(Ντροπή σας. Κρίμα στα κάλλη σας Αργίτες τιποτένιοι)
(Ιλιάδα: Ραψωδία Ε, στοίχος 787)
Γράφει ο Χρήστος Γκίμτσας
Τελικά το ζήσαμε και αυτό. Ήταν να μην ξεσπαθώσει η Έλενα Ακρίτα. Με όλο της το κύρος, την λεβεντιά της και τις ( άγνωστες) αγωνιστικές περγαμηνές, τόλμησε να απαγορεύσει στον «ασήμαντο» Διονύση Σαββόπουλο να έχει γνώμη και άποψη για τις επερχόμενες εκλογές και μάλιστα να τις δηλώνει δημόσια.
Τι είπε ο δόλιος; Πως ελπίζει σε αυτοδυναμία της Ν. Δημοκρατίας, γιατί πρέπει κάποιος να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο. Τι ήταν να το πεί;
Άστραψε και βρόντησε η Μπουμπουλίνα Ακρίτα. Αν μπορούσε, θα είχε παραδώσει όλο το έργο του Διονύση στην πυρά και ίσως και αυτόν μαζί.
Δεν είναι πρώτη φορά που άνθρωποι, με εμβέλεια να κυμαίνεται μεταξύ του μηδέν και του τίποτα, κρυμμένοι πίσω από ξοφλημένες ιδεολογίες, γεμάτοι ιδιοτέλεια και κομματική τύφλωση, ξιφουλκούν εναντίον ανθρώπων που σε συγκριτικό μέγεθος δεν τους φτάνουν ούτε μέχρι τους αστραγάλους.
Ποιός δεν θυμάται τις ύβρεις που εκτοξεύτηκαν εναντίον του Μίκη Θεοδωράκη από κομματικούς πραιτοριανούς της δήθεν αριστεράς, όταν δήλωσε εκείνο το ιστορικό: «Η Καραμανλής, η τανκς » η όταν έγινε υπουργός στην κυβέρνηση του πατρός Μητσοτάκη. Έπεσαν να τον ξεσκίσουν οι εγκάθετοι της δήθεν αριστεράς που δεν συμφωνούσαν με τις απόψεις του.
Ο Μίκης όμως ήξερε τι έλεγε και τι έκανε, και δικαιώθηκε ιστορικά. Ήθελα όμως να ήξερα που βρίσκονταν οι υβριστές του όταν όλη η Ελλάδα προσκυνούσε μπροστά στο φέρετρό του.
Τα ίδια έπαθε και ο Σταύρος Ξαρχάκος, όταν τόλμησε και εκλέχτηκε βουλευτής της Ν. Δημοκρατίας χωρίς να ρωτήσει καμία Έλενα της εποχής εκείνης για την απόφαση του.
Οι ιδιοκτήτες της αριστερής- προοδευτικής σκέψης, τον κατάγγειλαν πως ακύρωσε το έργο του. Ο Ξαρχάκος όμως εξακολουθεί να είναι εδώ, φωτοδότης και ηλιάτορας. Οι επικριτές του όμως, δεν ξέρω που βρίσκονται.
Και τι να πει κανείς για τον αριστερότερο των αριστερών, τον προοδευτικότερο των προοδευτικών, Μάνο Χατζιδάκι που δέχθηκε τόσες και τόσες μομφές για τις δήθεν δεξιές αποκλίσεις του.
Ο Μάνος όπως αποδείχθηκε, ήταν από τους ισχυρότερους πνευματικούς ανέμους της νεοελληνικής ιστορίας. Και όσοι έφτυσαν κόντρα σ’ αυτόν τον άνεμο, γύρισε το σάλιο στο πρόσωπό τους.
Μ’ αυτά και τούτα, ήλθε και η σειρά του Διονύση Σαββόπουλου, του πυρπολητή της νιότης μας, να κριθεί αυτές τις μέρες για τις απόψεις του από πικρούς και τιποτένιους ανθρώπους. Άνθρωποι που γεμάτοι οίηση, πιστεύουν πως για το κάθε θέμα, υπάρχουν δύο απόψεις: Η δική τους, η σωστή και των άλλων η λάθος.
Καημένη Έλενα και όσοι συμφωνούν μαζί σου: Ο Σαββόπουλος, ο Θεοδωράκης, ο Ξαρχάκος, ο Χατζιδάκις, και τόσοι άλλοι είναι Libertadores. Είναι οι απελευθερωτές της σκέψης των νεοελλήνων, οι οραματιστές, οι δημιουργοί της νεοελληνικής κουλτούρας. Δεν είναι τυχαίο που κοινωνία τους ενέταξε στους σύγχρονους ευεργέτες του Έθνους.
Είναι οι αυτοί που όταν η Ελλάδα θα θέλει να δείχνει πως έχει πολιτισμό, στο έργο αυτών των ανθρώπων θα αναφέρεται και στους οποίους εσύ δεν συμπεριλαμβάνεσαι ούτε κατ’ ιδέαν.
Καημένη Ελενα, έβαλες τον εαυτό σου στους υβριστές, μαζί με τον Πολάκη, που χαρακτήρισε τον Σαββόπουλο, ως διεφθαρμένο, εγωπαθή, χαλασμένο και θεραπαινίδα του Μιτσοτακαίϊκου.
Δεν φταίτε όμως εσείς. Τόσοι είστε, που λέει και ο ποιητής. Φταίνε αυτοί που σας έδωσαν πολιτικό άμβωνα για να λέτε, ότι λέτε για τον Σαββόπουλο και τον κάθε Σαββόπουλο που δεν συμφωνεί μαζί σας, και σ’ αυτούς πρέπει να πάει το χρέος.
Υ.Γ. Αγαπητέ Νιόνιο, δεν χρειάζεται να μπεις στον κόπο να τους απαντήσεις.
Θα απαντήσουν για λογαριασμό σου, εκείνοι που τους ενέπνευσες τους πυρπόλησες με τον λόγο και την μουσική σου, σε εμπιστεύτηκαν και τους εμπιστεύτηκες.
Θα απαντήσουν σε λίγες ημέρες με την ψήφο τους.
Υγείαν και μακροημέρευση να έχεις.
