Σχόλιο  του  Γιάννη Παπαϊωάννου

Πρέπει να γραφεί στο Σύνταγμα ότι οι νόμοι πρέπει να τηρούνται μόνο για γιαγιάδες με τερλίκια, για υπερχρεωμένους, για ανέργους, καστανάδες και καθαρίστριες με πτυχία Δημοτικού.

Αφενός αυτό το άρθρο στο Σύνταγμα θα επιτρέψει στις Κυβερνήσεις να μην εξευτελίζονται τρέχοντας να υπακούσουν τις εντολές των πλούσιων κάθε τόσο.

Και αφετέρου ίσως να καταλάβουμε όλοι, ότι η διαφορά μας με τον Σαββίδη, τον Μαρινάκη, τον Νιάρχο, τον Αλαφούζο, Μελισσανίδη, τον Βαρδινογιαννη, τον Λάτση, την Τράπεζα τον Τραπεζίτη, είναι τα φράγκα τους και ο συγκεντρωμένος πλούτος τους.

Ο συγκεντρωμένος πλούτος τους είναι το μέσο για να ασκούν επιρροή στην Νομοθετική, την Εκτελεστική και την Δικαστική εξουσία, όπως παλαιότερα  ασκούσαν αντίστοιχη επιρροή στην εξουσία οι τσιφλικάδες και οι πλούσιοι αριστοκράτες και ευγενείς.

Ο πλούτος τους δίνει την δύναμη να μπορούν να διατάξουν, να απαιτήσουν νόμους και να νοθεύουν την Δημοκρατία να ξεφύγουν από την δικαιοσύνη.

Η συγκέντρωση πλούτου σε κάποιους ανθρώπους σημαίνει και ανάλογη συγκέντρωση εξουσίας σε αυτούς! Ότι αυτός ο συγκεντρωμένος πλούτος έχει δημιουργήσει μια ολιγαρχία και ότι οι οπαδοί και οι άνθρωποι τους είναι τελικά ολιγαρχικοί.

Ότι αυτή η συγκέντρωση πλούτου είναι βλαπτική για την πολιτική τάξη, για όλη την κοινωνική πυραμίδα και για όλα τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα.

Μόλις γίνει αντιληπτό αυτό, θα καταστεί αναγκαίο να αρχίσει να μειώνεται με νόμους και ενεργές πολιτικές ο πλούτος που είναι συγκεντρωμένος στα χέρια των ολίγων και όσο αυτός θα καταλήγει στα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα τόσο περισσότερη και καλύτερη Δημοκρατία θα έχουμε.

Διότι μεταβιβάζοντας πλούτο από τους ολιγαρχικούς πλούσιους στους πολλούς, μεταβιβάζεται και η αντίστοιχη εξουσία και συγκροτείται αυτό που λέμε μεσαία τάξη. Μια τάξη που είναι θεμελιώδης για την δημοκρατία.