Τα Πιέρια, ο βορεινότερος γείτονας του Ολύμπου, είναι ένα εντελώς διαφορετικό βουνό. Τον στιβαρό όγκο της κατοικίας των θεών διαδέχεται η πυκνοδασωμένη πατρίδα των Μουσών. Είναι ένας δροσερός, καταπράσινος τόπος χωρίς ιδιαίτερες μορφολογικές εξάρσεις που κατέχει τμήμα των νομών Πιερίας, Κοζάνης και Ημαθίας.
Έχει αρκετά μονοπάτια και πεζοπορικές διαδρομές και ξεχωρίζει για το τοπίο και την ηρεμία που προσφέρει. Δέχεται πολλά χιόνια το χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης.
Η ψηλότερη κορυφή είναι το Φλάμπουρο (2.188 μ.) εντός των ορίων της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης, στο Δήμο Βελβεντού. Άλλες λιγότερο ψηλές κορυφές είναι: η Τούρλα (2.104 μ.), η Αβδέλλα (2.049 μ.), ο Αρβανίτης (2.023μ.), η Πλάκα (1.938 μ.), το Χτένι (1.791 μ.) και οι Πέντε Πύργοι (1.710 μ.)
Δέκα χρόνια μετά από την τελευταία ανάβασή μας στην κορυφή Φλάμπουρο, αποφασίσαμε να βαδίσουμε στα βαθύσκιωτα δάση του νοτιοανατολικού τμήματος του βουνού, προστατευμένοι από τη ζέστη του Αυγούστου. Αφετηρία μας η Άνω Μηλιά και προορισμός η κορυφή Πέντε Πύργοι (υψ. 1710 μ.) Ο οικισμός με τους μόλις 6 κατοίκους, απέχει από την Κατερίνη 26 χλμ και βρίσκεται σε υψόμετρο 900 περίπου μέτρων. Στην πλατεία κάτω από τον ναό της Αγίας Παρασκευής κατασκηνώσαμε το βράδυ του Σαββάτου, βλέποντας τα φώτα των ακτών της Πιερίας.
Η ανάβαση και η πορεία στο βουνό αρχίζει στις 7.02 λεπτά το πρωί. Η ανάβαση στην αρχή της διαδρομής είναι απότομη για περίπου μισή ώρα, η δροσιά του δάσους έντονη.
Μας υποδέχεται, ένας ορεινός όγκος πνιγμένος στο πράσινο. Φυλλοβόλα δάση οξιάς, δρυς, καστανιές και πεύκα σε απαλύνουν την ψυχή. Πλατάνια, σφενδάμια και λυγαριές σχηματίζουν μοναδικά τοπία στις όχθες των ρεμάτων. Ακολουθούμε το μονοπάτι, μέσα σε πυκνό δάσος οξιάς, ανηφορικό, ανάσες βαριές, βήματα σταθερά.
Μονοπάτι ευδιάκριτο, καθαρό, σημαδεμένο. Ανεβαίνοντας ψηλότερα οι αχτίδες του ήλιου ζωγραφίζουν τις πλαγιές, ανάσες καθαρού οξυγόνου παντού. Το δάσος δείχνει να κοιμάται ακόμη να σιωπά, καθώς σκεπάζεται από τις θεόρατες οξιές και η πρωινή δροσιά μας προκαλεί ένα αίσθημα φρεσκάδας. Ακολουθούμε το μονοπάτι, συνεχώς κερδίζουμε ύψος. Χαμηλά χλόη, φτέρες και βατόμουρα που αρωματίζουν τον ουρανίσκο με την παραμυθένια τους γεύση.
Ξαφνικά θόρυβος από καθαρό γάργαρο τρεχούμενο νερό, φθάσαμε στην πηγή της νεότητας, όπου ρέει άφθονο κρυστάλλινο πόσιμο νερό. Μετά από πορεία μιας ώρας σε ένα παραμυθένιο δάσος συνεχίζουμε προς την κορυφή. Συνεχίζουμε πάνω στη ράχη, ακολουθούμε το χείλος της πλαγιάς στην κόψη της βουνοπλαγιάς. Φθάσαμε σε ξέφωτο, μπροστά μας ξεπροβάλλει λαμπερός και στεφανωμένος ο μυθικός Όλυμπος με τις κορυφές του. Χίλιες λέξεις δεν αρκούν από αυτή την εικόνα που αντικρίζουν τα μάτια μας. Λίγο χαμηλότερα ο Τίταρος και ο κάμπος της Ελασσόνας. Έτσι μετά από πορεία δυόμιση ωρών με υψομετρική διαφορά 700μ. φθάσαμε επιτέλους στην κορυφή 5 Πύργοι (1712μ) που είναι 9 στην πραγματικότητα με επιβλητική θέα προς Όλυμπο, Πίνδο, Άθω και άλλες κορυφές της Βόρειας Ελλάδας.
Στάση, ένα σνακ, απόλαυση της θέας και φωτογραφίες (μην ξεχνιόμαστε) και ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας. Το μονοπάτι πολύ καλά σηματοδοτημένο, σχετικά εύκολη διαδρομή με μέτρια κλίση σχεδόν συνέχεια μέσα σε δάσος από οξιές.
Η κάθοδος απότομη μέχρι το μνημείο Γιάκοβλεφ καθώς η ορειβασία μας αυτή ήταν και μια δράση μνήμης στην Άνω Μηλιά Πιερίας για τα 72 θύματα της ανείπωτης τραγωδίας. «….αναλογίσου βαθύτερα το αιφνίδιον της ώρας… έγραφε το μνημείο) που έγινε με ευλάβεια και υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των 72 επιβατών.
Μεγάλοι μεταλλικοί δίσκοι, σαν καθρέφτες, 72 στον αριθμό, όσοι και οι επιβάτες και το πλήρωμα της μοιραίας πτήσης του ουκρανικού αεροσκάφους (ΥΑΚ-42) Γιάκοβλεφ που συνετρίβη στα Πιέρια Όρη τον Δεκέμβριο του 1997, έχουν στηθεί λίγο πιο μακριά από το σημείο του δυστυχήματος. Δείχνουν την πνευματική υπόσταση των νεκρών και επισημαίνουν την απουσία τους μέσα από την αντανάκλαση του καθρέφτη.
Από το σημείο του μνημείου που βρίσκεται έξω από το χωριό Άνω Μηλιά Πιερίας μέχρι το σημείο της συντριβής, μια λαμαρίνα με 72 κόκκινα σημάδια στα δέντρα, θυμίζουν τη γήινη υπόσταση των θυμάτων. Οι θύμισες επέστρεψαν στο λιτό, πέτρινο μνημείο με την επιτύμβια στήλη πάνω στην οποία έχουν γραφεί τα ονόματα των νεκρών. Ήταν μια οφειλόμενη τιμή, μια υπενθύμιση, πως δεν πρέπει να ξεχαστεί το φοβερό αεροπορικό δυστύχημα. Ο εφήμερος χαρακτήρας του έργου αποκτά και μια διάσταση διάρκειας μέσα από τη συγκινησιακή φόρτιση του αποτυπώματος που αφήνει.
Το ΥΑΚ-42 απογειώθηκε το μεσημέρι της 17ης Δεκεμβρίου από το αεροδρόμιο Μπόρισπιλ του Κιέβου και είχε προορισμό τη Θεσσαλονίκη, με ενδιάμεσο σταθμό την Οδησσό. https://www.mixanitouxronou.gr/to-aeroporiko-dystychima…/
Επιστροφή με τα κεφάλια σκυμμένα και αρκετά κουρασμένοι από μια διαδρομή 14χλμ. διάρκειας 5.30 ωρών. Και εις άλλα με υγεία….
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας – Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
