Την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου και επ’ αφορμή του 10ου Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Εφηβικού Διηγήματος και Ποίησης «Γρηγόρης Πεντζίκης» 14 φάκελοι με ευφάνταστα ψευδώνυμα ταξίδεψαν απ΄ το σχολείο μας με προορισμό τη Δράμα. 14 μαθητές και μαθήτριες όλων των τάξεων του Γυμνασίου συμμετείχαν στο διαγωνισμό με ποιήματα και πεζά κείμενά τους αποδεικνύοντας περίτρανα πως η εποχή μας… παραμένει τελικά εποχή για ποίηση! Ιδιαίτερα, μάλιστα, μας άγγιξε το γεγονός πως αρκετά από τα κείμενα των παιδιών είχαν ως αφόρμηση τον πόλεμο και εξέφραζαν με τον δικό τους τρόπο τον προβληματισμό τους για την τραγική επικαιρότητα που βιώνουν πολλοί συνάνθρωποί μας.
Σε ερώτηση για την εμπειρία της συμμετοχής τους στον παραπάνω διαγωνισμό αλλά και τη σχέση τους με την ποίηση εν γένει ειπώθηκε, χαρακτηριστικά, από τους μαθητές:
-« Το γράψιμο είναι ο τρόπος να ξεφεύγω και να νιώθω καλά με τον εαυτό μου.» (Ν.Κ.)
-« Η ποίηση , κατά τη γνώμη μου, ισούται με έκφραση συναισθημάτων. Τόσο η παραδοσιακή, όσο και η μοντέρνα ποίηση μου φέρνουν στο μυαλό αναμνήσεις της παιδικής μου, ειδικότερα, ηλικίας. Παρ΄ όλα αυτά, η συγγραφή μοντέρνας-κυρίως- ποίησης είναι για μένα κάτι πρωτόγνωρο , καθώς δε μου δόθηκε ξανά κάποια παρόμοια ευκαιρία για να ανακαλύψω τις δυνατότητές μου.» ( Δ.Κ.)
– « Αποφάσισα να πάρω μέρος σ’ αυτό το διαγωνισμό, επειδή, πρώτα απ΄ όλα θα ήταν η πρώτη φορά που θα συμμετείχα σε έναν πανελλαδικό διαγωνισμό. Επίσης, νομίζω πως κερδίζεις πάρα πολλά με αυτή τη συμμετοχή, όπως την υπέροχη εμπειρία αλλά και την ευκαιρία να εκφραστείς μέσα από ένα πεζό κείμενο ή ποίημα. Πιστεύω πως είναι μια καλή αφορμή για όσους αγαπούν τη λογοτεχνία να συμμετάσχουν σε έναν τέτοιο διαγωνισμό. Πραγματικά, αξίζει!» (Τ.Ε.)
– « Γράφω ποίηση, γιατί με αυτό τον τρόπο νιώθω ελεύθερη, γιατί μπορώ να αποτυπώσω στο χαρτί αυτά που σκέφτομαι και νιώθω χωρίς φόβο μήπως κάποιος με κρίνει ή μήπως νιώσω μειονεκτικά, γράφω ποίηση, γιατί γεμίζω δημιουργικά το χρόνο μου.» (Φ.Ν.)
– « Πιστεύω πως ο καθένας από μας μπορεί να βγάλει κι από ένα δικό του μήνυμα για κάθε ποίημα ή κείμενο. Έχοντας ο καθένας από μας το δικό του τρόπο να αντικατοπτρίζει τον κόσμο , όλα παίρνουν διαφορετική μορφή. Όμως, όλοι έχουμε την ίδια βάση, όλοι έχουμε κάτι κοινό. Ο σκοπός μου ήταν , βέβαια, να μπορέσω να μεταφέρω το φόβο για ορισμένες καταστάσεις, όπως το φόβο της εγκατάλειψης ή το φόβο να είναι κανείς τέλειος.» (Χ.Μ.)
-«Η ποίηση για μένα είναι ένας τρόπος να εκφράσω τους προβληματισμούς μου για ό,τι συμβαίνει γύρω μου και μέσα μου. Έλαβα μέρος στο διαγωνισμό γιατί ήθελα αυτούς τους προβληματισμούς να τους μοιραστώ και με άλλους ανθρώπους.» (Κ.Μ)
-« Πήρα μέρος στον διαγωνισμό ποίησης ,γιατί μου αρέσει πολύ η λογοτεχνία και θεωρώ σημαντική τόσο τη συμμετοχή, όσο και την προσπάθεια.» (Ε.Κ)
Δε μπορούμε , φυσικά, να γνωρίζουμε αν κάποιος ή κάποιοι μαθητές μας διακριθούν με τη συμμετοχή τους. Ανεξάρτητα, όμως, από αυτό θεωρούμε πολύ σημαντικό να τους επαινέσουμε όλους για την προσπάθεια, την ενσυναίσθηση και την ποιότητα της σκέψης τους και να τους ευχηθούμε ολόψυχα «καλή επιτυχία»! Σε μια εποχή που η γραπτή έκφραση ορίζεται από πληκτρολόγια και λόγο συντμημένο κάθε παρόμοια προσπάθεια -όπως και το γεγονός ότι η ποίηση συνεχίζει να είναι καταφύγιο σκέψεων και φωνή διαμαρτυρίας- αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία.
