Το ρέμα Ορλιά βρίσκεται στις ανατολικές πλαγιές του Ολύμπου κοντά στο Δίον. Σύμφωνα με την παράδοση το ποτάμι Ελικώνας ή Ορλιάς ονομάστηκε έτσι απ’ το θόρυβο και το βουητό του νερού. Ο μύθος λέει ότι σε αυτό προσπάθησαν οι Μαινάδες να καθαριστούν από το αίμα του Ορφέα, αφού τον σκότωσαν. Ο ποτάμιος θεός, αρνούμενος να τις εξαγνίσει, εξαφανίζεται κάτω από το έδαφος και βγαίνει στην επιφάνεια πιο μακριά με το όνομα Βαφύρας.
Στη ροή του σχηματίζει βάθρες και καταρράκτες, ο μεγαλύτερος των οποίων βρίσκεται στη θέση «Κόκκινος βράχος». Με ύψος 20 μέτρων και μεγάλη παροχή νερού εντυπωσιάζει με το βουητό των νερών του που ακούγεται από μακριά. Πέφτοντας σκάβει την πέτρα δημιουργώντας μια μεγάλη βάθρα με πρασινογάλανα παγωμένα νερά.
Για να φτάσουμε ως εδώ, ακολουθήσαμε για μια περίπου ώρα το πολύ ανηφορικό μονοπάτι που ξεκινά από την έξοδο του φαραγγιού δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου έχοντας συνέχεια στα αυτιά τον ήχο του ρέματος που κυλάει δεξιά μας. Μετά από μια περίπου ώρα φτάσαμε στο σημείο που το μονοπάτι για την Κορομηλιά διασταυρώνεται δεξιά με ένα άλλο που οδηγεί στον καταρράκτη. Φτάνοντας σε λίγο στην κοίτη του ρέματος και περνώντας με κάποια δυσκολία απέναντι λόγω του νερού, στριφογυρίσαμε αναζητώντας τη συνέχεια του μονοπατιού. Εδώ τα ίχνη χάνονται, χρειάζεται προσπάθεια για να βρεις τη συνέχεια. Και είναι τόσο κοντά ο μεγαλύτερος καταρράκτης του Ολύμπου, χαμένος πίσω από τα βράχια και την πυκνή βλάστηση. Η επιμονή μας ανταμείβεται με την εντυπωσιακή εικόνα των νερών που γκρεμίζονται σηκώνοντας βουή και αντάρα υπογραμμίζοντας τη δύναμη της φύσης.
Επιστρέφοντας στο σημείο της διασταύρωσης ξαναπήραμε την ανηφόρα συνεχίζοντας για το ορειβατικό καταφύγιο της Κορομηλιάς. Υπέροχη πορεία σε πυκνό δάσος από μαυρόπευκα και οξιές που πρασινίζουν τρυφερά στις κορυφές τους, εκεί που τις αγγίζει η άνοιξη. Κατά διαστήματα η ανηφόρα είναι επίπονη, και ο ιδρώτας πολύς μέχρι τον προορισμό μας.
Ένα μικρό πλάτωμα είναι η θέση «Κορομηλιά» με πολλές ολάνθιστες κορομηλιές γύρω από το νεόκτιστο καταφύγιο. Στη βεράντα του και άλλες ορειβατικές παρέες που σταματούν για λίγο μέχρι να συνεχίσουν σε κάποιο άλλο από τα πολυάριθμα μονοπάτια του Ολύμπου. Στη φιλόξενη αγκαλιά του ξεκουραστήκαμε για λίγο και κατόπιν συνεχίσαμε με κατεύθυνση τη «Ράχη» και σκοπό την επιστροφή μας στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου ολοκληρώνοντας μια κυκλική διαδρομή μήκους περίπου 10 χλμ.
Κατεβαίνοντας από το καταφύγιο βρήκαμε δεξιά μας ταμπέλα με ένδειξη προς «Σέλωμα». Εδώ πρέπει να στρίψουμε αμέσως αριστερά (λείπει η σχετική ταμπέλα). Το μονοπάτι κατηφορίζει συνεχώς έχοντας δεξιά του τη ροή ενός μικρού ρέματος. Μέσα σε αμιγές δάσος οξιάς και κάτω από την απειλή της βροχής.
Ο ουρανός μαύρισε, ακολούθησαν μπουμπουνητά και τέλος ξέσπασε η μπόρα. Σύντομη και δυνατή ανοιξιάτικη μπόρα που έκανε τα φύλλα να λάμψουν και ζωγράφισε με την παλέτα της ώχρας τους φρέσκους κορμούς των αγριοκουμαριών. Όταν φτάσαμε στα αυτοκίνητά μας, η σκοτεινιά απλώνονταν πλέον πάνω από το Αιγαίο.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας -Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
