Το πελατειακό κράτος

Το ότι φτάσαμε στο «τελευταίο σκαλί της σκάλας του κακού» δεν είναι διόλου τυχαίο.

Ούτε ήρθε ξαφνικά ούτε, φυσικά, περίμενε ο λαός να πάρει τη μορφή της…χιονοστιβάδας, που σάρωσε τα πάντα.

Η Ελλάδα του χθες δεν έχει πλέον καμία σχέση με την Ελλάδα του σήμερα. Φυσικά κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, αν θα βγούμε και πότε θα βγούμε από το…τούνελ της καταστροφής, που μπήκαμε εδώ και 8 χρόνια.

Τώρα μπορούμε να αποτιμήσουμε και το μέγεθος της καταστροφής και τις αιτίες, που προκάλεσαν αυτή την τραγωδία.
Τα λάθη που έγιναν στον τομέα της οικονομίας και στην λειτουργία της κοινωνίας, του κράτους και της Δημοκρατίας, καθώς και η νοοτροπία των πολιτών, εμπεριέχουν όλες τις…αμαρτίες της σημερινής καταστροφής.

Οι αγκυλώσεις του κοινωνικού και κυρίως του πολιτικού συστήματος και η νοοτροπία των πολιτικών προσώπων ευθύνονται, σχεδόν για τα πάντα.

Πραγματική Δημοκρατία, πραγματική αξιοκρατία και πραγματική Δικαιοσύνη δεν είχαμε ποτέ.

Οι εκάστοτε κυβερνώντες θεωρούσαν το κράτος προσωπικό τους λάφυρο και τους πολίτες τους έβλεπαν σαν ένα σκαλοπάτι για να αναρριχηθούν στην εξουσία και να παραμείνουν σε αυτή.

Πολλές φορές οι πολιτικοί προσπάθησαν να χειραγωγήσουν ακόμα και την Δικαιοσύνη, που είναι ο βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας.
Μέσα σε αυτό το γκρίζο και νοσηρό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό κλίμα στήθηκε το…περίφημο πελατειακό κράτος.
Οι Ρωμαίοι έλεγαν, όταν θυσίαζαν προς τους θεούς της εποχής εκείνης το εξής «Θεέ μου σου δίνω για να μου δώσεις».

Το πελατειακό κράτος είναι ένα μικρό δείγμα του πως λειτουργούσαν και λειτουργούν οι κοινωνίες, οι πολιτικοί, οι πολίτες και το κράτος.
Στήθηκε η… «φάμπρικα» αυτή όχι για το καλό της πατρίδας αλλά για το καλό των πολιτικών. Για να έχεις επιτυχία στον τομέα αυτόν έπρεπε να έχεις εκλογική βάση, για να την χρησιμοποιείς σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Αυτή η νοοτροπία δημιούργησε ένα άρρωστο κράτος με 1.300.000 υπαλλήλους την στιγμή, που μεγάλα κράτη στην Ευρώπη, λειτουργούσαν αλλά και λειτουργούν μόνο με 200.000 – 300.000 υπαλλήλους.

Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υποσχέθηκαν το 2015, πως θα καταργήσουν το πελατειακό κράτος και θα υπάρξει αξιοκρατία και διαφάνεια παντού.
Δυστυχώς, ήταν και αυτό ένα προεκλογικό ψέμα για να κλέψουν την ψήφο των πολιτών και για να γίνουν «βεζίρηδες στη θέση του βεζίρη».

Παρά τις παθογένειες της οικονομικής κρίσης, οι Τσίπρας-Καμμένος, έστησαν το δικό τους πελατειακό κράτος. Χωρίς αξιοκρατία και διαφάνεια βόλεψαν δεκάδες χιλιάδες «δικά τους παιδιά» δηλαδή του κομματικού σωλήνα, σε κρατικές θέσεις και με παχυλούς μισθούς. Φυσικά αναξιοκρατικά και χωρίς διαφάνεια.

Παρά τις διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού ότι «η Ελλάδα έμεινε πίσω» εξαιτίας του πελατειακού μοντέλου διακυβέρνησης η ίδια κατάσταση σήμερα ζει και βασιλεύει.

Επί των ημερών της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου σε όλα τα Νοσοκομεία της χώρας, τις Υγειονομικές Περιφέρειες, τις ΔΕΚΟ και στα Υπουργεία διορίστηκαν, σε μια…νύχτα, κομματικά πρόσωπα με συνοπτικές και αδιαφανείς διαδικασίες.

Οι «Financial Times» του Λονδίνου πρόσφατα έγραψαν, πως «περισσότερες από 30.000 προσλήψεις στο Δημόσιο έγιναν με τέτοια κριτήρια».

Έτσι η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 25% και το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων έχει μειωθεί κατά 33%.

Το σύστημα της Δημόσιας Διοίκησης παραμένει αναποτελεσματικό και η βιώσιμη ανάκαμψη δεν έρχεται. Διορθωτικές αλλαγές ουσίας δεν φαίνονται πουθενά, παρά τους λαϊκισμούς και τις υποσχέσεις της συγκυβέρνησης.

Το Δημόσιο εξακολουθεί να παραμένει ο μεγάλος ασθενής και με μικρές αμοιβές. Οι καλύτερες προϋποθέσεις και οι καλές αμοιβές πλέον διαφαίνονται στον ιδιωτικό τομέα.

Ανάμεσα στο «πελατειακό κράτος» της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά.

Οι μεν της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ βόλευαν πολλούς…Αριστερούς και άφηναν στο περιθώριο τους οπαδούς τους, πολλοί από τους οποίους είχαν και τεράστια προσόντα ενώ οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τακτοποιούν μόνο «τα δικά τους παιδιά», που πολλές φορές δεν έχουν τα απαιτούμενα προσόντα.

Η κατάρα του ρουσφετιού πρέπει κάποτε να σταματήσει, προκειμένου να φτιαχτεί ένα λειτουργικό κράτος και μια αξιοπρεπής κοινωνία, με αξιόλογους πολίτες.

Με αυτόν τον τρόπο δεν θα υπάρξουν και τραγωδίες, σαν αυτή στο «Μάτι» της Αττικής.

Θα σταματήσει, όμως;
 
Δρ. Κώστας Πατέρας D. Ed., M.Ed., Ph.D.
Πολιτευτής Τρικάλων