Από τη Περιφερειακή Διευθύντρια Πρωτοβάθμιάς και Δευτεροβάθμιάς εκπαίδευσης Θεσσαλίας Βασιλικής Ζιάκας
«Τετάρτη 3 Μαρτίου 1944
Είναι μια φοβερή εποχή. Γύρω λυσσομανάει ο πόλεμος και κανένας δε γνωρίζει αν θα είναι ζωντανός την άλλη μέρα. Θυμάμαι που ζούσαμε όλοι μαζί στην πόλη και περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή να την αδειάσουν ή να φύγουμε. Οι μέρες μας ήταν γεμάτες κανονιές και πυροβολισμούς και τις νύχτες μυστηριώδεις ήχοι έρχονταν από τα βάθη. Αυτό συνεχίστηκε έτσι καμιά βδομάδα, ώσπου ένα βράδυ μάς σκέπασε μια νύχτα που κρατάει ακόμη και σήμερα».
Απόσπασμα από «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», που διδάσκεται στο μάθημα της γλώσσας της ΣΤ’ Δημοτικού.
Οι μαθητές διδάσκονται στο σχολείο το Ολοκαύτωμα, αλλά μαθαίνουν και μέσα από μαρτυρίες και περιγραφές παιδιών της εποχής, οι οποίες καταδεικνύουν ότι η ειρήνη, η δημοκρατία και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των παιδιών δεν ήταν πάντοτε αυτονόητα, αλλά αποτελούν μία κατάκτηση που οφείλουμε, με γνώση και μελέτη της ιστορίας, να διαφυλάξουμε από κάθε επιβουλή.
Η επέτειος του Ολοκαυτώματος επιτάσσει μνήμη και γνώση.
Η μνήμη μας ανατρέχει στα εκατομμύρια Εβραίων ηρώων και θυμάτων που κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο χάθηκαν, επειδή ανήκαν σε διαφορετική θρησκευτική και φυλετική ομάδα και πρέσβευαν διαφορετικές ιδέες και αξίες ως αποτέλεσμα της αγριότητας.
Τις εμπειρίες αυτές βίωσαν και τα μέλη της ισραηλιτικής κοινότητας Λάρισας. Σήμερα ελάχιστοι είναι οι επιζήσαντες των κρεματορίων που βρίσκονται πλέον στη ζωή. Οι μνήμες, όμως, είναι ακόμη ζωντανές μέσα από τις διηγήσεις τους.
Υπολογίζεται ότι 1,5 εκατομμύριο παιδιά εξοντώθηκαν από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εκ των οποίων 1 εκατομμύριο Εβραιόπουλα.
Εμείς οφείλουμε να εστιάσουμε στους μηχανισμούς αλληλεγγύης που δημιουργήθηκαν στις πόλεις και τα χωριά της χώρας μας για τη σωτηρία των Εβραίων, καθώς πολλοί απλοί οικογενειάρχες 350 περίπου, προσπάθησαν να κρύψουν, να φυγαδεύσουν ή να προστατεύσουν τους Εβραίους φίλους και γείτονές τους και τα παιδιά τους αποτρέποντας με αυτόν τον τρόπο την ολοκληρωτική εξάλειψη του εβραϊκού στοιχείου από την Ελλάδα.
Αποτίνουμε φόρο τιμής στα θύματα του ναζισμού, της μισαλλοδοξίας και του αντισημιτισμού, μέσα από τη διδασκαλία και γνώση των γεγονότων, τη διαφύλαξη της συλλογικής ιστορικής μνήμης και την καλλιέργεια αξιών, όπως ο αλληλοσεβασμός, η αποδοχή της διαφορετικότητας, τα ιδανικά του δημοκρατικού πολιτεύματος και της ενεργού πολιτειότητας.
Οφείλουμε, λοιπόν, να διασφαλίσουμε ότι κανένα άλλο παιδί, στο παρόν και το μέλλον, δε θα βρεθεί σε παρόμοια θέση.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ !!!
