Το «κουρασμένο» προεκλογικό βήμα και η απάντηση που βρίσκεται στη λέξη «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ»
Τις τελευταίες ώρες, έχει αρχίσει να παίρνει διάσταση στην ευρύτερη περιοχή του νομού Τρικάλων η συζήτηση για το ενδεχόμενο να χάσει το χρίσμα της ΝΔ ο Περιφερειάρχης Αττικής Γ. Πατούλης γιατί χόρεψε «ζεϊμπέκικο» την ώρα που μαινόταν ακόμη οι πυρκαγιές και η χώρα θρηνούσε δύο πιλότους και τρεις πολίτες.
Η έκταση που έχει πάρει το θέμα δεν αφορά το πρόσωπο του κ. Πατούλη, αφού στα Τρίκαλα δεν μας κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη το ποιος θα έχει το χρίσμα της ΝΔ στην Αττική. Ο προβληματισμός και η έντονη συζήτηση – ειδικά στα social γίνεται χαμός- έρχεται σε σχέση με τα πανηγύρια και τα πάρτι με τη συμμετοχή Τρικαλινών αιρετών εκλεγμένων, εκ νέου υποψηφίων ή σκέτων υποψηφίων.
Από τη μία οι χοροί του δημάρχου Πύλης Κώστα Μαράβα στα ορεινά χωριά, από την άλλη τα τραγούδια της τάβλας για τον δήμαρχο Τρικκαίων Νίκο Σακκά στο Ρίζωμα, αλλά και πλήθους άλλων εκλεγμένων – με την υποψήφια δε από το εν λόγω χωριό να επιδίδεται σε εξεζητημένες… χορευτικές φιγούρες – σίγουρα έρχονται να προβληματίσουν για το πού βρίσκεται το ύψος των περιστάσεων.
Η προεκλογική περίοδος δεν αποτελεί δικαιολογία, ειδικά για ήδη εκλεγμένους αυτοδιοικητικούς, μιας και η ευθύνη είναι σαφώς μεγαλύτερη σε αυτή την περίπτωση.
Θα αρκούσε, όμως, απλά να σωπάσουν και να μείνουν σπίτι τους σε ένδειξη βαθιάς περίσκεψης;
Θα πούμε όχι. Το ζήτημα λοιπόν τίθεται σε εντελώς λάθος βάση. Η περιοχή μας βρέθηκε ευτυχώς εκτός της ζώνης των φονικών πυρκαγιών. Βέβαια, για να γίνει αυτό κάποιοι εργάστηκαν σκληρά. Ταυτόχρονα, ένστολοι από τον νομό βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα προσφέροντας τις υπηρεσίες τους με κίνδυνο ζωής. Την ίδια στιγμή, πολλοί Τρικαλινοί βρισκόταν στη Μαγνησία αυτές τις ημέρες – και δη στην καιγόμενη περιοχή – για τις διακοπές τους.
Συνεπώς, αν και «άνετοι» από άποψη άμεσου κινδύνου στους δήμους του νομού Τρικάλων, υπήρχαν άνθρωποι τους οποίους θα έπρεπε να νοιαστούν.
Και πάλι όμως αυτό αρκεί; Θα πούμε και πάλι όχι.
Σε μια τόσο δύσκολη στιγμή, με τη Μαγνησία και τον Βόλο, να ζούνε ολέθριες καταστάσεις, η αρωγή έπρεπε να είναι το πρώτο μέλημα. Ο συντονισμός, η εθελοντική ενεργοποίηση, η φιλοξενία, παροχή υπηρεσιών κοκ, ό,τι δηλαδή θα μπορούσε να προσφέρει ένας δήμος θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα και πράξη.
Κατανοούμε ότι το καλοκαίρι είναι «ένα» και το συγκεκριμένο «χωρίς επιστροφή» πολιτικά. Κοινωνικά, φιλοσοφικά ή όπως κι αλλιώς να το δει κανείς, δεν είναι ότι «περίσσεψε» η παρουσία αυτοδιοικητικών παραγόντων στα πανηγύρια, αλλά ότι έλειψε η αλληλεγγύη απέναντι σε σκληρά δοκιμαζόμενους συντοπίτες μας Θεσσαλούς.
