Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, η Φυλική Αταξία, φεμινιστική ομάδα των Τρικάλων πραγματοποίησε το Σάββατο 23/11/2024 παρέμβαση στην αρχή του πεζόδρομου της Ασκληπιού.
Η παρέμβαση αφορούσε την έκθεση ”Ματωμένα Πορτρέτα” του εικαστικού Δημήτρη Αστερίου. Πρόκειται για πορτρέτα γυναικών και θηλυκοτήτων που δολοφονήθηκαν από νυν ή πρώην συζύγους και συντρόφους.
ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ
Η έμφυλη (και ενδοοικογενειακή) βία κατά των γυναικών είναι η πιο μακρά, σταθερή και ειδεχθής παρουσία σχέσεων εξουσίας και καταπίεσης.
Είναι η πατριαρχία που εκφράζεται με κακοποιητικές συμπεριφορές. Λεκτική, σωματική και σεξουαλική βία, trafficking, βιασμούς, γυναικοκτονίες. Μια τραγική αλυσίδα. Στο σπίτι, στο σχολείο, στην εργασία, στη διασκέδαση, στο δρόμο. Είναι : Η πατριαρχία που δεν κάνει διακρίσεις. Ο φόβος για το χώρο και τον τόπο που θα κυκλοφορήσουμε μόνες. Ο τρόπος που μας πλησιάζει το αφεντικό. Όσα έχουμε υποστεί ως παιδιά ή ενήλικες γυναίκες και τις περισσότερες φορές έμειναν θαμμένα από ντροπή ή ενοχή. Οι βιασμοί που ακόμη και τώρα μικρό ποσοστό τους καταγγέλλεται.
Είναι οι γυναικοκτονίες, 80 μέσα σε 4 χρόνια, 13 μέχρι τώρα το 2024. Ένας ακήρυχτος πόλεμος. Γυναίκες σε γάμο ή διαζευγμένες, γυναίκες σε σχέση ή χωρισμένες, γυναίκες μόνες, γυναίκες με παιδιά, γυναίκες νέες ή ηλικιωμένες, σε πόλεις ή σε χωριά, γυναίκες που τα έκαναν όλα σωστά καταγγέλλοντας το θύτη και γυναίκες που φοβήθηκαν.
Και το κράτος; Διακηρύξεις και συνέδρια για το θεαθήναι, διαδικασίες γραφειοκρατικές που σέρνονται, δομές στήριξης ανεπαρκείς. Ό,τι χρειάζεται είναι κυρίως η πρόληψη και υποστήριξη των επιζωσών. Με δημιουργία ξενώνων σε κάθε δήμο, οικονομική στήριξη με εργασία και στέγαση, οικογενειακά δικαστήρια, υπηρεσίες κοινωνικής στήριξης και ψυχικής ενδυνάμωσης και επιτέλους νομική αναγνώριση του όρου Γυναικοκτονία.
Και όλες εμείς; Έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά μας, δεν σκεφτόμαστε «πού να μπλέκουμε», νοιαζόμαστε και προστατεύουμε η μία την άλλη. Η οργή και η θλίψη μας οδηγούν : Στο πηχτό σκοτάδι της έμφυλης βίας, να ανοίξουμε μαχητικά, συλλογικά και αλληλέγγυα ρωγμές φωτός.
