Δυο χρόνια μετά το τελευταίο εγχείρημα στον γύρο της Ευρώπης με ποδήλατο και τις δηλώσεις του μετά τον τερματισμό στα Τρίκαλα, ότι σταματά την καριέρα του έπειτα από 48 χρόνια, ο 66χρονος σήμερα, πρωταθλητής της ποδηλασίας αντοχής, Στέλιος Βάσκος, δηλώνει στο trikalanews.gr ότι προετοιμάζεται για νέο εγχείρημα. Τον γύρο της Ελλάδας, «πάντα για καλό σκοπό», όπως χαρακτηριστικά είπε, αφού το σύνολο των χρημάτων των χορηγιών που θα υποστηρίξουν το εγχείρημα, θα διατεθούν για την αγορά τριών μηχανημάτων αιμοκάθαρσης τα οποία θα δωριθούν στο Γ. Νοσοκομείο Τρικάλων.
Η συνέντευξη που ακολουθεί, αποκαλύπτει, έναν ρομαντικό-ιδεολόγο άνθρωπο και αθλητή, που όσο ευαίσθητος είναι, άλλο τόσο τεράστια θέληση, αποφασιστικότητα και δύναμη έχει.
Αρκετές φορές κατά την διάρκεια της συνέντευξης υγράνθηκαν τα μάτια του και αναγκάστηκε να σταματήσει για λίγο να μιλά στην προσπάθεια να μην φανεί το σπάσιμο της φωνής του.
Στην ερώτηση, πόσο καιρό έχει στο μυαλό του την ιδέα του νέου εγχειρήματος, απάντησε: «Εδώ και ένα χρόνο δουλεύω την ιδέα να κάνω ένα νέο ποδηλατικό εγχείρημα. Τον γύρο της Ελλάδας. Η υλοποίησή του δεν εξαρτάται μόνο από μένα αλλά και από την επιτροπή των προηγούμενων εγχειρημάτων. Το κουβεντιάζουμε με τον Γ. Πράπα, τον Β. Καμπαγιάννη και τον Ε. Μαγκουρίτσα. Εξαρτάται και από εκείνους κατά πόσο θα μπορέσουν να διοργανώσουν αυτό το εγχείρημα, έτσι ώστε να έχει επιτυχία. Χρειάζεται η επιτροπή να κάνει μια προετοιμασία. Από την εύρεση χορηγών, μέχρι να πάρουμε την άδεια από την Εθνική Ομάδα Ποδηλασίας, να ενημερώσουμε τα αρμόδια Υπουργεία, την Τροχαία και το ΕΚΑΒ».
- «Δεν θέλω και δεν μπορώ να αράξω. Θέλω να ξεπερνάω τον εαυτό μου»
Ερωτώμενος πώς πήρε μια τέτοια απόφαση, ενώ δυο χρόνια πριν, μετά την ολοκλήρωση του εγχειρήματος του γύρου της Ευρώπης είχε δηλώσει ότι ήταν το τέλος της καριέρας του, ο Στέλιος Βάσκος, απάντησε: «Θέλω πάντα να έχω μια δραστηριότητα, δεν είμαι άτομο του καναπέ, έχω μεγάλη ενέργεια και θέλω να την βγάζω για καλό σκοπό. Δεν θέλω να πω ότι κάθομαι και αράζω και είναι όλα εντάξει. Είμαι ανήσυχος, ψάχνομαι πολύ, λειτουργώ κάπως διαφορετικά μέσα μου. Έλεγα παλιά θα σταματήσω, έχω την οικογένειά μου, έχω τις εγγονές μου τώρα, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω, δεν μπορώ να αράξω. Έτσι ήμουν παλιά, έτσι είμαι τώρα και έτσι πιστεύω θα είμαι και στο μέλλον. Όσα χρόνια κι αν περάσουν κάτι θα βρω να κάνω για να προσφέρω».
Τι είναι το ποδήλατο για σας; τον ρωτήσαμε κι εκείνος με εμφανή συγκίνηση, απάντησε: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το ποδήλατο, χωρίς τις παραστάσεις που μου δίνει η ποδηλασία μέσα από την φύση. Πέρα από αυτό, θέλω πάντα να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου, να προσφέρω και να περνάω μηνύματα μέσα από τα εγχειρήματα, όχι μόνο στα Τρίκαλα αλλά σε όλη την Ελλάδα. Είναι ένα δικό μου προσωπικό ρεκόρ που βάζω κάθε φορά. Τι έχω κάνει και τι θέλω να κάνω στο μέλλον και θέλω αυτό το προσωπικό ρεκόρ να το ξεπερνάω κάθε φορά, θέλω να ξεπερνάω τον εαυτό μου.
Θα μπορούσα να κάτσω, να αράξω, να πάρω τις εγγονές μου να πάω να παίξω μαζί τους. Ναι, όλα χρειάζονται, αλλά αυτό που έχω μέσα μου, αυτή την δύναμη να προσφέρω για καλό σκοπό για το κοινωνικό σύνολο, δεν μπορώ να την σταματήσω».
- Ο ψαράς φίλος, το χτίσιμο Σχολείου και ο σκοπός της αγοράς των 3 μηχανημάτων αιμοκάθαρσης για το Γ. Νοσοκομείο Τρικάλων
Στην ερώτηση για ποιο σκοπό θα πραγματοποιηθεί το εγχείρημα και πώς προέκυψε, ο Στέλιος Βάσκος, είπε: «Για να αγοραστούν τρία μηχανήματα αιμοκάθαρσης τα οποία θα δωριθούν στο Νοσοκομείο Τρικάλων. Την ιδέα αυτού του σκοπού μου την έβαλε στο μυαλό ένας φίλος ψαράς, εδώ στα Τρίκαλα. Προηγουμένως κάποιος άλλος φίλος, ο Κώστας Μπέλλος και μου είχε πει, αν αποφασίσω να ξανατρέξω, ο σκοπός να είναι το χτίσιμο ενός Δημοτικού Σχολείου, αλλά αυτό χρειάζεται πολλά χρήματα. Έτσι, αν γίνει τελικά αυτό το νέο εγχείρημα, τα χρήματα των χορηγών θα πάνε για τον σκοπό να μην αναγκάζονται να μετακινούνται για αιμοκάθαρση ασθενείς των Τρικάλων, στη Λάρισα και την Καρδίτσα. Πάντα μου άρεσε να προσφέρω στους ανθρώπους».
- Η προετοιμασία για το νέο εγχείρημα και οι προσευχές της μάνας
Στην ερώτηση αν ήδη έχει ξεκινήσει προετοιμασία, αλλά και αν κάτι τον φοβίζει σχετικά με την υλοποίηση του εγχειρήματος, απάντησε: «Προσπαθώ να βρίσκομαι σε καλή φυσική κατάσταση και εφόσον δέσουν όλα τα παραπάνω και παρθεί η τελική απόφαση, η οποία εξαρτάται κυρίως από την εύρεση χορηγών, θα μπω εντατικά στις προπονήσεις. Αν με ρωτάτε, αν φοβάμαι ότι θα πεθάνω, σας λέω, όχι. Ο Θεός με αφήνει εδώ, γιατί ξέρει ότι εδώ που βρίσκομαι προσφέρω και για αυτό δεν με θέλει ακόμα. Θα μπορούσε να με είχε πάρει με όλα όσα έχω περάσει στα εγχειρήματα και μια ζωή πάνω στο ποδήλατο με 1.150.000 χιλιόμετρα.
Η μάνα μου ήταν πάρα πολύ θρήσκα και πάντα άναβε το καντήλι στο εικόνισμα του Αγίου Αθανασίου που ήταν δίπλα από το σπίτι μας, έκανε την προσευχή της να με προστατεύει ο Θεός στους αγώνες που έκανα. Πιστεύω ότι οι προσευχές της έπιασαν τόπο».
- Η πιο ευτυχισμένη και η πιο δυσάρεστη στιγμή
Αισθάνεστε ευτυχής; ρωτήσαμε τον πρωτεργάτη της αγωνιστικής ποδηλασίας στα Τρίκαλα και πρωταθλητή Στέλιο Βάσκο κι εκείνος, απάντησε: «Είμαι ευτυχής γιατί έχω την οικογένεια και τις εγγονές μου, γιατί περνάω σημαντικά μηνύματα στον κόσμο, γιατί έχω προσφέρει στην πόλη μου και γιατί ο κόσμος το αναγνωρίζει. Όλα αυτά μου δίνουν δύναμη να βάζω καινούργιους στόχους.
Στην ερώτηση ποιά ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του και ποιά η πιο δυσάρεστη μέχρι σήμερα, απάντησε: «Θα σας φανεί περίεργο, αλλά η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου ήταν όταν ήμουν 21 ετών – ένα παιδί από την επαρχία – και κέρδισα για πρώτη φορά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Αντοχής.
Η πιο δύσκολη και η πιο δυσάρεστη, όταν εγκλωβίστηκα μέσα σε μια παλιά σήραγγα χωρίς φωτισμό στο Μαυροβούνιο – στον γύρο της Ευρώπης – και γλύτωσα στο παρά πέντε από το να με παρασύρουν τα αυτοκίνητα. Τότε φοβήθηκα ότι είχε έρθει το τέλος. Αυτό που με φόβισε δεν ήταν ο θάνατος, αλλά να πεθάνω σαν το σκυλί στο αμπέλι, χωρίς να προλάβω να τερματίσω στα Τρίκαλα. Το μόνο που ήθελα ήταν να τερματίσω, δεν με ενδιέφερε αν με έπαιρνε ο Θεός εκείνη την στιγμή ή την επόμενη μέρα από την καταπόνηση του σώματος».
- Οι εγγονές, ο Καζαντζίδης, το ζεμπέκικο και η δήλωση: «Αισθάνομαι 25 χρονών»
Για τον ερχομό των δυο εγγονών του, είπε με καμάρι: «Το τελευταίο διάστημα έγινα παππούς! Έχω δυο εγγονές! Σίγουρα είναι σημαντικό να έχεις εγγόνια, παίρνεις χαρά. Οι εγγονές μου δίνουν δύναμη να αγωνίζομαι. Η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο στον άνθρωπο και φυσικά στον αθλητή» και πρόσθεσε: «Σίγουρα τα χρόνια μου πέρασαν, δεν είμαι 25 χρονών, ούτε 30, αλλά όταν ανεβαίνω πάνω στο ποδήλατο αισθάνομαι 25 χρονών».
Ποια μουσική προτιμάτε; τον ρωτήσαμε: «Τα λαϊκά και τον Καζαντζίδη, γιατί αυτά που έλεγε τα πίστευε και τα έβγαζε μέσα από την ψυχή του» απάντησε και στην ερώτηση ποιό τραγούδι ξεχωρίζει, χωρίς δεύτερη σκέψη, είπε: «Ένα του Άκη Πάνου, «Η ζωή μου όλη» τραγουδισμένο από τον Καζαντζίδη, επίσης το «Υπάρχω» και το «Κάτω από το πουκάμισό μου».
Ερωτώμενος αν χορεύει, είπε αυθόρμητα: «Άμα τύχει θα σηκωθώ και θα χορέψω δημοτικά και ζεμπέκικο. Μου αρέσει το ζεμπέκικο».
- Οι ανθισμένες αμυγδαλιές και η δήλωση: «Δραπετεύω από την καθημερινότητα»
Στην ερώτηση αν του αρέσουν τα λουλούδια, απάντησε: «Για τα λουλούδια, τα ανθισμένα δέντρα και για να βρίσκομαι μέσα στην φύση διάλεξα την ποδηλασία. Μικρός, ήθελα να γίνω αθλητής, θυμάμαι μια μέρα έκανα κοιλιακούς στο γήπεδο και με είδε ο Τούφας και μου είπε: “έλα να σε γράψω στον στίβο”, αλλά δεν πήγα, με κέρδισε η ποδηλασία γιατί όταν έπαιρνα το ποδήλατο τα έβλεπα όλα μαγικά γύρω μου. Δεν πληρώνεται με τίποτα η εναλλαγή των εικόνων και παραστάσεων που δίνει η ποδηλασία.
Στις προετοιμασίες μου στα βουνά και στον κάμπο για τα εγχειρήματα, βλέπω τα ζαρκάδια, τα αγριογούρουνα περνάνε δίπλα μου. Βλέπω τα χρώματα, τις ανθισμένες αμυγδαλιές, κι εκείνο το μωβ στις ανθισμένες κουτσουπιές κι αισθάνομαι μέρος της φύσης. Δραπετεύω από την καθημερινότητα με το ποδήλατο. Ξεχωρίζω τις αμυγδαλιές, γιατί ο πατέρας μου είχε κτήμα με τουλάχιστον 500 ρίζες και μικρός τις χάζευα. Όταν ανθίζουν οι αμυγδαλιές λες: “ήρθε η άνοιξη”».
Τι προτιμάτε, την αυγή ή το λιόγερμα; ήταν η τελευταία ερώτηση που του απευθύναμε. «Το ηλιοβασίλεμα μου αρέσει να το απολαμβάνω αραχτός με παρέα, αλλά την αυγή την απολαμβάνω να είμαι πάνω στο ποδήλατο μόνος μου, να βγαίνει ο ήλιος και να βλέπω τις αχτίνες του».
Στο τέλος της συνέντευξης, ο Στέλιος Βάσκος, σημείωσε: «Όσα είπα, τα νιώθω βαθιά και τα έβγαλα μέσα από την ψυχή μου. Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία» και δείχνοντας τον σκελετό του ποδηλάτου με το οποίο έκανε την διαδρομή Τρίκαλα-Μόναχο-Τρίκαλα και τον γύρο της Ευρώπης, είπε: «Αυτό είναι ένα συλλεκτικό κομμάτι, ειδική παραγγελία και κατασκευή με το οποίο έκανα δυο από τα εγχειρήματα. Πήγα προπόνηση 10 μέρες με αυτό, αλλά για συναισθηματικούς λόγους το απέσυρα. Το βλέπω μόνο και κάποια στιγμή θα πάει στο Αθλητικό Μουσείο».
