Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν ένας Φασίστας και μπορεί να του καταλογίσει κανείς ένα σωρό άθλιες πράξεις κατά τη διακυβέρνησή του. Όμως την κρίσιμη ώρα για την πατρίδα είπε το μεγαλειώδες «Όχι» απέναντι στον ομοϊδεάτη δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι, και το είπε αυτός κι ο λαός ακολούθησε με φρενήρη ενθουσιασμό την απόφαση της ηγεσίας, προασπίζοντας έτσι τα σύνορα, την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική μας ανεξαρτησία.
Ορισμένοι σήμερα λένε τα εξής: «Τελικά τι κάναμε; Να, μετά ήρθαν οι Γερμανοί και καταλήξαμε στο ίδιο αποτέλεσμα. Άρα καλύτερα να είχαμε παραδοθεί ευθύς εξαρχής». Αυτή, λοιπόν, την τρισάθλια λογική της παράδοσης δεν την έχουν ούτε οι Μαορί- και νομίζω ότι τους προσβάλλω αναφερόμενος σε αυτούς- στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Λένε λοιπόν επίσης ορισμένοι πραγματικά «φανατικοί υπερπατριώτες» που κατηγορούν όσους εκφέρουν εθνικό λόγο ως πολεμοχαρείς: «Ε, και τι πόλεμο θα κάνουμε με την Τουρκία; Να σκοτωθούμε, να χάσουμε τις ζωούλες μας που θα τις έχουμε αιώνια, να χάσουμε την καλοπέρασή μας και την ευζωία μας. Να τους δώσουμε μερικές βραχονησίδες και κάμποση έκταση βυθό και να ησυχάσουμε μια για πάντα απ’ αυτούς». Αμ δε που θα ησυχάσεις. Αμέσως μετά «οι καλοί μας γείτονες» θα διεκδικούν κι άλλα κι άλλα αφού o στόχος τους είναι να καταπιούν όλη την Ελλάδα και να επανασυστήσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Και μην μου πεις ότι: «Δεν το πιστεύω πως έχουν τέτοιο κακό σκοπό». Σου λέω λοιπόν ποιοι είναι οι Τούρκοι για να μάθεις άμα δεν τους ξέρεις. Οι Τούρκοι είναι ένας λαός που ήρθαν στην περιοχή από τα βάθη της Ασίας πριν 1000 χρόνια, κατέσφαξαν τους Έλληνες που κατοικούσαν από αιώνες και μεγαλουργούσαν σε πολιτιστικά επιτεύγματα στα παράλια της Μικράς Ασίας και τον Πόντο, τους Αρμένιους και τους Κούρδους και κατέκτησαν τη γη τους. Έτσι μπλέξαμε μαζί τους και γίναμε μια χώρα, απ’ όταν απελευθερωθήκαμε απ’ αυτούς με την Επανάσταση του 1821, υπό τη συνεχή τουρκική απειλή. Και η τελευταία κακουργηματική πράξη που έκαναν ήταν η εισβολή και η κατοχή εδώ και 46 χρόνια του 37% της ελληνικής, εδώ και 2500 χρόνια, Κύπρου, που συνιστά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Τώρα, λοιπόν, τι θέλεις; Να χάσεις κι άλλα;
Απέναντι συνεπώς στην αρπαχτική και βουλιμική Τουρκία υπάρχουν δυο δρόμοι. Ο ένας είναι ο δρόμος της περηφάνιας, της αξιοπρέπειας, της αντίστασης και της προάσπισης βωμών και εστιών με το συνεπακόλουθο αναπόφευκτο, δυστυχώς, κόστος σε ανθρώπινες ζωές και υλικές καταστροφές, τη στιγμή μάλιστα που διαθέτεις πανίσχυρες Ένοπλες Δυνάμεις οι οποίες είναι ικανές να δώσουν ένα συντριπτικό αξέχαστο μάθημα στους Τούρκους. Ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος της παράδοσης, της αναξιοπρέπειας, της ήττας χωρίς ήττα σε πόλεμο, της απώλειας κυριαρχικών δικαιωμάτων και εθνικής κυριαρχίας και της σταδιακής εδαφικής συρρίκνωσης της χώρας. Εγώ στα σίγουρα θα επέλεγα τον πρώτο δρόμο.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Ισίδωρος Καρδερίνης γεννήθηκε στο Χαϊδάρι Αττικής το 1967. Είναι μυθιστοριογράφος, ποιητής και αρθρογράφος. Έχει σπουδάσει οικονομικές επιστήμες και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στην τουριστική οικονομία. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και sites σε όλο τον κόσμο. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά και έχουν δημοσιευθεί σε ποιητικές ανθολογίες, λογοτεχνικά περιοδικά και λογοτεχνικές στήλες εφημερίδων. Έχει εκδώσει στην Ελλάδα επτά ποιητικά βιβλία και τρία μυθιστορήματα. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία και την Ισπανία.
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Facebook: Karderinis Isidoros
Twitter: isidoros karderinis
Linkedin: ISIDOROS KARDERINIS
