Το δίλλημα του μέσα και του έξω

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας

 

Παλιά οι γονείς δεν μπορούσαν να μαζέψουν τα παιδιά τους μέσα. Ήταν όλη μέρα έξω! Έπαιζαν στις αλάνες, στα γήπεδα, στους δρόμους. Όλη μέρα ποδήλατο, μπάλα, κρυφτό και κυνηγητό….

Σήμερα οι γονείς δεν μπορούν να ξεκολλήσουν τα παιδιά τους από το ίντερνετ, την τηλεόραση, την κονσόλα, τα video games. Αναρωτιούνται πως μπορούν να τα βγάλουν έξω, όταν μάλιστα το «έξω» έχει εξαφανιστεί. Σήμερα λέμε έξω και εννοούμε τα malls, τους παιδότοπους και κάθε είδους «μέσα», που απλώς βρίσκεται έξω από τους τοίχους του σπιτιού.

Θα μου πείτε κάτι είναι και αυτό… Αλήθεια τι μπορεί να κάνει ο γονιός στην Κυψέλη και στις γειτονιές των αστικών κέντρων, αλλά ακόμη τι μπορεί να κάνει και ο γονιός των προαστίων όταν (και ενώ εκεί διαθέτει χώρους) φοβάται τα αυτοκίνητα, την κίνηση και πάνω απ’ όλα τους ανθρώπους…?

Κακά τα ψέματα φτάσαμε στο σημείο να φοβόμαστε να αφήσουμε τα παιδιά από τα μάτια μας μην τα χτυπήσει κανένα αυτοκίνητο και ακόμη χειρότερα μην τα απαγάγουν! « Τα παιδιά και τα μάτια σου , μην τα αρπάξει κανείς!!». Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα… Ωστόσο ψυχραιμία. Σίγουρα, έστω και λίγα, όλες οι περιοχές διαθέτουν ένα πάρκο μια πλατεία, μικρά ή μεγάλα.

Ακόμη και τα προαύλια των σχολείων, έξω είναι και αυτά. Ένας πεζόδρομος, και λίγο πιο μακριά μια παραλία, μια εξοχή, κάπου που θα έχει λίγο φρέσκο αέρα. Βγείτε έξω, βγείτε μαζί με τα παιδιά σας, πάρτε ποδήλατα, πατίνια, μπάλες και ένα μικρό κολατσιό. Μικρά, ανέξοδα, ταπεινά…. Αλλά γεμάτα ουσία και ευχαρίστηση. Κλείστε την τηλεόραση και βγείτε έξω. Κάνει καλό!!!!