Αν δεν είναι εδώ ο παράδεισος, τότε που; Που αλλού τόσο γαλήνιο πράσινο να απλώνεται σαν χαλί κάτω από τα πόδια μας μέχρι την άκρη του ορίζοντα, στο ήπιο ανάγλυφο των κορυφογραμμών;
Ο Γράμμος, ένα απέραντο χωματοβούνι με ελάχιστες βραχώδεις εξάρσεις, ένας πράος, γελαστός γίγαντας αντίκρυ στους πέτρινους δαίμονες της Αστράκας και της Νεμέρτσικας. Είναι να αναρωτιέσαι: ποια μοίρα κακή έκανε ετούτο τον γαλήνιο τόπο πεδίο θανάτου; Το χαριέστερο των βουνών κολαστήριο ψυχών και σωμάτων;
Μετά από τη διανυκτέρευση στο ακριτικό χωριό της Βούρμπιανης, με τη βοήθεια του αγροτικού αυτοκινήτου καταφέρνουμε να φτάσουμε μέχρι το υψόμετρο των 1450 μέτρων οδηγώντας σε έναν κακής βατότητας χωματόδρομο μέσα σε πυκνότατο πευκοδάσος. Από εδώ, συνεχίζοντας με τα πόδια μέχρι το τέλος του δρόμου βρισκόμαστε κάτω ακριβώς από το Καρδάρι (υψ. 1956μ.) στην άκρη της κορυφογραμμής. Είμαστε στο ΒΔ τμήμα του βουνού, το πιο δασωμένο και το λιγότερο γνωστό.
Σε λιγότερο από μισή ώρα φτάνουμε στο κολονάκι της κορυφής, αφού περάσαμε από σειρά ορυγμάτων. Κάτω από τα πόδια μας γυαλίζουν τα νερά του Σαραντάπορου, στο αιώνιο ταξίδι τους προς τον βορρά.
Έχουμε απέναντι τον δεύτερο στόχο μας το Γκόλιο (υψ. 1919 μ.) μια στρογγυλή κορυφή, στο σύνορο ακριβώς με την Αλβανία. Χρειάζεται να κατεβούμε αρκετά χαμηλότερα για να συνεχίσουμε.
Το χορτάρι σαλεύει στο φύσημα του ανέμου και μαζί του πάνε και έρχονται οι μακριοί μίσχοι των αγριογαρύφαλλων, κόκκινες νότες στην πράσινη παρτιτούρα. Οι φλόμοι, κίτρινες σημαδούρες που οριοθετούν το μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή και από εκεί σε κάποια άλλη. Ένα μαντρί εγκαταλειμμένο, λίγο ψηλότερα ένα φυλάκιο που λεηλάτησε ο χρόνος.
Όλο και ξεμακραίνουμε, χανόμαστε στην πράσινη θάλασσα αφήνοντας πίσω μας ένα ασημένιο χνάρι.
Η τελευταία ανηφόρα μέχρι την πυραμίδα της κορυφής, που δηλώνει το όριο ανάμεσα στις δυο χώρες, ένα σύνορο που έχασε το νόημά του πλέον.
Απέναντί μας μια πέτρινη ράχη καταλήγει στην ψηλότερη κορυφή της περιοχής, το Κάμενικ (υψ. 2042μ.) στην οποία έχουμε να ανεβούμε 18 ολόκληρα χρόνια. Το όνομά της προέρχεται από τη σλαβική λέξη “каменик” που σημαίνει “βραχώδης τόπος” ή “πέτρινος τόπος”.
Δεν χρειάζεται πολύ να το σκεφτούμε. Ξανά στο μονοπάτι, πάλι στη συνοριογραμμή. Όμορφη πορεία σε πυκνό δάσος αυτή τη φορά, σχεδόν μέχρι το ανώτερο σημείο της.
Δίπλα στο ερειπωμένο οίκημα (άλλο κατάλοιπο του πολέμου) αναπαυόμαστε μετά από τη μακρά πορεία. Είναι μια από τις μέρες εκείνες που ο χρόνος σταματά και ο ήλιος στέκει μετέωρος στο μεσουράνημά του χαρίζοντάς μας την αίσθηση της αιωνιότητας.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Την Κυριακή 6/7 θα ανεβούμε στο Χαλικόβουνο (υψ. 2144 μ.) Εκκίνηση από την Πύρα και κατάληξη στη Δέση. Ώρες πορείας 6.
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας – Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
Author: Pressroom
