Δεν υπήρχε παγκοσμιοποίηση τον Οκτώβριο του 1347, όταν καταγράφηκαν τα πρώτα κρούσματα πανώλης στην Ιταλία. Για την ακρίβεια, δεν υπήρχαν καν εθνικά κράτη, όπως σήμερα. Κι όμως. Μέσα σε τέσσερα χρόνια ο «μαύρος θάνατος» σάρωσε όλη την Ευρώπη. Από τη Μικρά Ασία και τη νότια Ιταλία το 1347, μέχρι τις σκανδιναβικές χώρες και τη Ρωσία το 1351. Ο απολογισμός είχε τουλάχιστον 100 εκατομμύρια νεκρούς στην Ευρώπη και στην Ασία, το ένα τέταρτο του πληθυσμού στον τότε γνωστό κόσμο.

Το 1918, όταν ξέσπασε η πανδημία της αποκαλούμενης «ισπανικής γρίπης», υπήρχαν εθνικά κράτη, στα σύνορα των οποίων κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου σκοτώθηκαν 8,5 εκατομμύρια στρατευμένοι, χώρια τα 14,5 εκατομμύρια αμάχων. Τα πρώτα κρούσματα καταγράφηκαν στη Γαλλία τον Απρίλιο του 1918. Τον Ιούνιο η ασθένεια έφτασε στην Ινδία, τον Ιούλιο στην Ιαπωνία και στη Νέα Ζηλανδία, τον Αύγουστο στη Νότια Αφρική και τον Ιανουάριο του 1919 στην Αυστραλία, παρά την αυστηρή καραντίνα που είχε εφαρμόσει. Και τότε δεν υπήρχε παγκοσμιοποίηση, αλλά υπήρχαν στρατεύματα που πολεμούσαν για τα εθνικά τους κράτη και επέστρεφαν με τον ιό στις χώρες τους.

Τα αναφέρουμε όλα αυτά διότι εκτός από τον καλπάζοντα νεοκομμουνισμό, έχουμε και τους νεοσυντηρητικούς να χτυπάνε το σαμάρι της παγκοσμιοποίησης, με αφορμή την επιδημία του κορωνοϊού. Και το πρόβλημα είναι ότι οι ιοί –όπως και πολλά άλλα πράγματα– δεν καταλαβαίνουν από τις γραμμές που αυθαιρέτως χαράχθηκαν πάνω σε χάρτες. Τα προβλήματα δεν έχουν σύνορα, ασχέτως αν κάποιοι προσπαθούν να τα ορθώσουν σε ό,τι αφορά τις λύσεις τους· όλοι διαβάσαμε για τη γελοία απόπειρα του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να εξαγοράσει την εταιρεία CureVac που εργάζεται πάνω σε εμβόλιο για τον κορωνοϊό με σκοπό να μεταφέρει τις ερευνητικές της μονάδες στις ΗΠΑ.

Σε κάθε πόλεμο εμφανίζονται μαυραγορίτες. Στον ιδιότυπο «πόλεμο» των καιρών μας εμφανίστηκαν και οι ιδεολογικοί μαυραγορίτες. Πριν περάσει η κρίση, πριν αποτιμηθεί σε ολόκληρη την έκτασή της, έχουν ανακοινώσει τα προειλημμένα συμπεράσματά τους. Φυσικά, και για αυτόν τον ιό, φταίνε ο νεοφιλελευθερισμός, η αγορά, η παγκοσμιοποίηση και όλα τα άλλα όργανα του Σατανά. Άλλοι ζητούν «σύνορα ερμητικά κλειστά» και άλλοι «σοσιαλιστικές πολιτικές». Από μια άποψη είναι λογικό. Σε κάθε μεγάλη κρίση όλοι γινόμαστε ενστικτωδώς  συντηρητικοί, επιστρέφουμε σε αυτά που ξέρουμε κι εμπιστευόμαστε, ασχέτως αν τα προβλήματα είναι διαφορετικά.

Στον Μεσαίωνα οι άνθρωποι αγνοούσαν τα πάντα γύρω από την πανώλη. Είχαν, όμως, την ακλόνητη πεποίθηση ότι η επιδημία ήταν αρμοδιότητα του Θεού. Συγκεντρώνονταν στις εκκλησίες αλλά η συνάθροιση σε κλειστούς χώρους ευνοούσε τη διάδοση της αρρώστιας. Έπειτα από κάθε προσευχή η επιδημία είχε επεκταθεί και η αντιμετώπισή της γινόταν όλο και δυσκολότερη…

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ