Του Γεωργίου Παπασίμου
Οι εξελίξεις της πρόσφατης συνόδου του ΝΑΤΟ, όπου κυριάρχησε η εκβιαστική τακτική της Τουρκίας με το επαπειλούμενο βέτο ως προς την ένταξη της Σουηδίας και της Φιλανδίας, οδηγούν σε δύο βασικά συμπεράσματα. Αφενός τη βαθιά δυτική υποκρισία και την εξ αυτής παρατεταμένη παρακμή της, αφού ενόψει πρόσκαιρων ωφελημάτων αποδέχεται χωρίς καμία αναστολή το ρόλο του εκβιαζομένου από την Τουρκία και αφετέρου τη πιθανή μελλοντική «χειρουργική» επέμβαση στα μείζονα εθνικά θέματα της κυριαρχίας των νησιών του Αιγαίου συναινούσης της παρακμιακής δύσης.
Η σύνοδος του ΝΑΤΟ με μεγάλο πρωταγωνιστή την Τουρκία λόγω του επαπειλούμενου βέτο για τη διεύρυνση, θεσμοποίησε τον εκβιασμό ως διπλωματικό όπλο της Άγκυρας, καθώς και την ηθική έκπτωση της Δύσης, που στο σύνολο της νομιμοποίησε τις παράνομες αιτιάσεις ενός προδήλου αυταρχικού κράτους, όπου κυριαρχεί η πλήρης καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η ουσιαστική και στρατηγική βοήθεια αυτού στο ισλαμικό χαλιφάτο του ISIS καθώς και η συνεχιζόμενη καθημερινή κρατική τρομοκρατία κατά των Κουρδικών πληθυσμών στη Συρία και στο Ιράκ, που χωρίς κανένα έλεγχο εξοντώνονται με καθημερινούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Η ηθική απαξία της Δύσης και ιδίως των ΗΠΑ αλλά και των δύο σκανδιναβικών χωρών, Σουηδίας και Φιλανδίας, χτύπησε κόκκινο εν σχέσει με τη στάση τους απέναντι στο κουρδικό έθνος των 40 εκατομμύριων ψυχών, που από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελεί εργαλείο στα χέρια των αμερικανικών συμφερόντων, όταν τους έχει ανάγκη (πόλεμος κατά ISIS) και παράλληλα συνεχές εξιλαστήριο θύμα στα χέρια του τουρκικού στρατιωτικού κατεστημένου (κεμαλικού ή νεοοθωμανικού).
Είναι πράγματι θλιβερό το γεγονός ότι το κυρίαρχο συμπέρασμα που βγήκε από την πρόσφατη πανηγυρική σύνοδο του ΝΑΤΟ να είναι ότι η Τουρκία είναι θύμα της κουρδικής τρομοκρατίας και των εξόριστων γκιουλενιστών!!!, όπως κατά το δοκούν βαπτίζεται οποιοσδήποτε αντίπαλος του καθεστώτος Ερντογάν. Παρέλκει, δε, να σημειωθεί, ότι μέσω του ισλαμικού δικτύου Γκιουλέν, ο Ερντογάν ισχυροποιήθηκε στην εξουσία και ξήλωσε το κεμαλικό κατεστημένο, που κυριαρχούσε για πολλές δεκαετίες στη γείτονα χώρα.
Μπορεί το μιντιακό ελληνικό κατεστημένο να επιχειρεί για προφανείς λόγους να υποβαθμίσει τη σοβαρότητα του κειμένου που υπέγραψε η Τουρκία με τις δύο σκανδιναβικές χώρες υπό τις καλές υπηρεσίες του φιλοτουρκου Γ.Γ. το ΝΑΤΟ, αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι δύο αυτές προχωρημένες χώρες στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ δεσμεύτηκαν να προτάξουν τις «ανάγκες ασφαλείας» της Τουρκίας. Πέραν του αντικειμενικού γεγονότος ότι στις ανάγκες αυτές, η Τουρκία προτάσσει με έντονο τρόπο την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, κάτι που ως χώρα θα το βρούμε μπροστά μας, έχουμε παράλληλα την άμεση εισπήδηση της αυταρχικής τουρκικής πολιτικής στο ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο και ιδιαίτερα αυτό της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η αποδοχή και κατανόηση των πιο παράλογων απαιτήσεων της Τουρκίας από το σύνολο των Δυτικών χωρών είναι βέβαιο ότι την αποθρασύνει και την καθιστά ανεξέλεγκτη στη σταθερή επεκτατική πολιτική στόχευση της. Και ο χώρος στον οποίο αυτή προσανατολίζεται να πετύχει νέα οφέλη είναι το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος, όπου υφίστανται αμιγώς εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος και της Κύπρου.
Τη θλιβερή αυτή κατάσταση αποδέχτηκε για μια ακόμα φορά χωρίς καμία αντίδραση η ελληνική πλευρά, η οποία μάλιστα σε κυβερνητικό επίπεδο εμφανίζεται πλήρως ικανοποιημένη, διασπείροντας εικονικά ένα πανηγυρικό τόνο, προτάσσοντας το ευκαιριακό και το πρόσκαιρο κομματικό – πολιτικό όφελος στο εσωτερικό (π.χ. ήσυχο καλοκαίρι χωρίς και αυτό να είναι εξασφαλισμένο αφού ο Ερντογάν έδειξε τα δόντια του μιλώντας μετά τη σύνοδο σε βάρος της Ελλάδος η οποία δήθεν παραβιάζει τον τουρκικό εναέριο χώρο!).
Υπερτονίζοντας ότι ο Τούρκος Πρόεδρος δεν έθεσε ευθύς εντός του ΝΑΤΟ τις παράλογες και παράνομές τουρκικές απαιτήσεις για την αποστρατιωτικοποίησή των νησιών του Αιγαίου, εμφανίζεται πλήρως ικανοποιημένη τη στιγμή που η Τουρκία για μια ακόμα φορά βγήκε ευνοημένη και νομιμοποιημένη από το σύνολο της Δύσης λαμβάνοντας σημαντικά αντισταθμιστικά ωφέλη για τη μη άσκηση βέτο, ενώ την ίδια ώρα είναι η μοναδική χώρα που μετέχει στο ΝΑΤΟ, που δεν εναρμονίζεται με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, κερδίζοντας έτσι από όλες τις κατευθύνσεις. Και αυτό την ίδια στιγμή που οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν ουσιαστικά «αυτοπυροβοληθεί» στον ενεργειακό τομέα με τις ατελέσφορες οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αφού η τεράστια διόγκωση της ενεργειακής κρίσης απειλεί όχι μόνο την οικονομική ευρωπαϊκή ανάπτυξη αλλά και την κοινωνική ισορροπία στο εσωτερικό των δυτικών χωρών.
Τέλος, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η ατυχής δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού μετά τη σύνοδο περί «ευλόγων δικαίων» της Τουρκίας έναντι της τρομοκρατίας των Κούρδων, δικαιώνοντας έτσι πλήρως την αισχρή τουρκική προπαγάνδα κατά του κουρδικού λαού, αλλά και του γεγονότος ότι επανειλημμένως ο ίδιος ο Ερντογάν και οι αυλοκόλακες του, πρωτοστατούντος του γκρίζου λύκου Μπαχτσελί, αναφέρουν ότι στη χώρα μας δήθεν βρίσκονται στρατόπεδα του PKK στο Λαύριο.
Πρόκειται για τη γνωστή ελληνική τακτική που καταδεικνύει την έλλειψη εθνικής στρατηγικής εν σχέσει με τον τουρκικό κίνδυνο, όπου χωρίς κανένα αντάλλαγμα εμφανιζόμαστε ως «τα καλά παιδιά» δεχόμενοι απλώς φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και εικονική κατανόηση. Η σύνοδος αυτή ήταν για την Ελλάδα η χρυσή ευκαιρία να θέσει τη Δύση ενόψει και του συνεχιζόμενου πολέμου στην Ουκρανία προ των ευθυνών της και να ξεκαθαρίσει επιτέλους τη θέση της απέναντι στον τουρκικό τσαμπουκά και τις εκβιαστικές λογικές. Η Ελλάδα όφειλε να προβάλει εντός του ΝΑΤΟ την τουρκική επιθετικότητα και να ζητήσει από αυτό την αποσαφήνιση των θέσεων της ως προς το άρθρο 5 περί στρατιωτικής συνδρομής έναντι των απειλών που μπορεί να δεχθεί μια χώρα από μια άλλη εντός του ΝΑΤΟ την ώρα που η Τουρκία εκβίαζε το σύνολο της Δύσης επικαλούμενη την υποβολή του βέτο κατά της εισδοχής της Φιλανδίας και της Σουηδίας με το προσχηματικό επιχείρημα ότι δήθεν υποθάλπουν την τρομοκρατία!
Αλλά τι μπορεί να ζητά κανείς από το τριφηλά αμειβόμενο προσωπικού εξουσίας που δεν μπορεί καν να αποτρέψει την κατοχύρωση εντός των οργάνων της Ε.Ε. του εμπορικού σήματος περί τουρκικού Αιγαίου ! Για αυτό οι κίνδυνοι για την Ελλάδα μεγεθύνοντα αφενός από την παρούσα ιστορική συγκυρία της μεγέθυνσης της τουρκικής απειλής και ταφετέρου ης ανικανότητας του πολιτικού προσωπικού εξουσίας στην Ελλάδα , όπως αυτό διαμορφώθηκε κατά την περίοδο της ύστερης μεταπολίτευσης και της μνημονιακής κηδεμονίας..
