή την ίδια την Εδαφική Ακεραιότητα της Χώρας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όχι απλώς αποδέχεται την ουσιαστική ατιμωρησία της Τουρκίας, αλλά πανηγυρίζει κιόλας…
Το ότι η αντιπολίτευση του «δημοκρατικού τόξου» δεν είχε κάποια σημαντική αντίδραση στην όλη αυτή κατάσταση, δεν μπορεί να θεωρηθεί καθόλου τυχαίο. Ο εγχώριος συστημικός πολιτικός κόσμος έχει από καιρό αποδεχθεί την τουρκική ατζέντα. Έχει ξεχάσει Κυριαρχικά Δικαιώματα ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, έχει αγνοήσει την επίδραση στην ΑΟΖ από τα νησιά του Νοτιοανατολικού Αιγαίου και Καστελλόριζου, έχει αποδεχθεί το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου. Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να έρθει από τώρα σε οποιαδήποτε «επώδυνη συμφωνία» με την Τουρκία, ακόμα και στον αφοπλισμό των νησιών, που απειλούνται ευθέως από τον Τουρκικό επεκτατισμό, αν δεν αισθανόταν τον κίνδυνο της αποσταθεροποίησής του. Καταφεύγει, έτσι στο τέχνασμα του εξευμενισμού μέσω της ατιμωρησίας. Δεν αντιλαμβάνεται(;) άραγε η κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι με την συμπεριφορά της αυτή φέρνει ακόμη πιο κοντά την στιγμή που τα ερευνητικά σκάφη των τούρκων θα αντικατασταθούν από τα γεωτρύπανα που θα κάνουν ό,τι τους γουστάρει στα Ελληνικά νερά; Φυσικά και το αντιλαμβάνεται τόσο απόλυτα όσο και συνειδητά. Αυτό ισχύει και για το εγχώριο υπηρετικό πολιτικό προσωπικό και για τους εντολείς του από την ΕΕ. Και οι δύο κερδίζουν χρόνο. Μόνο που ο χρόνος αυτός κυλά διαφορετικά για τον καθένα από αυτούς. Για την Μέρκελ και το μπλοκ των δυνάμεων που την ακολουθεί, φέρνει πιο κοντά το σχέδιο επέκτασης της επιρροής της σε Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική. Για την Ελλάδα φέρνει, ακόμα πιο κοντά, νέες επώδυνες εθνικές ήττες με απρόβλεπτες κοινωνικές επιπτώσεις στο εσωτερικό της Χώρας…
Γιώργος Μισιάκας
