Ο ρόλος των υπερεθνικών οργανισμών

Του Δημήτρη Τσοβόλα, τέως Υπουργού Οικονομικών

Πριν από πολλά χρόνια είχαμε επισημάνει μέσα και έξω από την Βουλή ότι η ιστορική φάση του Έθνους – Κράτους δεν έχει ξεπεραστεί και ότι η ΕΟΚ –ΕΕ είναι δημιούργημα του ψυχρού πολέμου και της βίαιης διαίρεσης της Ευρώπης, προορισμένη να ξεπεραστεί μόλις τα πράματα επανέλθουν στη φυσική τους κατάσταση. Είχαμε επίσης επισημάνει ότι η ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι δεδομένη και είχαμε κάνει την πρόβλεψη από το 1998 ότι είναι πολύ πιθανόν η ΕΕ να διασπασθεί σε δυο υποσύνολα. Ένα υπό την Γερμανία και ένα υπό την Μεγάλη Βρετανία, με μπαλαντέρ την Γαλλία. Γι’ αυτό είχαμε προτείνει η Ελλάδα, μέχρι να ξεκαθαριστεί η κατάσταση στην ΕΕ, θα πρέπει να προωθεί οικονομικές πολιτικές που ανταποκρίνονται στα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα της χώρας και να μη θεωρεί ότι πρέπει να κάνει άκριτα ότι επιθυμούν οι αναπτυγμένες χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά. Γιατί υπάρχει ο κίνδυνος της διάσπασης της ΕΕ, οπότε εμείς να βρεθούμε σε κατάσταση αποσύνθεσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες. Δυστυχώς οι ανωτέρω προβλέψεις μας επιβεβαιώθηκαν πριν τον Κορωνοϊό, αφού το Ηνωμένο Βασίλειο αποχώρησε από την ΕΕ μετά από δημοψήφισμα. Μετά δε το Κορωνοϊό είναι σαφής ο κίνδυνος περαιτέρω διάσπασης της ΕΕ μετά το τελευταίο Συμβούλιο κορυφής, όπου η Γερμανία και άλλες χώρες του Βορρά, αρνήθηκαν να εγκρίνουν την έκδοση Ευρωομολόγου, αδιαφορώντας τελείως για την αλληλεγγύη μεταξύ των Κρατών – μελών και ενδιαφέρονται μόνο για τα δικά τους εθνικά συμφέροντα. Βέβαια τώρα με την πανδημία, απλά με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, αποκαλύπτεται και στους Ευρωλάγνους πολίτες του Ευρωπαϊκού Νότου ότι η ΕΕ είναι ένας υπερεθνικός οργανισμός, όπως είναι και το ΝΑΤΟ και ο ΟΗΕ, που λειτουργεί για να εξυπηρετούνται τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα των εκάστοτε ισχυρών του πλανήτη, ελέγχοντας με αποτελεσματικό τρόπο, τις μικρομεσαίες χώρες και τους λαούς. Σε όλους αυτούς τους υπερεθνικούς σχηματισμούς επικρατεί το δίκαιο των ισχυρών, το δίκαιο της ζούγκλας και όχι η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λαών. Η αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης, της ευημερίας των λαών και της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών – μελών είναι άγνωστη στις ηγέτιδες χώρες αυτών των συνασπισμών.

Εμείς οι Έλληνες την ανωτέρω αλήθεια την ζήσαμε κατ’ επανάληψη στο παρελθόν αλλά και σήμερα.

Συγκεκριμένα το 1974 η Τουρκία μέλος του ΝΑΤΟ έκανε εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφάσισε ότι ήταν παράνομη εισβολή και κατοχή ξένων δυνάμεων στην Κύπρο και ότι θα πρέπει να αποχωρήσουν τα Τουρκικά στρατεύματα. Πέρασαν από τότε σαράντα πέντε (45) χρόνια και η απόφαση αυτή όχι μόνο δεν εφαρμόστηκε, αλλά αντιθέτως οι μεγάλες Δυνάμεις, στο ΝΑΤΟ και στον ΟΗΕ, ουσιαστικά επικροτούν την παράνομη αυτή εισβολή και κατοχή, γιατί η διχοτόμηση της Κύπρου εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα.

Το ίδιο παρατηρούμε και στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και στις συνεχείς παραβιάσεις του Διεθνούς δικαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας από την Τουρκία.

Στην ΕΕ μετά την καπιταλιστική κρίση του 2008 οι ηγέτιδες δυνάμεις επέβαλλαν στη χώρα μας, τρία απάνθρωπα μνημόνια που οδήγησαν στην πλήρη διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας και της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, ενώ παράλληλα εκμεταλλεύτηκε οικονομικά η Γερμανία και άλλες χώρες του Βορρά, τη χώρα μας.

Τώρα οι χώρες αυτές συνεχίζουν την ίδια απαράδεκτη πολιτική και μετά την πανδημία. Δυστυχώς οδηγούμαστε στην πλήρη διάσπαση της ΕΕ αν η Γερμανία και οι χώρες του Βορρά επιμείνουν στη συνέχιση της μέχρι τώρα αντικοινωνικής  και καταστροφικής Ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής και η ευθύνη θα είναι δική τους.

Εδώ θα πρέπει να επαναλάβω αυτό που είχαμε επισημάνει από το 2010 ότι η Γερμανία που εκμεταλλεύτηκε αδίστακτα τις χώρες της ΕΕ και αναβάθμισε σημαντικά την οικονομία της σε βάρος των άλλων κρατών – μελών, τώρα ίσως και να επιθυμεί την διάλυση της ΕΕ. Αυτό γιατί βλέπει ότι εφεξής θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη της για να βοηθηθούν οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και αυτό δεν το επιθυμεί. Το επόμενο χρονικό διάστημα θα δείξει ποιο θα είναι το μέλλον της ΕΕ, γιατί έφτασε πλέον ο κόμπος στο χτένι και οι λαοί δεν μπορούν να ανεχτούν άλλο την Γερμανοποίηση της ΕΕ και τις πολιτικές της λιτότητας που εννοεί να συνεχίσει η Γερμανία και οι άλλες χώρες του Βορρά.