Χρήστος Γκίμτσας: Ολόκληρος ο θίασος στην σκηνή

Ολόκληρος ο θίασος στην σκηνή. Και αυτούς  που τους είχε ξεχάσει ακόμα και  η μάνα τους, εκεί ήταν.

Εκεί ο Σημίτης, η Β. Παπανδρέου, ο ΓΑΠ, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, ο Κρεμαστινός , ο Χυτήρης,  ο Λαλιώτης, εκείνος που δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο ,αλλά το ψήφισε, ο Χρυσοχoϊδης, ντε, ( ας παρηγοριέται γιατί δεν είναι και  ο μόνος) και ο κατάλογος δεν τελειώνει.

 Όχι ο Κίμων Κουλούρης δεν έγινε αντιληπτός από τις κάμερες!

Ένοχοι αλλά ανενδοίαστοι!

Και επάνω στο φόρουμ η Φώφη να  κραυγάζει  ως Πασιονάρια  – σε ποιους άραγε;- «Γυρίστε πάλι στο σπίτι σας!»

Τώρα , αν κάποιοι άκουσαν την  φράση κάπως αλλιώς, δηλαδή: «Γυρίστε πάλι στον οίκο ανοχής  (επί το κοσμιότερον) , είναι κάτι που δεν το βλέπω παράξενο.

Και από γύρω, τα υπόλοιπα χαροκαμένα της ΔΗΜΑΡ, μπροστά στον τάφο της σοσιαλδημοκρατίας, να της φωνάζουν «Δεύρο έξω!»

Λοιπόν, όλοι ήταν εκεί και οι περισσότεροι μύριζαν παρακμή και οστεοπόρωση.

Μάλλον φαίνεται πως  τα συνέδρια είναι κολυμβήθρες τουΣηλοάμ και λοιμοκαθαρτήρια, γιατί πως εξηγούνται τα χαμόγελα κάποιων παρευρισκόμενων, που στο παρελθόν ήταν δημόσιοι  κατήγοροι  των πεπραγμένων αυτών των ανθρώπων.

Πολλοί οι  προσκεκλημένοι όπως  ο Μητσοτάκης της ΝΔ ο Θεοδωράκης του Ποταμιού, ο πρόεδρος των κεντρώων , και όλοι μαζί να κατάγγειλαν με την σειρά τους,   και σωστά , δεν λέω, το αριστερο- ακροδεξιό υβρίδιο που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ.

 Και «ξεχνούν» ότι αυτοί  οι ίδιοι η οι εκπρόσωποί τους , όπως και μέλη της αλήστου μνήμης ΔΗΜΑΡ,   σε παρελθόντες  χρόνους κατάγγελλαν την πασοκική δυσοσμία, που όμως  εκεί μέσα  ούτε που την πήραν μυρουδιά.

Αλήθεια, αυτός ο θίασος, αυτών των ανθρώπων  που καλεί τον κόσμο για μία νέα αρχή, δεν ήταν  οι δημιουργοί και διαχειριστές της τραγωδίας του χρηματιστηρίου;

Δεν ήταν οι ίδιοι που  διαχειρίστηκαν   τους ολυμπιακούς αγώνες μαζί με τους «άλλους» που τώρα  τους χειροκροτούν, και  με αυτούς  πάλι   μαζί δεν  καλλιέργησαν και εξέθρεψαν το φαινόμενο της zimens;

Όχι, ο Τσουκάτος δεν ήταν  εκεί. Ούτε ο  Άκης, ούτε ο Παπαντωνίου. Αλλά είμαι σίγουρος πως το πνεύμα τους πετούσε μέσα εκεί, σκορπώντας μίζες  εν είδη εορταστικής κομφετί, υποσημαίνοντας με νόημα, πως «και εμείς δικά σας παιδιά είμαστε!»
Και μέσα σε όλα αυτά, η Φώφη  να υποσημαίνει «ξαναερχόμαστε!» και να προκαλεί με αυτή την λέξη φόβο και τρόμο.

Δεν ξέρω πως και γιατί  μου ήλθαν στο μυαλό οι στοίχοι ενός τραγουδιού του Μίκη που λένε:

«Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναδείς,

θα τους μισήσεις πάλι…»

Αυτούς που θέλουν πάλι να  ξανακαθίσουν στις πρωταγωνιστικές   θέσεις, να γίνουν αρχάγγελοι και εξαπτέρυγα της υπό αναγέννηση κεντροαριστεράς, και να σώσουν την πατρίδα για μία ακόμα φορά.

Δεν καταλαβαίνουν όμως πως  με τέτοιο παρελθόν , όχι κομματικό μαγαζί δεν ανοίγεις, ούτε καν περίπτερο.

Άλλο κόμμα χρειάζεται  επειγόντως η κοινωνία για να εκφραστεί ο μεγάλος  σπουδαίος και  διασκορπισμένος κόσμος της Κεντροαριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας, του Προοδευτικού Κέντρου της Ευρωπαϊκής Αριστεράς  η όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε.

Ένα κόμμα που πρώτη του δουλειά είναι να δείξει πόρτα στα τοξικά πολιτικά ζόμπι που κάθονται στην πρώτη συνεδριακή σειρά, αλλά και σε εκείνα που κρύβονται στα μετόπισθεν με την βουλιμία της επανόδου στο βλέμμα τους.

Ένα κόμμα που θα απειλήσει θα  διασπάσει και θα καταργήσει την  ηγεμονία της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ.  Ενα δήθεν πολιτικό δίπολο ,  που εναγωνίως προσπαθεί να κρύψει την ταυτοπροσωπία.