Τό Γιάννη το Νυφιώτη καί τον Ἀργύρη τῆς Μυλωνούς, τους ἔκλεισεν τό χιόνι ἀπάν’στο Κάστρο, τ’μ πέρα πάντα στο Στοιβωτό τον ἀνήφορο τ’ἀκούσατε;
Οὕτως ὡμίλησεν ὁ παπα-Φραγγούλης ὁ Σακελλάριος, ἀφοῦ ἔκαμε την εὐχαριστίαν του ἐξ ὀσπρίων κι ἐλαιῶν οἰκογενειακοῦ δείπνου, την ἑσπέραν τῆς 23 Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 186…
Εἴχανε πάρει τουφέκι και θηλιές στένουν για κοτσύφια, πῆραν ἁλάτι μπόλικο μαζύ τους, για να τ’ἁλατίσουν για τα Χριστούγεννα…
Ἡ θάλασσα γραιολεβάντες δυνατός, φουρτούνα, κυαμέτ .ξύδι μοναχό, ποῦ μπορεῖς να ξεμυτίσεις;
ὁ ἱερεύς ἐπρόφερεν τους ὅρους Sopra vento και Sotto vento…
Ἡνοίχθη ἡ θύρα και εἰσῆλθεν ὁ μπάρμπα Στεφανής ὁ Μπέρκος, ὑψηλός, στιβαρός, σχεδόν ἑξηκοντούτης, με παχύν φαιόν μύστακα, με σκληρόν ἡλιοκαές δέρμα,φορών πλατύν κόκκινον κοῦκον καί καμιζόλαν μαλλίνην βαθυκύανον με το ζωνάρι κόκκινον δύο πιθαμές πλατύ…
Ἐδῶ,ἐδῶ, εἶν’ἕνα λιμανάκι, παππά, κατ’απ’το Πρυί, ἀποκάτ’ἀπ’την Ἁγία Ἀναστασία στα Μποστάνια …
Ἔσυρον την λέμβον, ἤναψαν τα δύο φανάρια πού εἶχαν …
Ἀνέβησαν εἰς το Κάστρον,ὅπου συνήντησαν τον Ἀργύρην τῆς Μυλωνοῦς και τον σύντροφόν του, τον Γιάννην τον Νυφιώτην…
Ὁ ναός τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως ἦτο ἡ παλαιά μητρόπολις τοῦ φρουρίου…
Την ἐπαύριον ὁ ἄνεμος ἐκόπασεν, το ψῦχος ἠλαττώθη πολύ κι’ ἐπωφελούμενοι την ἀνακωχήν τοῦ χειμῶνος ἀπεφάσισαν να ἀπέλθωσιν .
Ταῦτα ἐλάμβανον χώραν τα Χριστούγεννα τοῦ 186… Τον Ἰούλιον, κατ’ἄλλους γιούλη,τοῦ 2001 ἀντί τῆς βάρκας τοῦ καπετάν Μπέρκου καταπλεύσαμεν με την θαλαμηγόν τοῦ γνωστοῦ μου Χαλίλοβιτς εἰς τον βράχον τοῦ Κάστρου ἀπ’ὅπου και ἡ φωτογραφία με την σημαίαν και το ἀπέραντο γαλάζιο τοῦ Αἰγαίου.
Το βράδυ ἀνταμώσαμε εἰς το καπηλειό τοῦ Γιάννη τοῦ Μπούμπουνα, ἀνακαινισθέν, ἤθελον τον κεράσει ἕνα ρώμι, το θέμα ἡ ἀγορά ποδοσφαιρικῆς ὁμάδος ἱκανῆς, με την ἀγοράν 15 ξένων παικτῶν, να πάρει το πρωτάθλημα και να πρωταγωνιστήσει στα γήπεδα τῆς Εὐρώπης, προφανῶς ἔπεσεν εἰς τον κατάλληλον ἄνθρωπον, τοῦ ἀντιπρότεινα την προώθησιν τῶν Παπαδιαμαντικῶν μελετῶν στη χώρα του, την ἀναπαλαίωσιν τοῦ Κάστρου και την καθιέρωσιν τοῦ σημείου ἐκείνου να ρίχνουν την ἐκ τῆς ἀποτεφρώσεως στάχτην σου εἰς τα κύματα τοῦ Αἰγαίου.
Ἠγέρθη ἀποτόμως, ἀπήντησεν κοφτά νιετ και ἀπῆλθεν, τοῦ ἀπήντησα τσιβά.Ἔκτοτε δεν συνάντησα οὔτε αὐτόν οὔτε την θαλαμηγόν του.
Κουτσιμπέλας Εὐάγγελος
