Η μερική άρση των περιορισμών μετακίνησης λόγω κορονοϊού μας έδωσε την ευκαιρία να επανεκκινήσουμε το πρόγραμμα του Συλλόγου μας και να εκτονώσουμε την συσσωρευμένη ενέργεια τόσων εβδομάδων εγκλεισμού. Στο βουνό οι αποστάσεις τηρούνται από την φύση της δραστηριότητας και δεν ήταν αναγκαία η διακοπή του προγράμματός μας αλλά το καλό της κοινότητας επιβάλλει την καθολική τήρηση των κανόνων χωρίς εξαιρέσεις.
Να ‘μαστε λοιπόν στο Χατζή το πιο αλπικό βουνό της περιοχής μας. Προστάτες του βουνού θεϊκός Αχελώος με τους βοηθούς του το ρέμα Αρέντα και το ρέμα Βαθυρρέματος που το ζώνουν κυκλικά. Πίσω από τα ποτάμια στέκουν φύλακες άγγελοι η Μεσοχώρα, το Μοσχόφυτο, το Πολυνέρι, το Μυρόφυλλο, το Γκολφάρι, η Γλύστρα και η Κορυφή. Καλά προστατευμένο από ανθρώπους και ποτάμια το Χατζή υψώνεται μέχρι τα 2038 μέτρα. Μοναδική επαφή του με τα γειτονικά βουνά ο στενός αυχένας που το συνδέει με τον όγκο της Λέουσας τον οποίο διασχίζει ο δρόμος Τρικάλων – Μυροφύλλου.
Το Χατζή είναι σμιλευμένο βουνό από το νερό και το άνεμο. Βαθιές χαρακές ξεκινούν από την κορυφή μέχρι τα ποτάμια που το ζώνουν. Η τορνεύτρα φύση έχει φτιάξει ένα κωνικό γρανάζι. Ο άνεμος σφυρίζει ανάμεσα στις χαρακιές, ο πάγος θρυμματίζει τα βράχια, τα ρίχνει στο γκρεμό, η βροχή σπρώχνει τις κοτρώνες στον κατήφορο. Οι σάρες βασιλεύουν, τεκμήριο των απωλειών των βράχων των κορυφογραμμών, εξαφανίζουν τα μονοπάτια των κοπαδιών, που εξαφανίστηκαν με την αποχώρηση των βοσκών. Στο λιγοστό χώμα το χόρτο γιορτάζει την άνοιξη και τα αγριολούλουδα πανηγυρίζουν την έλευση του Μάη. Το νερό του χειμώνα δεν αντέχει την κλεισούρα του χώματος και πετάγεται από παντού. Διαλαλεί την νέα ζωή, σβήνει από την μνήμη τις σάρες και κάνει το Χατζή το βουνό των ρεμάτων και των πηγών.
Περπατάμε στο βασικό μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή από τον οικισμό Σπίτια πάνω από την Μεσοχώρα. Στην θέση Μορτζούλα κάνουμε αριστερά και κάτω, αυτή την φορά δεν θα πάμε στην κορυφή αλλά στο απρόσιτο Κάστρο, ανατολικά της κύριας κορυφής. Επειδή τα Κάστρα κυριεύονται με αναρρίχηση εμείς θα αρκεσθούμε στην άσημη Πορτοπούλα των 1625 μέτρων, την βόρεια προκορφή του Κάστρου. Άσημη μεν αλλά δυσκολότερη και από την κορυφή το Χατζή. Εξίσου δύσκολη είναι και κατάβαση 500μ σε ιδιαίτερα επικλινές έδαφος προς Ορεινή. Από την Ορεινή απαιτείται ανάβαση 250μ. και 5 χιλιόμετρα μέχρι τα Σπίτια.
Η θέληση όμως των μελών μας όχι μόνο υπερνικά κάθε εμπόδιο αλλά σφυρηλατεί και την θέληση όλων αυτών που ήρθαν για πρώτη φορά μαζί μας. Η επιβράβευση με τυρόπιτα από το Ανθηρό στο φιλόξενο σπίτι του Γιάννη είναι η διαβεβαίωση ότι θα τους ξαναδούμε.
Author: admins
