Να επανέλθει το τρένο στη δυτική Θεσσαλία στο ορατό μέλλον.
Ανατέθηκε επιτέλους το έργο της αποκατάστασης των ζημιών της πλημμύρας “Ντάνιελ” στην ίδια εταιρία, όπως άλλωστε αναμένονταν, που κατασκευάζει και το έργο της ηλεκτροκίνησης-τηλεδιοίκησης στη γραμμή Παλαιοφαρσάλου- Καλαμπάκας.
Οι εξαγγελίες περί χρονοδιαγράμματος δεκαπέντε μηνών για την ολοκλήρωση των έργων, μάλλον ως πολύ αισιόδοξες φαντάζουν, με δεδομένη την ως τώρα μηδαμινή πρόοδο των εργασιών.
Έχοντας μάλιστα την προηγούμενη εμπειρία με πολλά σιδηροδρομικά έργα να σέρνονται για δεκαετίες ανολοκλήρωτα, πολύ φοβούμαστε μην έχουμε μία από τα ίδια, για άλλη μια φορά.
Αλλά και η ολοκλήρωση των έργων καμία βεβαιότητα για την πλήρη λειτουργία του σιδηροδρόμου προς όφελος του επιβατικού κοινού δεν μας εξασφαλίζει. Όλοι θυμούνται πως και πριν τον “Ντάνιελ” μόνο ένα τρένο την ημέρα έφθανε στην Καλαμπάκα, ενώ τα υπόλοιπα δρομολόγια γίνονταν με πούλμαν προσθέτοντας επί πλέον χρόνο και ταλαιπωρία στους επιβάτες. Τελικά, η κρατική επιδότηση θα δοθεί για τις περιφερειακές γραμμές, ή θα εξακολουθήσει να ξοδεύεται κυρίως στον κεντρικό άξονα Αθήνας-Θεσσαλονίκης, ενώ στην περιφέρεια αντί για τρένα θα έχουμε άδεια πούλμαν;
Η τοπική αυτοδιοίκηση θα έχει λόγο για το ποια ακριβώς σιδηροδρομικά δρομολόγια χρειάζεται η κάθε τοπική κοινωνία;
Θα υπάρχει, όταν ολοκληρωθούν τα έργα, σιδηροδρομική εταιρία ικανή να δρομολογήσει τρένα; Θα υπάρχουν εντέλει τρένα;
Μετά το φιάσκο των υπέργηρων τρένων (λευκά βέλη) που με τόση διαφήμιση έφεραν οι Ιταλοί στην Ελλάδα, εξαγγέλθηκε τώρα η αγορά νέων υπεραστικών και προαστιακών τρένων, χωρίς όμως συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα πραγματοποίησης της αγοράς αυτής.
Τελικά η πολυδιάσπαση του ΟΣΕ σε διάφορες εταιρίες και το ξεπούλημα του μεταφορικού έργου αλλά και του τομέα συντήρησης του τροχαίου υλικού σε τίποτα δεν βελτίωσαν τον σιδηρόδρομο στη χώρα μας.
Η σκιά της τραγωδίας των Τεμπών θα πέφτει για πολλά χρόνια πάνω στον ελληνικό σιδηρόδρομο θυμίζοντας σε όλους τα τραγικά αποτελέσματα των περικοπών και της περιφρόνησης των κανονισμών της ασφαλούς λειτουργίας του μέσου.
Τα εκδοτήρια πολλών σιδηροδρομικών σταθμών αυτές τις μέρες κλείνουν με αποτέλεσμα τα κτίρια να εγκαταλείπονται στη φθορά του χρόνου και τους βανδαλισμούς.
Ένα δίκτυο με παρατημένους, βρώμικους και βανδαλισμένους σταθμούς ποτέ δεν θα προσελκύσει επιβάτες. Ούτε βέβαια θα είναι ικανό να παραγάγει οικονομικά οφέλη για όποια σιδηροδρομική εταιρία. Εκτός και αν αυτό που ενδιαφέρει τελικά την εταιρία είναι αποκλειστικά και μόνο η κρατική επιδότηση.
Η κοινωνία χρειάζεται έναν υγιή στιβαρό σιδηρόδρομο με πυκνά δρομολόγια τις ώρες που το επιβατικό κοινό έχει ανάγκη να μετακινηθεί.
Τέτοιος σιδηρόδρομος υπήρξε στο παρελθόν στη χώρα μας, αλλά μεθοδικά απαξιώθηκε, διαλύθηκε και τελικά οδηγήθηκε στο σημερινό χάλι.
Αυτές τις μέρες μαθαίνουμε ότι η Μεγάλη Βρετανία επανεθνικοποιεί τις σιδηροδρομικές εταιρίες, γιατί αποδείχτηκε και εκεί, ότι μόνο μια σοβαρή δημόσια εταιρία σιδηροδρόμων μπορεί να εξασφαλίσει τη λειτουργία του τρένου με τη μέγιστη ασφάλεια, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Απομένει να υπάρξει και εδώ η ανάλογη κεντρική πολιτική κατεύθυνση. Να υπάρξει δηλαδή πραγματική θέληση για την ανάπτυξη του σιδηροδρόμου, ώστε να πάψουμε να είμαστε η χώρα ουραγός στις σιδηροδρομικές μεταφορές σε όλη την Ευρώπη, δυτική και ανατολική.
Το Δ.Σ.
.
Author: Pressroom
