Συγκλονίζει η δημόσια ανάρτηση στο facebook για τον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κώστα Τσόγια, προέδρου του Συλλόγου Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία Ν.Τρικάλων.
Ο κ. Κώστας Τσόγιας είναι εκπαιδευτικός, μορφωμένο, πολλαπλώς καλλιεργημένο άτομο, με κοινωνικές ευαισθησίες , γνώση και άποψη για τα πολιτικά τεκταινόμενα , με λόγο πολιτισμένο και ταυτόχρονα στοχευμένο. Κρατάει επιτυχώς το τιμόνι του Συλλόγου Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία Ν.Τρικάλων εδώ και αρκετά χρόνια.
Είναι ο άνθρωπος που μαζί με μέλη του Συλλόγου Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία Τρικάλων, είχαν δεχτεί απίστευτη έχθρα, αρνητισμό και προσβολές στην ανοιχτή σύσκεψη του Γενικού Νοσοκομείου Τρικάλων, τον Νοέμβριο του 2018
- από τον διοικητή του Νοσοκομείου
- μέλος του Δ.Σ του Νοσοκομείου που είναι ταυτόχρονα και μέλος του Τομέα Υγείας ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων
- παρουσία των βουλευτών Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ
- αλλά και δημοσιογράφων, που κατέγραφαν με μαγνητόφωνα και τηλεοπτικές κάμερες την σύσκεψη.
Την πρώτη ανοιχτή σύσκεψη στα χρονικά που πραγματοποιήθηκε στο Γ. Νοσοκομείο Τρικάλων και θέμα της είχε, την διευθέτηση των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετώπιζε η Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας.
Ήταν τότε, που ο Σύλλογος Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία, διεκδικούσε με σθένος, ακλόνητος στις θέσεις του, να μην συγχωνευτεί η Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας με άλλες Κλινικές του Νοσοκομείου όπως είχε δρομολογηθεί από την διοίκηση, καθώς και την παραμονή του γιατρού και την επιστροφή έμπειρων νοσηλευτριών στην Μονάδα.
Η δημόσια ανάρτηση του κ. Κώστα Τσόγια είναι η ακόλουθη:
«Ο υποφαινόμενος ήταν μέλος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όταν το να είσαι μέλος σε αυτή την παράταξη είχε νόημα γιατί έδινε προοπτική στις αγωνίες των ανθρώπων που κατέβαιναν στον δρόμο και διεκδικούσαν μία σειρά από αιτήματα, ανάλογα με το πώς τα ιεραρχούσε καθένας κατά την κρίση του. Εμένα αυτό που με ενδιέφερε ήταν ο εκδημοκρατισμός στη λήψη των αποφάσεων, η κοινωνική συμμετοχή και ο δημοκρατικός έλεγχος εκεί που παράγεται και εφαρμόζεται η πολιτική, όχι στο Facebook.
Η χειρότερη διάψευση αυτών των προσδοκιών μου ήρθε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και εφάρμοσε πολιτική λήψης αποφάσεων ερήμην των ενδιαφερομένων με ένα μοντέλο διοίκησης ολιγαρχικό, αδιαφανές και κατά κανόνα ελεγχόμενο από ανθρώπους που ενδιαφέρονταν για την προσωπική τους ανέλιξη και τη συσσώρευση πολιτικού κεφαλαίου και εξουσιαστικής ισχύος για λογαριασμό των ίδιων και της κλίκας τους.
Ποτέ δε θέλησα να αντλήσω προσωπικά οφέλη από τη νομή της εξουσίας ούτε να γίνω χειροκροτητής του εκάστοτε παραγοντίσκου και απολογητής ασχημονούντων και αμετροεπών νταήδων της πολιτικής, γι' αυτό και αποχώρησα.
Σέβομαι πολλούς από τους πρώην συντρόφους που παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί τους θεωρώ ηθικά στοιχεία και εργάτες μίας υπόθεσης που, σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, δεν έχει χαθεί. Μόνο ο χρόνος θα δείξει -αν δείξει, γιατί οι άνθρωποι πολλές φορές δεν μπορούν να αποχωριστούν αυτό με το οποίο νοηματοδοτούν τη ζωή τους- ποιος έχει δίκιο. Με κάποιους από αυτούς έχω μία σχέση αγαπητική, που υπερβαίνει τις έντονες πολιτικές διαφωνίες.
Κάποιοι άλλοι που επιχείρησαν ως Ηρακλείς του Στέμματος να μου κάνουν το άσπρο μαύρο περιμένοντας από εμένα να τους πιστέψω, ισχυριζόμενοι ότι αν δεν το κάνω θα δείξω ότι είμαι προκατειλημμένος, έφαγαν διαγραφή. Το μπούλινγκ δεν το ανέχομαι από κανένα και δεν το έχω χρησιμοποιήσει εναντίον κάποιου. Άσκησα απλώς το δικαίωμα της αυτοάμυνας και της υπεράσπισης της ψυχικής μου αταραξίας» .
Author: Λέλα Κατεχάκη
