Το επιτηδευμένο που «έπιασε» το κοινό και αποχώρησε από το θέατρο του Φρουρίου

Η πολυαναμενόμενη συναυλία για τέταρτη χρονιά στην πόλη των Τρικάλων, της Μπάντας του Πολεμικού Ναυτικού, την Πέμπτη 13 Ιουνίου, με τίτλο: «Ραντεβού με τα sixties», δυστυχώς, δεν στάθηκε επιτυχημένη.

Θα μείνει όμως αξέχαστη, όχι για την επιτυχία της, αλλά για την μαζική αποχώρηση του κοινού κατά την διάρκεια της συναυλίας, πριν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα του δεύτερου μέρους. Γεγονός που πρώτη φορά συνέβη σε συναυλία στο υπαίθριο θέατρο του Φρουρίου.

Αυτό που προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη είναι, ότι η μαζική αναχώρηση του κοινού και από τις δυο πλευρές του θεάτρου – που σημαίνει ότι όσοι έφευγαν από την δεξιά πλευρά του, περνούσαν αναγκαστικά μπροστά από την σκηνή – έγινε, παρά το γεγονός ότι στην Μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού είχε ενσωματωθεί (στο δεύτερο μέρος) και η Δημοτική Φιλαρμονική Τρικάλων.

Η μαζική αποχώρηση συνεχίστηκε, παρόλο που ο Αρχιμουσικός της Μπάντας , Πλωτάρχης Γεώργιος Τσιλιμπάρης, έκπληκτος, προσπαθώντας να κρατήσει το κοινό στις θέσεις του, ανακοίνωσε από μικροφώνου ότι η ένωση των μουσικών σχημάτων που βρίσκονταν στην σκηνή (Μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού και Δημοτική Χορωδία Τρικάλων), θα έπαιζαν ακόμη δυο τραγούδια.

Τι κούρασε το κοινό

Πέρα από την μακρόσυρτη καθυστέρηση της 1 ολόκληρης ώρας από την προγραμματισμένη έναρξη της συναυλίας , το κοινό κουράστηκε από μια σειρά γεγονότων που έβγαζαν την αίσθηση ότι η συναυλία δεν κυλούσε αβίαστα:

Το επιτηδευμένο της εκδήλωσης από πλευράς των Τρικάλων – πολλές ομιλίες στην αρχή, διακοπή του προγράμματος στο δεύτερο μέρος για απονομή αναμνηστικών πλακετών ακόμα και στους Τρικαλινούς συντελεστές.
Το επιτηδευμένο από την κακή απόδοση της σκηνοθεσίας από την μεριά των τραγουδιστών της Μπάντας του Πολεμικού Ναυτικού (η οποία δεν παρουσιάστηκε στην πλήρη της σύνθεση) στα κινηματογραφικά και όχι μόνο τραγούδια της δεκαετίας του ΄60, τα οποία ήταν «δεμένα» με σχολιασμούς και «ατάκες» από αντίστοιχες ταινίες.
Το πρόχειρο της παρουσίασης του ενήλικου χορευτικού τμήματος που συνόδεψε κάποιες εκτελέσεις της Μπάντας του Πολεμικού Ναυτικού. Φαίνονταν καθαρά ότι οι χορογραφίες ήταν αδούλευτες και οι χορευτές δεν είχαν τις είχαν «χωνέψει».

Μικρότερο, αλλά λιγότερο εμφανές – καθώς το μπρίο, ο αυθορμητισμός και η ζωντάνια των νεαρών κοριτσιών το κάλυπτε αρκετά καλά – ήταν αυτό και στις χορογραφίες του νεανικού χορευτικού συγκροτήματος που επίσης συνόδεψε κάποιες εκτελέσεις της Μπάντας.