Γνωστός αμερικανός αξιωματούχος πρώην σύμβουλος υπηρεσίας ασφαλείας των ΗΠΑ, παρουσιάζει το νέο γεωγραφικό χάρτη της περιοχής.
Είναι γνωστό, ότι από δεκαετίας υφίστανται σχέδια επί χάρτου, αλλά και δηλώσεις υψηλά ιστάμενων προσώπων πέραν του Ατλαντικού που μας προϊδεάζουν για το ενδεχόμενο αλλαγής των συνόρων στην Βαλκανική χερσόνησο. Αυτό υπάρχει ως δεδομένο και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Και είναι σαφές ότι δεν γίνεται συνεχής αναφορά σε κάτι από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης αν δεν έχει κάποιο σχετικό βαθμό αλήθειας. Άλλωστε, μας έχουν συνηθίσει τα διεθνή ΜΜΕ, τουλάχιστον ορισμένα με παγκόσμια εμβέλεια, σε αυτό το στυλ της ειδησεογραφίας. Όμως, αυτό ανήκει στο παρελθόν. Πλέον, έχουμε περάσει από αυτό το «επίπεδο» και έχουμε μεταβεί στο στάδιο των «προτάσεων». Δηλαδή, πως θα είναι τα νέα κράτη γεωγραφικά, ποιες οι προσαρτήσεις, πως θα είναι τα νέα σύνορα στην περιοχή των Βαλκανίων, με σημείο αιχμής, πάντα τα κράτη της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Στο τραπέζι πέφτουν «προτάσεις» προφανώς για τη δημιουργία κλίματος, για να συνηθίσει η βαλκανική Κοινή Γνώμη το γεγονός. Πρόκειται για την λεγόμενη “νέα μικρή Γιάλτα των Βαλκανίων”. Χαρακτηριστικό αυτής, είναι η δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας (την οποία την έχουν περίπου ως δεδομένη, γι αυτό άλλωστε ετοιμάζεται ο Ράμα ως ο πρώτος πρόεδρός της), η ενίσχυση της Κροατίας με νέα προσάρτηση, ο περαιτέρω διαμελισμός της ΠΓΔΜ, της Σερβίας και της Βοσνίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι στην εν λόγω “πρόταση”, δεν γίνεται, τουλάχιστον σε πρώτο χρόνο, καμία ειδική αναφορά στην Ελλάδα. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι στο πλαίσιο της δημιουργίας της “Μεγάλης Αλβανίας”, και από τους χάρτες που έχουν κυκλοφορήσει, ένα τμήμα της Ηπείρου, ελέω “Τσαμουριάς”, είναι προσαρτημένο σε αυτό το νέο εν δυνάμει “κράτος” και απολύτως ελεγχόμενο, που προφανώς θέλουν να δημιουργήσουν οι αμερικανοί, με τη συνεργασία πάντα της ΕΕ.
Ειδικότερα, ένας πολύ γνωστός αρθρογράφος του «Observer» της Νέας Υόρκης, ειδικός επί θεμάτων ασφαλείας των ΗΠΑ και πρώην αναλυτής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA) ο Τζον Σίντλερ, πρότεινε αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια, των «κομμουνιστικών συνόρων», όπως τα χαρακτήρισε. Σύμφωνα με τον ίδιο, για παράδειγμα, η Σερβία θα πρέπει να ενωθεί με την Σερβική Δημοκρατία (συνιστώσα της Βοσνίας) και το Κοσσυφοπέδιο να γίνει μέρος της «Μεγάλης Αλβανίας», εκτός από τους χώρους θρησκευτικής λατρείας της περιοχής του Κοσσυφοπεδίου, οι οποίοι θα τεθούν υπό την προστασία του ΟΗΕ.
“Κομμουνιστικά σύνορα”
Όπως αναφέρει ο πρώην αξιωματούχος, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ επέμειναν στη διατήρηση των εσωτερικών συνόρων του εν λόγω αποτυχημένου κομμουνιστικού καθεστώτος, σε όλη την πρώην Γιουγκοσλαβία, γεγονός που αντιπροσωπεύει και μόνον γραφειοκράτες πρώην κομμουνιστές αξιωματούχους και δεν αντιπροσωπεύει την εθνοτική πραγματικότητα. Και αυτή η προσέγγιση, λέει ο Σίντλερ ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Θεωρεί ότι ο Γιόσιπ Μπροζ Τίτο κατάφερε να δημιουργήσει την Γιουγκοσλαβία διότι «ήταν ένας συνδυασμός, χαρισματικού ηγέτη με πολιτικό ταλέντο και μια πολύ σκληρή μυστική αστυνομία», τα οποία δεν υπάρχουν ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στην ΕΕ. Ωστόσο, δεν παραβλέπει μια σοβαρή παράμετρο στο ζήτημα της αλλαγής των συνόρων, η οποία ακούει στο όνομα Πούτιν. Ο Τζον Σίντλερ θεωρεί ότι, ο Ρώσος πρόεδρος αυτή τη στιγμή προσπαθεί να προκαλέσει προβλήματα στα Βαλκάνια, αλλά αυτό μπορεί να αποτραπεί, αν υπάρξει συνεργασία με την Μόσχα στην ανταλλαγή εδαφών στα Βαλκάνια (χάραξη νέων συνόρων) με την προϋπόθεση το Κρεμλίνο να θεωρηθεί ισότιμος εταίρος.
Ουσιαστικά, τι προτείνει ο πρώην αξιωματούχος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών; Μια νέα «μικρή Γιάλτα», που θα αφορά στα Βαλκάνια και μια ιδιότυπη καθαρότητα εθνική στα υπό διαμόρφωση κράτη. Και το επιχείρημα του Σίντλερ είναι ότι, η Δύση πρέπει αποδεχθεί ότι οι λαοί της Ευρώπης δεν μπορούν να βιώνουν εν ειρήνη, όταν ζουν σε πολυσυλλεκτικά – πολυεθνικά κράτη, όπως η Γερμανία. «Ήρθε η ώρα για τη Δύση να αναγνωρίσει την αποτυχία της και να δώσει στη νοτιοανατολική Ευρώπη, αυτό που πραγματικά πρέπει να είναι, δηλαδή φυσιολογικά κράτη-έθνη με συνοχή και συνεκτικά όρια”, ανέφερε ο Αμερικανός αξιωματούχος.
Το σχέδιο – Μεγάλη Αλβανία
Ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι ο Σίντλερ συνεχίζοντας την πρόταση για την αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια, ζητάει τη δημιουργία της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας», με το κομμάτι της νότιας Σερβίας να ενώνεται με την Αλβανία, το κομμάτι της βόρειας ΠΓΔΜ να ενώνεται επίσης με την Αλβανία. Ο Σίντλερ θεωρεί ότι ο μεγάλος χαμένος στο ξαναγράψιμο του χάρτη των Βαλκανίων, είναι τα γειτονικά Σκόπια. Σε αντάλλαγμα λοιπόν, για την απώλεια του βορειοδυτικού τμήματος της χώρας, η οποία κατά βάση κατοικείται από Αλβανούς, θα πρέπει να έχει προτεραιότητα από τα υπόλοιπα κράτη, στο ζήτημα της ένταξης στην ΕΕ και να λάβει γενναιόδωρη βοήθεια από την Δύση. Δηλαδή, ουσιαστικά να δώσουν έδαφος και να πάρουν χρήματα. Ούτε ο πιο ανόητος έμπορος δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι ανάλογο. Και όλα αυτά, σύμφωνα με τον Αμερικανό γνωστό πρώην αξιωματούχο, χωρίς να χυθεί αίμα!
Στην περίπτωση της Σερβίας, ο Σίντλερ, αναφέρει ότι πρέπει να ενωθεί με την Σρπσκα Ρεπούμπλικα (Σερβική Δημοκρατία), να αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο, να παραχωρήσει την κοιλάδα του Πρέσεβο στην «Μεγάλη Αλβανία», η Βόρεια Μιτρόβιτσα (περιοχή σερβόφωνων) να παραμείνει στη Σερβία, τα θρησκευτικά μνημεία στο Κοσσυφοπέδιο να είναι υπό την προστασία του ΟΗΕ. Επίσης, το βορειοδυτικό τμήμα της ΠΓΔΜ, να ενταχθεί στην «Μεγάλη Αλβανία», ενώ το κροατικό τμήμα της Ερζεγοβίνης (Βοσνία) να ενταχθεί στην Κροατία! Αυτό όμως που προκαλεί ακόμη περισσότερη ανησυχία στα όσα αναφέρει ο αμερικανός πρώην αξιωματούχος, είναι η βεβαιότητά του για τις εξελίξεις. Λέει με κυνικό τρόπο: « Η Μεγάλη Αλβανία έρχεται έτσι κι αλλιώς οπότε είναι καλύτερα να επιτευχθεί υπό συνθήκες ηρεμίας»!
Αναφορικά δε με τους πολίτες της δυτικής Ερζεγοβίνης, κροατικής εθνικότητας (ανήκει στην Βοσνία), θα πρέπει να ενταχθούν στην Κροατία, διευκρινίζοντας ο ίδιος, ότι οι πολίτες αυτοί έχουν ήδη κροατικό διαβατήριο. Για δε το υπόλοιπο τμήμα της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, ο Σίντλερ πιστεύει ότι πρέπει να ξεκινήσουν ταχύτατες διαδικασίες για την ένταξή της στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Το επιχείρημα του Αμερικανού πρώην συμβούλου Ασφαλείας, είναι ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν, φυσικά και λογικά όρια εθνικών κρατών και τα οποία αν επικρατήσουν τότε θα εκλείψουν οι εντάσεις και η περιοχή θα μπορέσει να γνωρίσει την πραγματική της ανάπτυξη. Αυτό όμως που δεν αναφέρει ο Σίντλερ, είναι αφενός γιατί δεν λαμβάνεται υπόψη η γνώμη των λαών και των εθνοτήτων της περιοχής και αφετέρου ποια τα πραγματικά αίτια της νέας αυτής ανακατάταξης στα Βαλκάνια. Στην τελική, γιατί δεν την αφήνουν επιτέλους στην ησυχία της, να βρει μόνη της το βηματισμό της αυτή την πολύπαθη περιοχή του κόσμου; Ρητορικά τα ερωτήματα διότι οι απαντήσεις είναι προφανείς.
