Την τελευταία δεκαετία η Ελληνική πολιτική σκηνή ασχολείται πρωτίστως με την οικονομία. Θα είναι, όμως, τα οικονομικά ζητήματα η προτεραιότητα την δεκαετία που έρχεται;
Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός Γιώργος Πρεβελάκης σε άρθρο του στην Καθημερινή αναφέρει ότι το επόμενο μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας θα είναι η Τουρκία. Η επιθετικότητα της γείτονος θα οξυνθεί και ενδέχεται να απειλήσει ευθέως την Εθνική μας ακεραιότητα. Ο Ερντογάν και οι ενδεχόμενες «επεκτατικές» του κινήσεις θα είναι ένα ζήτημα πολύ μεγαλύτερο του οικονομικού και όπως αναφέρει ο Δρ. Πρεβελάκης ίσως καταστεί «υπαρξιακό».
Σήμερα μια «υπαρξιακή Τουρκική απειλή» μπορεί να μας φαίνεται μακριά. Μερικοί από τους σημαντικότερους γνώστες της διπλωματίας και των διεθνών σχέσεων μας προειδοποιούν ότι δεν είναι και τόσο. Καλό είναι, συνεπώς, να κοιτάξουμε προσεκτικά τι γίνεται στο Αφρίν όπου εισέβαλε ο Τουρκικός στρατός αλλά και τις δηλώσεις Ερντογάν για την δημιουργία «μεγάλης Τουρκίας».
Δυστυχώς, την ίδια ώρα που αναπτύσσεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα παρακολουθώ με ανησυχία πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ασκεί μια ανερμάτιστη εξωτερική πολιτική. Για παράδειγμα, ακολουθεί τον Ερντογάν στην ένταση αντί να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά διπλωματία που θα «βάλει στο παιχνίδι» τους συμμάχους μας. Με άλλα λόγια, μια από τις βασικές τακτικές που πρέπει να κάνει η Κυβέρνηση είναι να μετατρέψει το πρόβλημα σε Ευρώ-Τουρκικό ή ακόμα και σε πρόβλημα Τουρκίας – Δύσης δεδομένης και της αυξημένης έντασης με τους Αμερικανούς. Ωστόσο, οι επιθετικές δηλώσεις περί Σουλτάνου, και άλλα ανάλαφρα, επιτυγχάνουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Δηλαδή κάνουν την κόντρα Ελληνό – Τουρκική.
Φαίνεται πως για ακόμα μια φορά η κυβέρνηση ασκεί πολιτική με βάση το κομματικό της ακροατήριο και ακολουθεί ρητορική με μόνο στόχο να κόψει κομματικά εισιτήρια και να συσπειρώσει την βάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι σημαντικό να διδαχθούμε πως προηγούμενες Ελληνικές Κυβερνήσεις χειρίστηκαν αποτελεσματικά το διπλωματικό παιχνίδι. Να μάθουμε, δηλαδή, από το πως ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έπαιξαν τα «διπλωματικά χαρτιά» της Ελλάδας με ψυχραιμία και σύνεση, και πάντοτε σε στενή συνεργασία με την Δύση.
Αυτό ακόμα πιο επιτακτικό σήμερα, ιδιαίτερα γιατί η περιοχή μας εισέρχεται σε έναν ιδιότυπο ψυχρό πόλεμο: από την μία η Ρωσία, η Τουρκία (όσο μπορεί να την εμπιστεύεται κανείς), το Ιράν, και από την άλλη τα Βαλκάνια, η Ελλάδα, η Αίγυπτος, το Ισραήλ και η Κύπρος. Στην περίπτωση αυτή η χώρα μας πρέπει να ξεκαθαρίσει απόλυτα την θέση της και να αποδείξει έμπρακτα ότι ανήκει στην Δύση. Μόνο έτσι μπορεί να πρωταγωνιστήσει στο μέλλον και να γίνει υπολογίσιμη (και γιατί όχι και περιφερειακή) δύναμη στην κρίσιμη γεωστρατηγική και γεωοικονομική περιοχή της Μεσογείου.
Φοβάμαι πως η κυβέρνηση θα βρει την Τουρκική επιθετικότητα μπροστά της. Το θέμα είναι να μην δημιουργηθούν τετελεσμένα που θα τα βρούμε μπροστά μας όλοι εμείς και τα παιδιά μας.
