«Μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων, αυτοί οι νέοι, προοδευτικοί πρωθυπουργοί βρήκαν κοινό έδαφος και επέδειξαν πολιτικό θάρρος για να κάνουν δύσκολους συμβιβασμούς». Πρόκειται για αποστροφή μιας ανάλυσης του γνωστού “ινστιτούτου” Brookings, με αφορμή το “σκοπιανό” πρόβλημα.
Και για να κατανοήσουμε τι είναι αυτό το “ινστιτούτο”, πρέπει να γνωρίζουμε ότι εδρεύει στις ΗΠΑ χρηματοδοτείται και εντέλλεται από τον γνωστό διεθνή τζογαδόρο των αγορών και υπεύθυνο διαφόρων “έγχρωμων επαναστάσεων” ανά τον κόσμο, Τζόρτζ Σόρος.
Σε αυτό το ινστιτούτο, κατά πως αποδεικνύει η ιστορία, “εκπαιδεύονται” ή “παίρνουν χρίσμα” εν δυνάμει “προοδευτικοί” πρωθυπουργοί. Έχουμε και εγχώρια παραδείγματα. Ένα επίσης σοβαρό γεγονός που δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας, είναι και η ιστορική ρήση του αείμνηστου Γκλιγκόροφ “αν δεν υπήρχε η χρηματοδότηση του Τζόρτζ Σόρος” δεν θα υπήρχε το κράτος της ΠΓΔΜ.
Αυτό λοιπόν το Ινστιτούτο, δίνοντας τη δική του ανάλυση για ελληνοσκοπιανό πρόβλημα, χαρακτήρισε ως «θρίαμβο της υπομονετικής διπλωματίας» (!) τη συμφωνία των Πρεσπών, επισημαίνοντας ότι βάζει τέλος στην διένεξη για το όνομα της πΓΔΜ, που παραμένει ανοιχτή για πάνω από 25 χρόνια. Δεν μας αναφέρει ωστόσο, ποιον ενδιέφερε ουσιαστικά η “επίλυση” αυτού του ζητήματος. Πρωτίστως τον ίδιο τον χρηματοδότη αυτού του κρατιδίου. Διότι, αν δεν τον ενδιέφερε δεν θα το χρηματοδοτούσε! Σοφόν το σαφές.
Έτσι, και μόνον που αναφέρεται με τέτοιους διθυράμβους, το Brooking, εκ των πραγμάτων οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί έως ανήσυχοι για την πορεία του ζητήματος. Με δεδομένο ότι το εν λόγω “ινστιτούτο” θεωρείται υπέρμαχος και σημαιοφόρος της παγκοσμιοποίησης, της “κιμαδοποίησης” των λαών της γης. Και βεβαίως, η ανάλυση στοχοποιεί (δεν ήταν δυνατόν να μην υπάρξει αναφορά) και τον αιώνιο εχθρό του Τζορτζ Σόρος, την Ρωσία, για την οποία εκφράζεται έντονη ανησυχία, για δήθεν ανάμειξή της στην ελληνοσκοπιανή διένεξη.
Μάλιστα σημειώνει ότι η Ρωσία διεξάγει «πόλεμο παραπληροφόρησης» για να ενισχύσει τις δυνάμεις που αντιτίθενται στη λύση, αιτιολογώντας ότι αυτό γίνεται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής για την αναχαίτιση της περαιτέρω επέκτασης του ΝΑΤΟ στην περιοχή των Βαλκανίων!
Βεβαίως, η ανάλυση του “ινστιτούτου”, δεν είναι μοναδική που “αξιολογεί” περίπου ως παγκόσμιο επίτευγμα την συμφωνία των Πρεσπών. Η υπόθεση θύμισε τις γνωστές ιστορίες από το παρελθόν. Το γνωστό δημοψήφισμα προ τριετίας αλλά και πιο παλιά, το περιβόητο σχέδιο Ανάν. Καθημερινά, διεθνή δημοσιεύματα, αναλύσεις αλλά και βομβαρδισμός από δηλώσεις πάσης φύσεως ειδημόνων και μη, που υπερμάχονται την συστημική αναγκαιότητα, το πολίτικαλ κορέκτ και τις ανάλογες “συμφωνίες”, οι οποίες τελικά επιβάλλονται από εξωθεσμικά κέντρα.
Αυτό ισχύει και σήμερα, είναι ακριβώς το ίδιο σκηνικό με το σκοπιανό. Διεθνή φόρα, θεσμικά ή μη κέντρα, πολιτικοί και διάφοροι …πραματευτάδες, πλέκουν το εγκώμιο των δύο πρωθυπουργών Ελλάδας και ΠΓΔΜ! Δεν παραλείπει η υπεύθυνη της ανάλυσης Αμάντα Σλοτ, η οποία είχε διατελέσει βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα, να “χαϊδέψει” τα αυτιά της κυβέρνησης Τραμπ, σημειώνοντας ότι υπήρξε βασικός μοχλός για την επίτευξη του ανωτέρω σκοπού.
Ουσιαστικά μας λέει, ότι ο αμερικανικός παράγοντας ήταν καθοριστικός για το αποτέλεσμα. Όπως εξηγεί: «Ενώ διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις υποστήριξαν ενεργά αυτή τη προσπάθεια, η κυβέρνηση Τραμπ αξίζει να επαινεθεί για την αθόρυβη εμπλοκή της που βοήθησε στο να καλυφθεί η τελική ευθεία…Οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν σε μια αθόρυβη διπλωματία τους τελευταίους μήνες, με επικεφαλής τον υφυπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Γουές Μίτσελ και με την υποστήριξη των πρεσβευτών στην Αθήνα και τα Σκόπια. Κατά τη διάρκεια επίσκεψης που πραγματοποίησε τον Μάρτιο στη περιοχή, ο Μίτσελ ορθώς παρατήρησε ότι οι συνθήκες για την επίτευξη συμβιβασμού ήταν καλύτερες από ποτέ»!
Τα παραπάνω αποτελούν απόδειξη για το ποιος τελικά κόπτεται να κλείσει άρον άρον το σκοπιανό ζήτημα. Και δεν είναι άλλος από τις ΗΠΑ προφανώς διότι η επιλογή αυτή συντάσσεται και εξυπηρετεί ζωτικά αμερικανικά συμφέροντα. Το ζήτημα είναι όμως, τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα εξυπηρετούνται; Αυτό είναι το μείζον. Προσωπική μου άποψη είναι βεβαιότατα πως όχι. Όμως δεν είναι της παρούσης.
Εντούτοις προσέξτε πως “καλύπτει” τα ελληνικά συμφέροντα η ανάλυση του “ινστιτούτου”. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι η συμφωνία θα αναβαθμίσει τη διεθνή εικόνα του Έλληνα πρωθυπουργού παρουσιάζοντας τον ως έναν περιφερειακό ηγέτη που συμβάλλει στην επίλυση προβλημάτων! Δηλαδή, ποιος Γκάντι και ποιος Αραφάτ; Αυτές οι παγκόσμιες προσωπικότητες ωχριούν μπροστά στο μέγεθος και το μεγάλο εκτόπισμα του Έλληνα πρωθυπουργού! Έτσι μας τον παρουσιάζει, περίπου το Brookings. Ως αποτελεσματικό ηγέτη και ειρηνοποιό!
Δεν θα αποτελέσει έκπληξη να βρίσκεται στην ομάδα υποψηφίων για Νόμπελ Ειρήνης! Έχει άλλωστε ειπωθεί κάτι ανάλογο. Να θυμίσω στο σημείο αυτό, ότι ο κ. Τσίπρας, πριν αναλάβει πρωθυπουργός, αρχές του 2013 μετά του κ. Βαρουφάκη, βρέθηκαν μετά από σχετική πρόσκληση στο εν λόγω “ινστιτούτο” Brookings. Είναι γεγονός που ίσως μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη δυνατή κατανόηση των όσων συμβαίνουν.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απόδειξη, το πως λειτουργούν, τα κατά τα λοιπά “ανεξάρτητα” και “αντικειμενικά” ινστιτούτα τύπου Brookings που διαμορφώνουν την παγκόσμια Κοινή Γνώμη, μέσω των διεθνών ΜΜΕ που ελέγχουν ή συνεργάζονται. Η δική μας θέση είναι απλώς να είμαστε απέναντι.
Απόστολος Ρόσσιος
