Περί απέθαντων (κοινώς βρικολάκων) ο λόγος

Μύρισαν εκλογικό αίμα, βγήκαν από τους τάφους τους και άρχισαν να σουλατσάρουν στην Ασκληπιού, διεκδικώντας θέση στα ψηφοδέλτια των επερχόμενων εκλογών.

Ευκαιρία για τους Τρικαλινούς να τους «παλουκώσουν» με την προσφιλή κινηματογραφική τακτική του βρικολοφάγου Πίτερ Κάσινγκ, μήπως και γλυτώσουμε απ’ αυτούς.

Άλλος βρικόλακας αυτός στα Καλάβρυτα, ντυμένος ρασοφόρος.

Φταίει λέει  ο Αμβρόσιος, ο πρωθυπουργός της χώρας που  είναι άθεος, γι’ αυτό  μας στέλνει ο Ύψιστος συμφορές, όπως οι προχθεσινές φωτιές στην Αττική.

Πρόσφατα μάλιστα ξεσπάθωσε κατά των ομοφυλοφίλων  και των άλλων που έκαναν επιλογή  στη διαφορετικότητα. Τους χαρακτήρισε αποβράσματα και μας προέτρεψε να τους φτύσουμε.

Στην ουσία ήθελε να πει  να τους κάψουμε, αλλά δεν τόλμησε να το ξεστομίσει. Και όλα αυτά, μισθοδοτούμενος από εμάς τους ίδιους.

Τελικά αυτός ο άνθρωπος έπρεπε να είναι παππάς στο Άουσβιτς, για  να γεμίσει η ψυχή του χαρά.

Και βέβαια ο  Μέγας Βρικόλακας βρίσκεται κάτω από τα αυθαίρετα, τις καταπατήσεις και τα μπαζωμένα ρέματα.

Κάθε τόσο βγαίνει  από το χώμα, αρπάζει κάποιους από εμάς και ξαναγυρίζει χορτάτος μέσα στην γη,  όπως έγινε πρόσφατα στην Μάντρα και στο Μάτι.

Σκεφτήκατε την περίπτωση, μήπως χρειαζόμαστε εξορκισμό σαν έθνος;  
 
Χρήστος Γκίμτσας