Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Η όμορφη ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη» είχε στην αρχή μια φράση του Σοφοκλή : «Ότι ξεκινάει για καλό στον άνθρωπο στο τέλος καταντάει κατάρα». Φοβάμαι ότι η φράση ισχύει και για τα Smartphones, αυτές τις τόσο έξυπνες συσκευές που έχουν τρελάνει όχι μόνο τους μαθητές αλλά και εμάς που περάσαμε τα 60.
Ο συνάδελφος των ΕΠΑΛ, που παραιτήθηκε εξ αιτίας του bullying που του ασκούσαν οι μαθητές, στην γνωστή επιστολή αναφέρθηκε και στα κινητά των μαθητών : «Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται στα «έξυπνα τηλέφωνα» αυτή την ασύμμετρη και ποιοτικά πολύ αναβαθμισμένη απειλή που διαφοροποιεί την εποχή μας από προηγούμενες. Ουσιαστικά η διαπαιδαγώγηση ξεφεύγει από τα χέρια των εκπαιδευτικών και της οικογένειας και μετατοπίζεται σε άγνωστους, μακρινούς και συχνά απόκοσμους «ινφλουένσερς», τράπερ, ακροδεξιές οργανώσεις, παιδεραστές, ή απλά «τσόκαρα» κάθε είδους.
Οι συσκευές αυτές είναι άκρως εθιστικές ενώ ο τρόπος χρήσης τους με τα διάσπαρτα εικονίδια, ποπ απ, καμπανάκια και «χρωματάκια» ευθύνονται για ένα είδος επίκτητης διάσπασης προσοχής, νοητικής στέρησης και καταθλιπτικών επεισοδίων. Όλα αυτά είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα αλλά και εύκολα παρατηρήσιμα. Τα έξυπνα κινητά δεν είναι συσκευές για ανήλικους. Δε τα χρειάζονται και τους κάνουν πολύ κακό. Τόσο κακό που θα πρέπει να πιέσουμε ώστε να ψηφιστεί ένας νόμος που να απαγορεύεται η αγορά και χρήση σε κάτω των 18 ετών».
Μήπως χρειαζόμασταν τον συνάδελφο να μας τα πει αυτά ; Δεν τα βλέπουμε κάθε μέρα ; Τα παιδιά μας με τα κινητά κοιμούνται και ξυπνάνε. Εννοείται δεν φταίει σε τίποτα η τεχνολογία. Με το μαχαίρι που ο Χειρουργός σώζει ανθρώπινες ζωές, με το ίδιο μαχαίρι ο άλλος σφάζει ανθρώπους. Φταίει το μαχαίρι ή το χέρι που το κρατάει ; Έχει δίκιο ο συνάδελφος. Τα κινητά δεν είναι συσκευές για ανήλικους. Εδώ ο μεγάλος άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ούτε το σταθερό τηλέφωνο δεν άφηνε να χειρίζονται οι υποτακτικοί του, λέγοντάς τους ότι είναι μόνο για ώριμους ανθρώπους.
Το διαμέρισμα που μένω είναι σε γωνιακή πολυκατοικία και είναι σημείο που είτε συναντιούνται είτε χωρίζουν οι παρέες. Προχθές βλέπω ένα ζευγαράκι της Α΄ Λυκείου αφού αντάλλαξαν μερικά φιλιά, μόλις χώρισαν απ’ ευθείας έπιασαν και οι δυο στο χέρι το κινητό τους. Ούτε λίγο χρόνο δεν άφησαν να απολαύσουν την αίσθηση του άλλου ! Εγώ αν στην ηλικία τους φιλούσα ένα κορίτσι, δεν μπορούσα από την συγκίνηση να κοιμηθώ όλο το βράδυ.
Είδα στο Netflix το ντοκιμαντέρ «Χαρούμενη πόλη». Από το 1996 και μετά που ξεκίνησε η τεχνολογία των Smartphones και των Laptops σταμάτησε η αμέριμνη ζωή των παιδιών στα χωριά του Κονγκό. Ο λόγος ήταν ότι οι μπαταρίες ιόντων λιθίου που χρησιμοποιούν αυτές οι συσκευές χρειάζονται το χημικό στοιχείο κοβάλτιο (Co) και το 65% του κοβάλτιου σε όλο τον κόσμο εξορύσσεται στα ορυχεία του Κονγκό.
Οι μεγάλες εταιρείες κατασκευής των Smartphones και των Laptops συνεργάζονται με εμπόρους, οι οποίοι εμπλέκονται στην χρησιμοποίηση παραστρατιωτικών ομάδων στο Κονγκό, για να προμηθεύονται το κοβάλτιο. Πολλοί νέοι του Κονγκό που μπορούν να φέρουν όπλα είναι ενταγμένοι σ’ αυτές τις ομάδες για να βγάζουν χρήματα, αλλά και για να ικανοποιούν τα πάθη τους κακοποιώντας σεξουαλικά γυναίκες με την δύναμη των όπλων τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι από το 1996 έχουν σκοτωθεί στο Κονγκό πάνω από 6 εκατομμύρια άνθρωποι και έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες. Φυσικά μ’ αυτό το Ολοκαύτωμα δεν ασχολείται κανείς.
Οι άρρωστοι, γέροι, γυναίκες, μικρά παιδιά ακόμα και 4 χρονών, όσοι δεν μπορούν να πολεμάνε, δουλεύουν σαν σκλάβοι στα ορυχεία από τις 5 το πρωί μέχρι και 12 ώρες σκάβοντας μακριές σήραγγες για να βρουν το κοβάλτιο και μετά να το κουβαλήσουν σε σάκους για να πληρωθούν 1 με 2 δολάρια την ημέρα και πολλοί πεθαίνουν από το βάρος της εργασίας.
Η «Χαρούμενη πόλη» είναι ένας ασφαλής χώρος συγκέντρωσης και περίθαλψης των σεξουαλικά κακοποιημένων γυναικών που την ίδρυσε ένας γιατρός με την βοήθεια κάποιων που δεν άντεχαν να κλαίνε κάθε μέρα για την δυστυχία των συνανθρώπων τους. Ο σκοπός της «Χαρούμενης πόλης» δεν είναι να παραμείνουν για πάντα οι γυναίκες εκεί, αλλά να ξαναβρούν το θάρρος για την ζωή και να επιστρέψουν στα χωριά τους για να βοηθήσουν με την σειρά τους και τους άλλους.
Λέω σε μια μαθήτρια που είχε ένα πολύ ακριβό iphone «πρόσεχε μη το χάσεις» και μου λέει «καλύτερα να χαθώ εγώ» ! Εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Όταν στην θέση του αληθινού Θεού βάζουμε άλλους θεούς όπως σήμερα έχουν βάλει τα παιδιά μας τα κινητά.
