Όλη η παγκόσμια κοινότητα αναρωτιέται αν στέκει στα καλά του ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ή αν έχει σαλτάρει το μυαλό του. Σε τελευταία του δήλωση είπε ότι, «οι Κούρδοι μπορεί να μας βοήθησαν να καθαρίσουμε τους τρομοκράτες, αλλά δεν μας βοήθησαν στη Νορμανδία», δηλαδή στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή η δήλωση απευθυνόταν στην ουσία στον Αμερικανικό λαό και κυρίως στους ψηφοφόρους του.
Όχι δεν έχει σαλτάρει, αυτό είναι σίγουρο. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, θα ήταν μια καλή δικαιολογία για τους ίδιους τους Αμερικανούς που τον εξέλεξαν Πρόεδρο. Να είστε βέβαιοι πως και οι ίδιοι δεν πίστευαν μέχρι που θα έφτανε. Τον επέλεξαν για πρόεδρο επειδή ήταν λαϊκιστής. Άγγιξε τα πιο σκληρά και χυδαία ένστικτά τους. Υποσχέθηκε να σηκώσει φράχτες στα σύνορα με το Μέξικο. Να μη δεχθεί στο αμόλυντο Αμερικανικό έδαφος, μιαρούς Μεξικανούς και κάθε λογής κατατρεγμένους και πεινασμένοους, που προέρχονται από την πολιτική που ασκεί η χώρα τους στον πλανήτη. Είναι αυτή η πολιτική που ενέπνευσε τους συμπατριώτες του οι οποίοι υποστηρίζουν την άποψη, «εμείς να σπέρνουμε την καταστροφή και τον όλεθρο και οι άλλοι να μαζεύουν τα συντρίμμια και τα ανθρώπινα ράκη που θα αφήνουμε πίσω μας. Η χώρα μας, θα πατά πάνω σ’ αυτούς και θα κάνει μόνο μπίζνες».
Αυτός ο κενός τύπος, που ξέρει να χαιρετάει με το ένα χέρι και να σου πιάνει τον κώλο με το άλλο, έκανε δόγμα του Αμερικανικού λαού αυτή τη συμπεριφορά.
Έτσι έπεισαν και τους Κούρδους, πως ήρθε η ώρα της λευτεριάς από την φασιστική Τουρκία. Αρκεί να έμπαιναν μπροστά να αναχαιτίσουν τους Τζιχαντιστές του ISIS, που απειλούσαν με αιματοκύλισμα το δυτικό κόσμο. Σε αντάλλαγμα, θα είχαν τη βοήθεια του θείου Σαμ, για να γίνει το όνειρο αιώνων πραγματικότητα. Να αποκτήσουν ένα ανεξάρτητο Κουρδικό κράτος.
Αυτά βέβαια ήταν υποσχέσεις χωρίς έγγραφες δεσμεύσεις. Την ώρα της κρίσης, ποιος θυμάται τα λόγια που τα παίρνει ο αέρας. Σημασία έχουν μόνο όσα γράφονται, όση σημασία μπορούν να έχουν και τα γραφόμενα, όταν τα υπογράφουν σαλτιμπάγκοι τύπου Τραμπ, που παζαρεύουν τον πλανήτη, με μοναδικό σκοπό το κέρδος και τις μπίζνες.
Σήμερα ο λαϊκιστής Ντόναλντ Τραμπ, έπρεπε να πείσει το ακροατήριό του στις ΗΠΑ, ότι ζύγισε τα πράγματα και βγήκαν με έλλειμα στη ζυγαριά της συνείδησής του. Γιατί οι Κούρδοι μπορεί να έκαναν τη βρωμοδουλειά που τους ανέθεσε, όταν η Τουρκία έγερνε στην αγκαλιά της Ρωσίας και ήθελε να την τιμωρήσει, αλλά τώρα που την είδε να γίνεται θρασύτατη, επικίνδυνη και να μετατρέπεται στον ανυπάκουο ταραχοποιό της περιοχής, θέλησε να βρει τρόπο να την επαναφέρει στην τάξη, που δεν είναι άλλη από την αγκαλιά των ΗΠΑ. Για να επιτευχθεί αυτό, έπρεπε να βρει μια καλή δικαιολογία προς τους ψηφοφόρους του, για να μην έχει τη λαϊκή κατακραυγή τους, όταν θα αποφάσιζε να θυσιάσει, φυσικά χωρίς αιδώ και τύψεις, τους Κούρδους μαχόμενους και αμάχους, γυναίκες και παιδιά.
Να είστε βέβαιοι, πως αυτοί που τον ψήφισαν για όλους εκείνους τους λόγους που δεν μπορούσε να κατανοήσει η «πολιτισμένη Ευρώπη», είναι πεπεισμένοι πως ο εκφραστής τους και καθρέφτης τους, είναι απόλυτα δικαιολογημένος γι’ αυτή την απάνθρωπη στάση του, απέναντι σε ένα λαό που κράτησε μέχρι τέλους με πίστη και αφοσίωση τη συμφωνία που έκαναν και τώρα γίνεται θυσία, για να ικανοποιηθούν τα χυδαία συμφέροντα ενός μανιακού και μισάνθρωπου που βρίσκεται στο θρόνο του πλανητάρχη.
Άρθρο του Κρικόρ Τσακιτζιάν
