Once (κ)upon(ια) a time…

Γράφει η φιλολόγος Μαρία Αγναντή

Οι υγιείς δυνάμεις του τόπου αντιδρούν στον κανιβαλισμό σε βάρος της αριστείας και της υπερκομψότητας.

Οι χυδαίοι λαϊκιστές από την άλλη  διαπιστώνουμε εν μέσω θέρους ότι η κατάσταση έχει ως εξής:

τρία καρτέλ (ρεύμα, καύσιμα, σούπερ μάρκετ) ανεβάζουν ανεξέλεγκτα τις τιμές ενόσω οι εργαζόμενοι έχουν χάσει έως και 50% της αγοραστικής τους δύναμης μέσα σε λίγους μήνες.

Η κυβέρνηση δεν αγγίζει τα καρτέλ (ειδικά αυτό της ενέργειας,

ήτοι Μυτηληναίος, Βαρδινογιάννης- motoroil, Περιστέρης- ΓΕΚ+ΤΕΡΝΑ, Λάτσης -ΕΛΠΕ και της ιδιωτικοποιημένης πλέον ΔΕΗ με τις ευλογίες του πρωθυπουργού μας…), αλλά μοιράζει κουπόνια των 40-50 ευρώ, για να χρυσώσει το χάπι στους μεσαιοταξίτες

-νυν νεόπτωχους- και τα κανάλια να λένε ότι είναι λαχεία  που τους τα χαρίζει ο Μητσοτάκης.

Διότι ο πρωθυπουργός μας, κατάφερε επιτέλους να απεξαρτήσει τους ανθρώπους από το μισθό τους, που πλέον δεν φτάνει ούτε για δέκα  ημέρες, για να τους έχει όλη μέρα στο gov.gr να ψάχνουν αν δικαιούνται το τελευταίο επίδομα, μήπως και δεν τους κόψουν το ρεύμα.

Μεγάλο πράγμα το ψηφιακό κράτος!

Για όσους δεν το γνωρίζουν και ανταποδίδουν στην κυβέρνηση μόνο αχαριστία, τα κουπόνια είναι το ανώτατο στάδιο του φιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς.

Τα κουπόνια είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση!

Και να σκεφτείτε ότι μέχρι πριν τρία χρόνια η Ελλάδα ήταν η τελευταία σοβιετία της Ευρώπης. Ύστερα όμως έγινε κυβέρνηση η ΝΔ, δημιούργησε πολλές και  καλοπληρωμένες δουλειές και οι άνθρωποι έπαψαν να εξαρτώνται από το κράτος.

Γενικά τώρα όλοι το αισθανόμαστε ότι με τη Νέα Δημοκρατία η Ελλάδα έχει καταπληκτική ποιότητα ζωής, αρκεί να ζεις στη Δανία και να βλέπεις όλη μέρα ΣΚΑΪ.

Οι μόνοι που επιμένουν να γκρινιάζουν και να  διαμαρτύρονται είναι οι ξενοδόχοι γιατί τα πολλά επιδόματα έκαναν, λένε, τους νέους τεμπέληδες και τώρα αυτοί δεν βρίσκουν δούλους να χτυπάνε δωδεκάωρα στις γαλέρες τους με τρεις και εξήντα…

Όταν είσαι  πρωθυπουργός, δεν μπορείς να τους έχεις όλους ικανοποιημένους και… ή με το κεφάλαιο θα είσαι ή με τους εργάτες.

Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν πάντα με τους εργάτες.

Απόδειξη:

όπου τους πετυχαίνει βγάζει selfie μαζί τους και εκτός από σούσι τρώει και γουρουνοπούλα!

Όμως οι τέτοιου είδους δεν είναι πολιτικοί, είναι simulacra.

Κούφιες προσωμοιώσεις μιας αυταρχικής και ατάλαντης ολιγαρχίας που είναι αναγκασμένη (όσο της επιτρέπεται) να υποδύεται τη δημοκρατία.