Αποκλειστική συνέντευξη έδωσε στο trikalanews.gr ο Ηλίας Θεοδώρου, προπονητής ομάδας στο παιχνίδι «League of Legends» για την ομάδα «Royal Youth» στο Τουρκικό πρωτάθλημα.
Ο τρικαλινός coach μας μίλησε από το σπίτι της ομάδας στην Κωνσταντινούπολη για την αρχή της καριέρας του, αλλά και την ελληνική επαγγελματική σκηνή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, από την οποία ο ίδιος ξεκίνησε.
Ο νεαρός προπονητής «σάρωσε» τα Βαλκάνια την περίοδο 2017-2018, πριν ξενιτευτεί για μία από τις κορυφαίες, πλέον, ομάδες στην Ευρώπη.
Πες μου λίγα λόγια για τον τρόπο με τον οποίο άρχισες να ασχολείσαι επαγγελματικά με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Καταρχάς, ξεκίνησα ως online αναλυτής για ομάδες, οι οποίες έψαχναν για άτομα να τους βοηθήσουν με τις στρατηγικές, σε τουρνουά μικρού βεληνεκούς (ESL). Η πρώτη καθαρά επαγγελματική μου ενασχόλησή μου ως προπονητής ήταν με την ομάδα των Instinct στην Ελλάδα, όπου τότε έχοντας πάρει μία ομάδα 5 Ελλήνων παιχτών, που δεν είχε μεγάλο ταλέντο ή εμπειρία, αλλά παρόλα αυτά καταφέραμε να φτάσουμε στους 4 πρώτους στην Ελλάδα. Ο οργανισμός, βλέποντας την επιτυχία, μου ζήτησε να βρω ταλέντα από τα Βαλκάνια, αφού το μεγαλύτερο τουρνουά της περιοχής, LGC Season 1, ερχόταν στην Ελλάδα. Τότε ήταν η πρώτη φορά που «έχτισα» δική μου ομάδα, αποτελούμενη από 4 Σέρβους και 1 Κροάτη και καταφέραμε όχι μόνο να κατακτήσουμε το LGC Season 1, αλλά και όλα τα τουρνουά βαλκανικού επιπέδου για το επόμενο τρίμηνο.
Το βιογραφικό σου είναι γεμάτο επιτυχίες στην περιοχή των Βαλκανίων. Πως ήρθε η απόφαση να ακολουθήσεις το μονοπάτι αυτό ως πλήρη απασχόληση;
Το League of Legends ήταν κάτι στο οποίο είχα πολλές γνώσεις, και βλέποντας τα χρηματικά ποσά που έμπαιναν στον χώρο, καθώς και το μέλλον που ανοιγόταν, είδα μία ευκαιρία για οικονομική ανεξαρτησία, μαζί με την δυνατότητα να κυνηγήσω προσωπικές φιλοδοξίες και να μου δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσω διαφορετικούς πολιτισμούς.
Ποιος είναι ο ρόλος ενός προπονητή σε μία τέτοια ομάδα; Πώς είναι ένα τυπικό 24ωρό σου σε ημέρα που δεν υπάρχει επίσημος αγώνας;
Καταρχάς, φροντίζω σε καθημερινή βάση να έχουν οι παίχτες ένα υγιεινό ωράριο ύπνου. Και εγώ, αλλά και οι παίχτες, προσπαθούμε να κάνουμε αθλητικές δραστηριότητες το πρωί, ακολουθούμενο από πρωινό και μετά από αυτό ξεκινάει το κύριο μέρος της δουλειάς μου, που έχει να κάνει με την προετοιμασία στρατηγικών για τους επερχόμενους αγώνες της ομάδας. Φροντίζω να βοηθήσω τους παίχτες μου να αναγνωρίζουν τα λάθη τους και να βρίσκουν τρόπους να βελτιωθούν σε τομείς που είναι αδύναμοι, ενώ ακολουθεί ένα 4ωρο-5ωρο φιλικών αγώνων με ομάδες, ως προπόνηση. Η βραδιά κλείνει συνήθως με τους παίχτες να κάνουν ατομική προπόνηση, ή με την ομάδα να κάνει μία έξοδο για να γίνουν καλύτεροι οι δεσμοί μεταξύ των μελών της ομάδας.
Ποια είναι η άποψή σου και η εμπειρία σου ως προπονητής στην Ελλάδα; Έχουν γίνει βήματα μπροστά;
Σίγουρα τα τελευταία χρόνια υπάρχει ανάπτυξη στην χώρα μας, με οργανισμούς που εξαπλώνονται στην σκηνή, όχι μόνο σαν όνομα αλλά και σαν εργοδότες, προσφέροντας σε παίχτες σταθερή εργασία (μισθούς), κάτι που έλειπε πολύ τα προηγούμενα χρόνια. Πολύ καλό είναι ότι υπάρχουν πλέον στην Ελλάδα και οργανώσεις που προάγουν το πνεύμα των e-sports, αλλά ακόμα υστερούμε σε σχέση με το εξωτερικό, αφού ακόμα δεν υπάρχουν σταθερές βάσεις για να υποστηρίξουν αυτές τις διοργανώσεις.
Τι κινήσεις μπορούν να γίνουν, κατά τη γνώμη σου, για να ανέβει κι άλλο η επαγγελματική σκηνή της Ελλάδας;
Πιστεύω το κύριο πρόβλημα σε αυτόν τον τομέα στην χώρα είναι ότι βλέπουμε ακόμα τα e-sports ως ένα ακόμα «φλιπεράκι» και όχι σαν έναν επαγγελματικό χώρο, που θα μπορούσε αντίστοιχα να σταθεί δίπλα στον επαγγελματικό χώρο του αθλητισμού. Επίσης, έως σήμερα, πολλά από τα άτομα που ήθελαν να είναι οι εκπρόσωποι των e-sports στην χώρα μας έκαναν επιφανειακή δουλειά αντί για κάτι πιο ουσιώδες, που θα μπορούσε να σταθεί μακροπρόθεσμα.
Ποια είναι η στιγμή που θυμάσαι πιο πολύ από την, μέχρι τώρα, καριέρα σου;
Είναι δύο βασικά. Η πρώτη είναι ο τελικός του καλοκαιρινού τουρκικού πρωταθλήματος πέρυσι, με τον νικητή να εκπροσωπεί την χώρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, μιας και από το πουθενά θα μπορούσα βρεθώ στην παγκόσμια ελίτ. Ο τελικός γέμισε το γήπεδο μπάσκετ της Φενερμπαχτσέ (10.000 χωρητικότητα) όπου πραγματοποιήθηκε.
Η δεύτερη ήταν όταν είχα μία άγνωστη ομάδα, την πρώτη μου (Instinct), και θα ανοίγαμε την πρεμιέρα του Ευρωπαϊκού Ερασιτεχνικού Πρωταθλήματος (European Masters) την άνοιξη 2018, βρίσκοντας απέναντί μας μία ομάδα με παίχτες παγκοσμίου επιπέδου και σοκάροντας τους πάντες με την νίκη μας. Η κλασσική μάχη του Δαυίδ με τον Γολιάθ!
Αξιοσημείωτο είναι να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη ομάδα που περιγράφει εδώ ο κ. Θεοδώρου, κρατάει το παγκόσμιο σερί για συνεχόμενες νίκες σε επαγγελματικό επίπεδο, κάνοντας ένα σερί 27-0
Ποια θα ήταν η κύρια συμβουλή σου για κάποιον που θέλει να ακολουθήσει καριέρα στον χώρο, σαν παίκτης ή σε κάποιον προπονητικό/αναλυτικό ρόλο;
Σαν παίχτης, να μην ξεχάσει ότι αυτό που κάνει το κάνει για ευχαρίστηση και μετά να το βλέπει ως δουλειά. Για αυτό το λόγο, προτού ακολουθήσει αυτό τον δρόμο, να είναι σίγουρος ότι αυτό που κάνει τον γεμίζει.
Μετά, θα έλεγα ότι ο προπονητής στα e-sports δεν διαφέρει τόσο από τα παραδοσιακά αθλήματα. Θα πρέπει να βλέπει πάντα απέναντί του ανθρώπους και όχι αντικείμενα που θα κάνουν τη δουλειά του πιο εύκολη, και πως πάντα η επιτυχία μιας ομάδας προέρχεται από συλλογική προσπάθεια και όχι μόνο από τις γνώσεις ή την προσπάθεια ενός ατόμου.
Ευχαριστούμε πολύ τον Ηλία Θεοδώρου για τον χρόνο του και του ευχόμαστε καλή επιτυχία στην προσπάθεια της ομάδας του για την κατάκτηση του τουρκικού τίτλου!
Μπορείτε να βρείτε τον Ηλία στα social media του:
Facebook
Twitter
