---

Τρεις σκέψεις μιας γυναίκας, που γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 4 Μαΐου 1929 και η αβίαστη κομψότητα, η απέριττη γοητεία και η διακριτική ομορφιά της, αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν απαράμιλλα  χαρακτηριστικά του στιλ και της φινέτσας.

 Όντρεϊ Χέπμπορν , Βρετανίδα ηθοποιός, μία από τις πλέον φημισμένες  παγκοσμίως τον 20ό αιώνα και από τις δημοφιλέστερες σταρ του Χόλυγουντ. Γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, από πατέρα Ιρλανδό τραπεζίτη και μητέρα Ολλανδέζα αριστοκράτισσα.  

«Πρόγευμα στο Τίφανις» (Breakfast at Tiffany’s) και «Ωραία μου Κυρία» (My Fair Lady), είναι μόνο δυο από τις ταινίες που πρωταγωνίστησε και  οι ερμηνείες της θεωρούνται αξέχαστες και αναγνωρίσιμες της ως ηθοποιού. 

Πέρα από την επιτομή της θηλυκότητας και κομψότητας, την λάμψη και το ταλέντο,  χαρακτηρίστηκε  για το ήθος και τον ανθρωπισμό της .

      Φιλοσοφία ζωής: Η καινούργια μέρα και η πίστη στα  θαύματα

Σπουδαίες είναι οι φράσεις τις οποίες είπε όταν μίλησε για την γυναικεία ομορφιά, αλλά και τη ζωή.
 

• «Για να αποκτήσεις όμορφα μάτια, δες την καλή πλευρά των ανθρώπων.
  Για να αποκτήσεις όμορφα χείλη μίλα ευγενικά.
  Για να αποκτήσεις όμορφο ανάστημα, περπάτα με την πεποίθηση πως ποτέ δεν θα είσαι μόνη σου».

 

•  «Πιστεύω στο να παραμένεις δυνατή όταν τα πάντα μοιάζουν να πηγαίνουν στραβά.
  Πιστεύω πως τα χαρούμενα κορίτσια είναι τα ομορφότερα.
  Πιστεύω πως αύριο είναι μία καινούργια μέρα και πιστεύω στα θαύματα».

 

• «Η ομορφιά μίας γυναίκας δεν βρίσκεται στο πρόσωπό της αλλά αντανακλάται στην ψυχή της. Είναι η φροντίδα που δίνει με αγάπη και το πάθος που δείχνει για αυτό που κάνει. Η ομορφιά μιας γυναίκας εντείνεται με το πέρασμα του χρόνου».

 
Παρόλο που ήταν πρότυπο κομψότητας και υπήρξε μια από τις ομορφότερες γυναίκες όλων των εποχών, η Όντρεϊ Χέπμπορν ήταν ανασφαλής και  δεν θεωρούσε τον εαυτό της ιδιαίτερα ελκυστικό. Αγαπούσε όμως  πολύ τα λουλούδια και είχε πάντα επαφή με αυτά. Το 1990 η Ολλανδική Ανθοκομική Εταιρεία έδωσε το όνομά της σε μια λευκή τουλίπα.
 «Είχε όλα όσα έψαχνα: Γοητεία, αθωότητα και ταλέντο.  Ήταν απολύτως μαγευτική», είπε ο σκηνοθέτης Γουίλιαμ Γουάιλερ  όταν την είδε στα δοκιμαστικά και της έδωσε τον πρώτο της  πρωταγωνιστικό  ρόλο στην  Αμερικανική ταινία «Διακοπές στη Ρώμη».

Εκείνη για την ερμηνεία της – μια πριγκίπισσα που το σκάει  από το αυστηρό πρωτόκολλο και γνωρίζεται  τυχαία με έναν δημοσιογράφο στην Ρώμη –  πήρε  το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου.

Εμφανίστηκε σε πολυάριθμες παραγωγές του θεάτρου, του κινηματογράφου και σε παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ, ενώ  παραμένει από τις λίγες ηθοποιούς που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα βραβεία (Όσκαρ, Τόνυ, Έμμυ και Γκράμι).

Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα για την ταινία «Διακοπές στη Ρώμη» (1954), Tόνυ, για τη θεατρική παράσταση «Οντίν» (1954) και για τη συνολική προσφορά της στο θέατρο (1968), Γκράμι  για το παιδικό αφηγηματικό άλμπουμ «Μαγεμένα παραμύθια» (1993) και Έμμυ για το ντοκιμαντέρ «Λουλουδένιοι Κήποι του Κόσμου με την  Όντρεϊ Χέπμπορν»  (1993).

Μεγαλώνοντας, δεν κατέφυγε σε πλαστικές χειρουργικές για να διατηρήσει την εξωτερική της εμφάνιση.

Αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε ανθρωπιστικά έργα.  Από το 1986 μέχρι και το θάνατό της (20 Ιανουαρίου 1993), υπηρέτησε ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Unicef και τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για την προσφορά της.

«Η μητέρα μας θεωρούσε ιδιαίτερο στη ζωή ακόμα κι ένα μικρό λουλούδι» έχει πει ένας από τους δυο γιούς της,  για εκείνη.