Παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Κατσαντώνη «ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ’79, ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ»

Την ευκαιρία να ταξιδέψουν πίσω στο παρελθόν στα τέλη του ‘70 αρχές της δεκαετίας του ‘80, με φόντο την πόλη της Θεσσαλονίκης και το ισχυρό, πολυπληθές φοιτητικό κίνημα της εποχής είχαν οι Τρικαλινοί παραβρέθηκαν στην εκδήλωση παρουσίασης του νέου βιβλίου του Δημήτρη Κατσαντώνη «ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ’79, ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ» το πρωί της Κυριακής στο Μουσείο Τσιτσάνη. Την εκδήλωση διοργάνωσαν οι εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ και το βιβλιοπωλείο ΕΠΙΛΟΓΗ.

Για το βιβλίο μίλησαν o φιλόλογος Γιώργος Παράσχης, κι ο γεωπόνος Αχιλλέας Μανούρας. Το συντονισμό της εκδήλωσης είχε η δημοσιογράφος Βιβή Μαργαρίτη ενώ την πλαισίωσε μουσικά η Μουσική Σχολή Παπαστάθη (με την Μαρία Μπαλατσούκα στο τραγούδι και τη Νατάσα Παπαστάθη στο πιάνο).

Όπως αναφέρθηκε ο αναγνώστης μέσα από το βιβλίο βλέπει την ιστορία όπως δεν τη γράφει ένα ιστορικό βιβλίο, αλλά όπως τη βίωσε ένας νέος άνθρωπος ως μέρος του γίγνεσθαι, ως μέρος των εξελίξεων. Βλέπει την ιστορία μέσα από τα μάτια ενός νέου, που πιστεύει στην κοινωνική αλλαγή, που θαμπώνεται από την ανάδυση μιας νέας πραγματικότητας και βιώνει το Παρόν ως Ιστορία.

Μια πορεία ενηλικίωσης σε μια αναστατωμένη, ανικανοποίητη κοινωνία. Σε μια Ελλάδα που ζει στον απόηχο της Μεταπολίτευσης, εδώ και μισό αιώνα.

Εποχή κατά την οποία η προσωπική περιπέτεια μύησης στο «μεγάλο κόσμο» σπονδυλώνεται σε κομβικά γεγονότα στη χώρα και στον κόσμο. Το Παρόν Ως Ιστορία αλλά και η Ιστορία ως Παρουσία στην καθημερινή ζωή, στις ατομικές επιδιώξεις, στις προσωπικές αγωνίες, στους παράδοξους έρωτες.

Ένας νέος άνθρωπος ψάχνει τον εαυτό του μέσα από κάτι που ν’ αξίζει τον κόπο της αφοσίωσης. Χαίρεται γιατί πιστεύει ότι «ευνοϊκοί είναι οι καιροί, κατάλληλος ο τόπος». Εκπλήσσεται από την περιήγησή του σε μια πινακοθήκη χαρακτήρων, κάποτε υπαρκτών, σήμερα χαμένων και λησμονημένων. Παθιάζεται και διαψεύδεται. Και αναρωτιέται μέχρι τέλους «ποιοι ήταν όλοι αυτοί που μας έφτασαν μέχρι εμένα;»

Σχετικά με τον συγγραφέα

Ο Δη­μή­τρης Κα­τσα­ντώ­νης γεν­νή­θη­κε και με­γά­λω­σε στην Αθή­να αλ­λά ζει στη Θεσ­σα­λο­νί­κη πά­νω από τέσ­σε­ρις δε­κα­ε­τί­ες. Σπού­δα­σε Φυ­σι­κή στο Αρι­στο­τέ­λειο Πα­νε­πι­στή­μιο, δεν έμει­νε αμέ­το­χος στους και­ρούς του, ιδιαί­τε­ρα στα νε­α­νι­κά του χρό­νια. Είναι οπα­δός του «έν­δον σκά­πτε». 14 χρό­νια ασχο­λή­θη­κε με τη δι­δα­σκα­λία της Φυ­σι­κής ενώ πα­ράλ­λη­λα δημο­σι­ο­γραφού­σε, 3 χρό­νια ήταν Γε­νι­κός Δι­ευ­θυ­ντής της ΕΡΤ3, από το 2004 ασχο­λεί­ται με τον το­μέα των ερευ­νών και της επι­κοι­νω­νί­ας. Έχει γρά­ψει τέσ­σε­ρα θε­α­τρι­κά έρ­γα («Μί­λαν – Κού­ντε­ρα, 1-0», «Η γρί­πη της Μον­ρόε» κ.ά.) που ανέ­βη­καν σε Θεσ­σα­λο­νί­κη και Αθή­να και το μυ­θι­στόρη­μα «Το κα­λο­καί­ρι που όλα άλ­λα­ξαν» (εκ­δό­σεις Επί­κε­ντρο). Η Με­τα­πο­λί­τευ­ση, η ατμό­σφαι­ρα και η δυ­να­μι­κή της, με τα θε­τι­κά και αρ­νη­τι­κά απο­τυ­πώ­μα­τά της στην Ιστο­ρία του τό­που απο­τε­λούν το στα­θε­ρό πλαίσιο ανα­φο­ράς στα γρα­πτά του.

 ΦΩΤΟ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΩΓΟΣ