Την ώρα που εκκωφαντική σιωπή επικράτησε σε όλο το φάσμα του «δημοκρατικού τόξου» κατά την 25η επέτειο των τραγικών γεγονότων στα Ίμια, φαίνεται να προχωρούν και οι συνεννοήσεις για μερική αποστρατικοποίηση της Θράκης και παράδοση του ελέγχου της περιοχής στις ΗΠΑ, με την εξαγορά του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης και την εγκατάσταση βάσης ελικοπτέρων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη νομίζει ότι μέσω αυτής της οδού θα «προστατεύσει» τον Έβρο από τις τουρκικές βλέψεις και θα αποφύγει τις σχετικές πιέσεις γύρω από την αναγνώριση «τουρκικής μειονότητας» στην περιοχή. Έτσι όμως, κλείνει τα μάτια στο πολύ πιθανό ενδεχόμενο να μετατραπεί ένα ακόμη τμήμα της Χώρας σε περιοχή γκρίζας κυριαρχίας, όπως τα νησιά με την δράση της Frontex και ΜΚΟ, ενώ παράλληλα να συνεχιστούν ακατάπαυστα οι τουρκικοί σχεδιασμοί για επιβολή καθεστώτος «μερικής αυτονομίας» σε ολόκληρη την Θράκη.
Την ίδια στιγμή, σαφής είναι η αμηχανία που υπάρχει στο κυβερνητικό στρατόπεδο σχετικά με την έξαρση «προσφυγικών» ροών στα ελληνοτουρκικά σύνορα του Έβρου. Η περιβόητη «σθεναρή στάση» της περασμένης άνοιξης πήγε ήδη περίπατο και η «αποφασιστική φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων» έδωσε την θέση της σε μία ακόμη κίνηση κατευνασμού, για «να μην αγριέψει περισσότερο το θηρίο» την περίοδο του διατεταγμένου «ελληνοτουρκικού διαλόγου».
Η στάση του εγχώριου πολιτικού κόσμου σε Ελλάδα και Κύπρο αποτελεί ξεκάθαρα μνημείο υποχωρητικότητας και ενδοτισμού. Είναι φανερό ότι το έργο θα είχε ολοκληρωθεί και η πολιτική «Πρέσπες παντού» θα είχε υλοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, αν δεν υπήρχε ο φόβος της λαϊκής δυσαρέσκειας και πολύ περισσότερο ο κίνδυνος μιας συστημικής αποσταθεροποίησης. Άλλωστε, η Συμφωνία των Πρεσπών, εκτός από μάθημα οσφυοκαμψίας, αποτέλεσε και μάθημα πολιτικού κόστους, ως συνέπεια αυτής της επιλογής. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι δεν θα πάνε το έργο του ξεπουλήματος μέχρι τέλους. Κάθε Συνειδητοποιημένος Έλληνας οφείλει να αντισταθεί ενεργά στο νέο εθνικό ξεπούλημα.
Γιώργος Μισιάκας
